Azië - Thailand - Pattaya

Pattaya
Tekst: Joyce Frey
Reistijd: februari 2002

Thailand

 

 
Na twee tamelijk vermoeiende reisweken in Vietnam en een driedaags verblijf in Bangkok, kwam ik in Pattaya aan. Vanuit Bangkok ben ik door een chauffeur hier naar toe gereden. We reden langs de zee op zoek naar het hotel, waar ik de komende twee weken zou verblijven.
 


 Overzicht Thailand

 We reden echter de kust voorbij, waar het trouwens erg druk was, en gingen een heuvel op. Tussen twee andere hotels bevond zich mijn hotel.

Ik ging meteen op ontdekkingstocht. Het strand lag diep onder me. Ik moest een hoop trappen af om daar te komen. Dat was geen punt, maar al die trappen omhoog klimmen was erger. Voorlopig liet ik het bij een eerste indruk. Ik ging de straat op. Daar waren een paar winkels en restaurants. Het leek wel leuk, maar de mogelijkheden waren toch beperkt. Ik zou me hier snel gaan vervelen.

In de middag ging ik toch maar al die trappen af om naar het strand te gaan. Want na twee weken tijdens de winter in een warm land te zijn, kreeg je toch behoefte dat te doen, wat je graag zou willen. Luilakken onder de zon aan een strand.

Maar na twee uurtjes had ik er genoeg van en klom alle trappen weer omhoog. Hijgend kwam ik in mijn kamer om nog eens onder de douche te gaan. Daarna ging ik weer de straat op. Daar was ik al vlug uitgekeken. Er was werkelijk niet veel te doen. Tenslotte ging ik naar het zwembad van het hotel om wat te luieren.
 

's Avonds ging ik naar een restaurant om iets te eten. Amper had ik mijn menu besteld of mijn voeten begonnen te jeuken. Zoals gewoonlijk was ik vergeten muggenspray te gebruiken. Omdat de vrouw gezegd had dat het nog wel even zou duren, voordat het eten kwam, ging ik naar het hotel terug om me in te smeren. Weer terug in het restaurant, duurde het nog een half uur voor het eten kwam.

In plaats van een dag lui te doen, liep ik de heuvel af, naar de stad. De mars duurde een half uur en het was bloedheet. Ik liep aan het smalle strand. Daar langs liep een weg met druk verkeer. Aan de andere kant van de weg waren winkels, restaurants en bars. Ik liep tot het eind van de boulevard, waar weer hotels waren. Dan probeerde ik een bankje in de schaduw te vinden. Maar die waren allemaal bezet. Ik had al een goed uur gelopen, dus zocht ik een steen in de schaduw waarop ik kon zitten.


Pattaya - Beach

Ik keek over de zee. Daar dreunden waterscooters en speedboten die mensen met een parachute de lucht introkken. Aan de ene kant maakte het verkeer een hoop herrie, aan de andere kant de boten. Het was hier gezellig maar zeer lawaaierig. Ik was nu toch blij een hotel te hebben dat rustiger lag.
 


Pattaya

Nadat ik uitgerust was, probeerde ik de straat over te steken. Dit kon alleen maar op plaatsen waar stoplichten waren. Aan de andere kant aangekomen, liep ik eerst langs de winkels en de bars die tegenover de zee lagen. Dan liep ik van het strand weg. Ook daar was alles het zelfde. De hoofdstraat, de zijstraatjes, overal het zelfde beeld: een hoop bedrijvigheid.

Het was al laat in de middag toen ik genoeg had van alle drukte en terug naar het hotel wilde gaan. Maar zin om nog meer te lopen had ik niet. Ik had gehoord dat hier zoiets als een taxi reed. Ik liep weer langs de zee naar de straat terug. Daar stopte zo'n ding. Het was geen taxi en geen bus, maar een auto met laadruimte waarin aan beide kanten bankjes waren.

Ze waren overdekt. Maar de zijkanten waren waren open. Het kostte ongeveer 2 Euro naar mijn hotel. Ik betaalde graag die prijs. Ik besloot van nu af aan voortaan met de "bus" van en naar Pattaya te reizen.
 

