 |
Brownsberg - Brokopondo |
|
|
|
||
|
|
||
|
Natuurgebied Brownsberg |
||
| Paramaribo - Kabalebo | Totness - Nieuw Nickerie - Bigi Pan | Brownsberg - Brokopondo | Frederiksdorp | ||
|
Natuur, prachtige uitzichten, vreemde beestjes |
|
29/08/2007 -
Vroeg op vandaag, we hebben een lange rit voor de boeg. Vandaag bezoeken
we Brownsberg! Op 112 km ten zuiden van Paramaribo ligt, in het tropisch
regenwoud, in het district Brokopondo, het Brownsberg natuurpark. De
berg is een restant van een halfmaanvormig bauxietplateau dat met zijn
500 meter hoogte boven het omliggende oerwoud uitsteekt.
Het gebied staat onder toezicht van Stichting Natuurbehoud Suriname
(Stinasu). Vanaf de Brownsberg is er een geweldig uitzicht over het Van Blommensteinstuwmeer. |
|
Het meer is 135 duizend hectare, ongeveer zo groot als de provincie
Utrecht en het heeft een gemiddelde diepte van 14 meter. |
|
|
Om geld uit te sparen is het gebied dat onder water zou lopen niet kaalgekapt. Daardoor wordt scheepvaart op het meer nu nog steeds gehinderd door de kruinen van onder water staande bomen. De waterhyacint groeit zo hard op het meer dat hij de energieopwekking dreigde te hinderen. Ze wordt nu met chemische middelen bestreden. Ook is de visstand verminderd, maar de piranha doet het er goed. |
|
|
Onze gids voor de komende twee dagen is Norman en Tony is ook van de
partij, gezellig!
Met in totaal 12 personen vertrekken we richting Brownsberg. In Paramaribo halen we nog een jonge vrouw op met haar 3 dagen oude baby (een meisje). De vrouw is bevallen in Paramaribo en is nu op weg naar huis, een dorpje in de buurt van Brownsberg. Wij mogen ze terug brengen, Norman zegt dat we nu één grote familie zijn! Een eindje buiten Paramaribo is de weg nog vrij goed. We komen langs het Seedorf stadion en uiteraard wordt er een stop gemaakt om foto's te maken. Een paar kilometer verder passeren we een grote fabriek en slaan we rechts af. Nu wordt de weg pas echt slecht, die zit vol kuilen en hobbels. De aarde is hier rood van kleur en binnen niet al te lange tijd herkennen we ons eigen (voorheen witte) busje niet meer. |
|
|
|
We stoppen bij het dorpje waar de vrouw en haar kleine meisje al worden
opgewacht door haar familie. Ze wordt zo hartelijk ontvangen! Zwaaiend
naar de familie rijden we het dorp weer uit, op weg voor het laatste
stuk naar Brownsberg. Bij de berg aangekomen blijkt de rit naar boven nog eens zo'n 3 kwartier te duren. Ongelooflijk dat ons busje het voor elkaar krijgt naar boven te rijden, de weg is vol scherpe bochten en erg steil. Bij elke bocht moet er getoeterd worden om eventuele tegenliggers te waarschuwen. De natuur is hier prachtig en links en rechts zien we prachtige vlinders. Het blijkt dat er in totaal 4 mensen (5 met de gids) blijven overnachten. Wij en het stelletje waarmee we ook naar Nieuw Nickerie zijn geweest. De rest rijdt vanmiddag weer terug naar Paramaribo. We vinden het niet erg want nu hebben we per stel een eigen slaapkamer. Normaal deel je de kamer met anderen, maar wij hebben in ons huisje nu zelfs een kamer over! Bij aankomst kunnen we eerst zelf wat rondkijken en de spullen naar onze kamer brengen. |
|
|
|
Ons onderkomen is zeer eenvoudig, in een
huisje bevinden zich 4 slaapkamers met elk een stapelbed en een
tweepersoonsbed en een kleine wastafel (er komt geen water uit de kraan,
dus deze is voor de sier). De douches en toiletten zijn voor gezamenlijk gebruik. Het openbare
toilet (dus voor de dagjesmensen) kun je beter mijden.
Vanaf het terras
voor ons huisje kijken we uit over het Brokopondostuwmeer (Van
Blommensteinstuwmeer). We maken met de hele groep een mooie wandeling naar het hoogst gelegen deel van Brownsberg, van hier uit hebben we prachtig uitzicht over het meer en de omliggende jungle. Na deze wandeling is het tijd voor een vroege lunch. Diverse gerechten komen op tafel en het smaakt heerlijk. |
|
|
| 's Middags is het tijd om de Irenewatervallen te bezoeken. De mensen die vanmiddag terug gaan naar Paramaribo lopen tot aan de Leowatervallen en wij lopen met z'n 5-en door naar de verder gelegen Irenewatervallen. Het is een pittige wandeling die grotendeels bergafwaarts gaat. |
|
|
|
|
Ik zit me nu al te bedenken dat we dus ook weer omhoog moeten... zware klim! Bij de waterval aangekomen blijkt het vrij druk te zijn, diverse dagjesmensen hebben de wandeling er ook voor over gehad, de waterval is echter erg mooi, maar misschien hadden we er te veel van verwacht. We krijgen de gelegenheid om het water in te gaan maar niemand van ons, behalve de gids, maakt aanstalten. Ik besluit na een klein half uurtje vast met de terugweg te beginnen. | |
|
Ik ben niet zo'n klimmer en heb geen zin om achter te raken. Bij de Leowatervallen blijf ik op de rest wachten, het is nu nog maar een klein stukje lopen. Conditie heb je echter toch wel nodig. Daarbij komt dat het vandaag behoorlijk warm is. |
|
|
Bij ons huisje aangekomen nemen we dus eerst een verfrissende douche. Daarna worden er wat Parbo's gehaald in het restaurant en blijven we
lekker lui op het terras zitten met z'n 4-en tot we gaan eten. Het diner
is ook weer voortreffelijk en we blijven gezellig nog wat natafelen. Terug op het terras komt Norman aanlopen met een slangetje, die heeft ie net gevonden in het huisje, gelukkig is het een klein exemplaar! Norman geeft aan dat als we morgenochtend de zonsopgang willen zien, we om 05.30 uur buiten moeten zijn. Dat willen we wel, ondanks dat het vanavond vrij laat wordt. |
|
|
|
30/08/2007 -
De wekker wordt gezet en dit keer hebben we die ook echt nodig! Snel wassen en
aankleden, en met een kop warme koffie naar het terras.
Er is op dit vroege uur
nog geen elektriciteit maar Norman heeft de kaarsjes al aangemaakt. Gelukkig
hadden we onze kleren al klaargelegd en met behulp van het schermpje van de mobiele telefoon hebben we alles snel gevonden. De zonsopgang is fantastisch, dit hadden we niet willen missen. Ondanks dat het nog vrij koud is genieten we ervan. Norman maakt intussen het ontbijt klaar, hij heeft van alles meegebracht, broodjes, heerlijk beleg, en fruit. |
|
|
|
Na het ontbijt maken we een flinke wandeling.
We zien
aapjes en goudhazen, mooie vogels en vlinders. Helaas zitten er in dit gebied
veel steekvliegen die immuun blijken te zijn voor deet. Verschrikkelijk wat een
rotbeesten, we breken er de wandeling zelfs vroegtijdig voor af. Terug bij het huisje krijgt Norman te horen dat de bus vertraging heeft en pas veel later zal arriveren om ons op te halen. Normaal gesproken zouden we ± 13.00 uur vertrekken maar dit wordt nu 15.00 uur. Het andere stel reist door en wordt om 12.00 uur opgehaald. We hebben dus nog even de tijd en maken met z'n 2-en een wandeling. In het gebied waar we onze wandeling voortzetten is geen steekvlieg te bekennen en dat loopt een stuk relaxter! We zien een roofvogel op de grond met een prooi tussen de klauwen, helaas is de vogel gevlogen voordat we hem goed hebben kunnen bekijken. Ook denken we nog iets van een slang(etje) te hebben ontdekt maar dit blijkt een uit de kluiten gewassen regenworm te zijn. Na terugkomst kunnen we gelijk aanschuiven voor de lunch, maar niet voordat we afscheid hebben genomen van het andere stel. We wensen elkaar goede reis, en een fijne vakantie en wie weet, tot ziens? |
|
Norman heeft geregeld dat een andere chauffeur ons met zijn busje ons de berg af zal brengen. Hierdoor sparen we tijd omdat onze eigenlijke bus dan niet berg op en berg af hoeft te rijden. We willen onze rekening betalen maar de "boss" ligt in zijn hangmat en deelt mee dat we het geld maar op een tafel in het restaurant neer moeten leggen. Geen probleem. |
|
De chauffeur van de bus weet van wanten, met hoge snelheid rijden we de
berg af en slippend en glibberend door de modder staan we een half uur
later bij een klein dorpje te wachten op de bus die ons naar Paramaribo
brengt. Na een half uurtje is onze bus er nog niet en Norman wordt al zenuwachtig. Ons maakt het niets uit. We zitten lekker op een bankje in de schaduw en er is in het dorp genoeg te zien. Norman haalt ijsjes voor ons en loopt over de weg te ijsberen. Wij besluiten even het winkeltje in te gaan. Wel vreemd, de toonbank is afgeschermd met een ijzeren hekwerk, de boodschappen krijgen we door een luikje overhandigd. We kopen wat broodjes, kaas en boter, het ziet er naar uit dat we laat in Paramaribo zullen aankomen en we hebben dan waarschijnlijk geen zin meer om uit eten te gaan. De boodschappen kunnen we zolang in de koeltas van Norman kwijt. |
|
|
|
Na 3 uur wachten komt ons busje aan en na
een flinke woordenwisseling tussen Norman en de chauffeur vertrekken we in de
schemer naar Paramaribo. De chauffeur laat zich niet kennen en geeft flink gas,
het is niet echt prettig om in het donker over deze blubberige zandweg te moeten
rijden en we zijn blij als we na een paar uur weer het asfalt op gaan! |
|
|
Pasca |
|
|
|
||