Tegen de avond wandelde ik door het romantische park achter het hotel, dat een eind boven de zee uit stak. De meest verscheidene soorten tropische planten groeiden hier. Het was een idylle op zich. Vooral als de zon onder ging. Sinds mijn jeugd had ik een liefde voor zonsondergangen, die ik vroeger bij Scheveningen al graag meemaakte. Hier tussen de palmen zag het er veel romantischer uit.

Zo bracht ik mijn dagen in de zelfde sleur door, totdat ik er weer de balen van had. Ik moest weer iets echts gaan doen.

Ik boekte een trip naar de Tiger Zoo. In de ochtend werd ik als eerste afgehaald. Uit het hotel naast me zouden nog een paar mensen meegaan. Na een half uur wachten kwamen er een paar Russen uit het hotel. Een man vond het niet nodig zich aan te kleden en had alleen maar een broekje aan.


Romantisch park achter het hotel

Een jong stelletje leek me wel aardig. De vrouw sprak zelfs een paar woorden Engels. Nog meer Russen werden opgehaald en ook een paar Finnen. In de Zoo aangekomen zagen we eerst een varken met een stel jongen die gezoogd werden. Een paar tijgers konden achter het glas bezichtigd worden. Tegen betaling kon je met een aap, een tijgerbaby of met krokodillen baby's gefotografeerd worden. Ook een vrouw die achter glas stond met haar lichaam vol schorpioenen kon je tegen betaling fotograferen. Tijgers waren hier amper te zien.
 


Show in de Tiger Zoo

 In de middag zagen we een show met olifanten, daarna een krokodillenshow. Dan zouden we tijgers te zien krijgen. Het was meer een circusvoorstelling. Ik dacht nog: "Dit een geen Tiger Zoo, maar een Tiger Show".

Tegen de avond kregen we uitstekend eten, dat bij de prijs was inbegrepen.

Een paar dagen later ging ik met een boot die in het haventje lag, naar het grootste tegenoverliggend eiland. Ik wilde op het dek plaats nemen. Daar lagen ook een paar "Thaigirls" op bedden. Ze spraken zeer luid en opgewekt met elkaar. Toen ik een leeg bed bij hen wilde nemen, zag ik tot mijn teleurstelling dat het kapot was. Ik legde mijn tasje met daar in een handdoek op het dek en ging er op zitten. Ik zat prima, vond ik zelf. Een van de girls wilde me haar bed aanbieden, maar ik zei dat ik met mijn plekje tevreden was. Er werd over mij gepraat en ik lachte hun toe. Ze waren erg aardig en schreeuwden van plezier.

We kwamen op het eiland aan. Die meiden gilden nog harder toen ze in het helder blauwe water vissen en koralen konden zien. Midden op zee moesten we op een lange smalle boot overstappen. Een paar Russen, die benedendeks waren geweest, gingen als eersten. De meisjes en ik gingen het laatst.
 
Toen we eenmaal zaten werden de planken van de bodem weg geklapt en konden we door een soort glasbodem het leven onder ons in het water bewonderen. Ik had al mooiere koralen gezien en had meer plezier in de vreugde van de meisjes, die bij me waren komen zitten.
 
Op het eiland aangekomen, ging ieder zijn eigen weg. Het eiland was erg klein. Achter het strand lag een heuvel met bomen en struiken. Ik was al vlug van de ene naar de andere kant van het eiland gelopen. Ik huurde een ligbed onder een afdak en keek toe hoe de ene na de andere boot zijn gasten op het eiland bracht. In de middag werd het eten onder een afdakje geserveerd. Je kon zelf opscheppen en er van genieten op de banken langs de lange tafels. Later die middag gingen waterscooters en banaanboten met grote vaart heen en weer. Ik zag hoe de mensen er van genoten om over de zee te razen. De Thaigirls kwamen voorbij. Ze riepen en zwaaiden. Ik zwaaide terug.


Olifantenshow in Pattaya

Om drie uur moesten we weer terug naar het vaste land. Ik ging al vast naar de plaats waar de boot zou komen. De meisjes kwamen even later ook, net als de anderen.
 


Zuid Pattaya - Even weg van de drukte

 We gingen weer de smalle boot in om later over te stappen op de grotere boot. Iedereen was aan boord.

Ik nam weer mijn plek op de grond in. Een van de gillende meiden wilde me haar plaats aanbieden, maar ik bedankte er weer voor. Het was niet zo slecht om op de grond te zitten. Tot dat de boot een scherpe bocht maakte. De boot lag schuin op het water. Ik gleed op mijn doekje over het dek. De meiden begonnen te gillen. Ik kon me nog net aan de reling vast grijpen, om op het laatste moment te voorkomen, over boord te slaan.

De bootsvrouw was op het dek gekomen en zag me aan de reling hangen. De meisjes vertelden met veel woorden en gebaren dat ze mij hun plaats hadden willen geven. De vrouw zei dat ik maar benedendeks moest komen. Maar ik had echt geen zin om daar tussen al die Russen te gaan zitten.

Ik ging weer naar mijn oude plaatsje en hield me stiekem aan de reling vast. We kwamen zonder verdere problemen weer aan wal. Ik vond direct een taxi en zwaaide vrolijk naar de gillende meiden.

Een paar dagen later zou ik 's avonds naar het Alcazar gaan. Natuurlijk gingen er ook weer een hoop Russen mee. Gelukkig maakte deze groep een meer geciviliseerde indruk, hoewel we elkaar niet konden verstaan. Met een bus reden we naar het theater. We waren niet de enige bezoekers. De parking stond al vol met bussen, die toeristen naar het gebouw brachten. Wij hadden gereserveerde plaatsen.
 
Voor ons waren een paar rijen "nekkramp". Wij zaten op de eerste rij die verhoogd was, bijna in het midden voor het podium. De show begon. De muziek was vreselijk hard. Ik kreeg al angst dat het dak zou instorten. De eerste dansers, verkleed als danseressen, kwamen op het podium. Als je niet wist dat die vrouwen mannen waren, zou je het niet eens merken. Ik verbaasde me er over hoe snel het decor werd verwisseld. De show was fantastisch! Een van de dansers grinnikte naar me. Ik was helemaal ontdaan!!! Later probeerde ik hem weer te herkennen, maar ik kon hem niet meer vinden.


Supershow in het Alcazar

Toen het was afgelopen zochten we de bus weer op die ons terug zou brengen. De volgende dag, toen ik weer in de stad was, dacht ik dat elke aardige jonge Thaise man die ik tegen kwam, wel eens die leuke "danseres" zou kunnen zijn. Natuurlijk kwam ik hem nooit meer tegen.
 


Hoe klein is de wereld toch...

 De vakantie liep langzaam ten einde. Ik liep nog eens door de hectische straten van Pattaya, lag aan het strand of zwembad, waar ik me door een aardige jongeman liet verwennen, die me ongevraagd handdoeken, tafeltjes en asbakken kwam brengen.

Het werd tijd mijn koffer te pakken en naar huis te gaan. Tegen de avond werd ik afgehaald om naar Bangkok gebracht te worden. Daar werd ik op het vliegveld afgezet om terug naar huis te vliegen.

Toen ik de volgende dag tijdens de laatste etappe van de reis in het boemeltreintje naar huis zat, trof ik een bekende. Hij vroeg me hoe het kwam dat ik zo bruin was. Ik vertelde dat ik vanuit Pattaya ben teruggekeerd. Hij kwam daar ook vandaan.

Ik vertelde met welk vliegtuig ik was aangekomen. Hij had hetzelfde vliegtuig gehad. We kwamen allebei uit een klein dorp. We hadden onze vakantie op dezelfde plaats doorgebracht. We waren met hetzelfde vliegtuig aangekomen. We hadden dezelfde trein en het zelfde boemeltje gehad. Vlak voor ons huis kwamen we elkaar tegen.

Hoe klein is de wereld toch...
     

Drie jaar eerder was Joyce ook al in Thailand: Noord- en Zuid Thailand en Phuket


 
Joyce