 |
Torrevieja |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
| Start Spanje | Start Alicante | Alcoy | Denia | Denia en Valencia | Torrevieja | Villajoyosa | ||
| De mij bekende reisgidsen reppen met geen woord
over deze stad. Bijna heel de Costa Blanca laat men links liggen. Is het
dan zó onaantrekkelijk? Ik zal proberen een beetje objectief te blijven
en u mijn bevindingen vertellen.
Wij kwamen per auto. 2.200 km vanaf de
Belgisch - Nederlandse grens. |
| Het eerste dat opvalt bij aankomst in Torrevieja zijn de vele nieuwe
woonwijken vol met prachtige witte huizen. Deze huizen zijn meestal als
"rijtjeshuis" in tamelijk smalle straten gesitueerd. Over het algemeen
bestaan ze uit drie woonlagen, waarvan de derde laag meestal een enorm
groot dakterras is. Wolkenkrabbers zijn er niet te vinden. De enige hoogbouw is een verdwaald appartementsgebouw van hooguit 8 of 9 verdiepingen. Hotels zijn ook al redelijk schaars. De toerist hier verblijft over het algemeen in gehuurde woningen. Deze woningen behoren vaak toe aan buitenlandse privé eigenaren die rechtstreeks aan de liefhebbers verhuren voor enkele weken. Ook valt de doorgaande weg, dwars door de stad op. Deze is opgesierd met imposante bouwwerken op de rotondes, zoals een enorme gedenknaald en een of ander futuristisch bouwsel. |
|
|
Langs deze weg zijn heel veel grote handelszaken te vinden en in de wijde omgeving is geen industrie te bekennen. Wel veel sinaasappelplantages en dat is voor ons, Noord-Europeanen toch wel iets bijzonders om te zien. Mede daardoor heeft het gebied bij longpatiënten een bekende klank, vanwege de zuivere lucht die in dit microklimaat zou heersen. |
|
|
Ook de ligging zou daar zijn steentje aan bijdragen. Torrevieja ligt aan
de kust en dan ook nog tussen twee zoutmeren ingeklemd. De boulevard van deze stad is zonder meer geweldig. Schitterend aangelegd met veel terrassen, overal gezellige banken, enige kunstwerken en hier en daar kunstmatig aangelegd strandjes. Voor de echte stranden moet je naar de randgebieden van de stad gaan. Het centrumgebied met de nodige winkels, grenst aan de zeer aparte boulevard aan de Paseo Vistalegre. Deze gaat dan weer naadloos over in de Paseo de la Libertad. Hier hebt u aan beide kanten kraampjes met allerlei snuisterijen zoals riemen, leren tassen, Afrikaans houtsnijwerk, textiel, petten en hoeden. Maar ook drankkraampjes. |
|
Aan het eind van de Paseo de la Libertad begint de enorme pier bij de haven. Dit is volledig wandelgebied en ruim anderhalve kilometer lang. Aan de ene kant de zee, aan de andere kant de havenkades met vissersschepen en het visverwerkingsgebouw. |
|
|
De pier is schitterend maar het uitzicht op haven erg rommelig.
Er is ook geen echte mogelijkheid om langs de haven te flaneren. Aan de
stadskant liggen wat jachtwerven en is afgesloten voor het publiek. Wat wel erg leuk is ligt in de haven. Een heuse onderzeeboot, de Delfin, die ingericht is als tentoonstelling. |
|
|
Voor de liefhebber een unieke kans om een duikboot van binnen te bekijken. Daarnaast ligt een patrouilleboot van de douane, de Albatros. Ook ingericht als museum. Het zal wel enige moeite kosten om er te komen want u moet een beetje laveren tussen de visnetten, kratten en geparkeerde voertuigen. |
|
|
Daar achter is dan weer de jachthaven te vinden. Als we teruggaan naar de startplaats bij de pier dan heb je een mooi overzicht van de boulevard. Het moet gezegd worden; de stadsbestuurders doen er alles aan om het de toerist naar de zin te maken. |
|
|
Alles wordt keurig schoongehouden en de stranden worden dagelijks geëgaliseerd. Maar niet iedereen wil dagelijks van het strand genieten. In het centrum vinden we het meest gefotografeerd plekje van de stad: de Plaza de la Constitution. Een oase van rust aan de rand van de drukste winkelstraat, de Calle de Ramón Gallud. |
Als we het toch over winkelen hebben... iets buiten
het centrum ligt een schitterend winkelparadijs, de Habaneras.
Buiten alle winkels die er zijn kunt u er voor een paar centen ontbijten
op de vele terrassen die op de bovenste verdieping te vinden zijn. Hier
is ook een klein speelparadijs voor de kleine kinderen.
De verdiepingen zijn met elkaar verbonden door licht hellende
transportbanden,
roltrappen, liften en cirkelende trappen. |
|
|
De stad heeft ook diverse musea en is ook druk in de weer geweest met de groenvoorzieningen. Een leuk park, zeker voor de kinderen, is het Parque de las Nationes. Hier is een speeltuintje, maar veel leuker nog zijn de loslopende pauwen en kippen. Ook hier is duidelijk te zien dat alles dagelijks wordt bijgehouden. Het hele park is gesitueerd rondom een langgerekte waterpartij. |
|
|
Nu leeft de bevolking grotendeels van het
toerisme. In vroeger tijden was dat anders. Een belangrijke bron van
inkomsten was de zoutwinning. Ook nu is de zoutwinning nog gaande,
maar is van veel minder belang voor de bevolking. Het zout komt uit de meren rondom de stad. Het fraaist is de Laguna de Torrevieja. Niet wat natuurschoon betreft, maar het blijkt echt te kloppen wat de satelietfoto van Google Earth en Microsoft Virtual Earth laten zien. Het meer is echt lila gekleurd. Een ritje rondom het meer is bijzonder leuk, vooral als de route met de klok meedraait. Je komt dan langs enorm veel sinaasappel- en citroenplantages, af en toe zicht op het meer, maar in ieder geval even verlost van de drukte. Als je dan aan de noordkant van het meer bent, op de Carretera Crivillente, sla dan met de Mercadona rechts af en het meer omarmt u met grote vrijgevigheid. |
|
Hier is een toegangspad naar het meer en daar aangekomen zie je de lagen zout liggen. Wie er even met de blote voeten door loopt, zal merken dat het een tintelend gevoel geeft. Dat niet alleen, maar je komt er die dag waarschijnlijk niet meer van af. |
|
|
Het blijft branden, alsof je in het jodium
getrapt hebt. Zorg dus dat er een flesje water aanwezig is om na het
lopen even af te spoelen. Dan is het lege flesje ook weer te vullen met
het natuurlijke zout.
Altijd leuk voor thuis en het "ontdooit" echt niet. Aan de noordkant van de stad, bij de Laguna de la Mata is een mooi informatiecentrum over de zoutwinning. |
|
|
Het gelijknamige bijbehorend park geeft de bezoeker een mooi zicht over het meer en ook over de kustlijn. Dagtripje naar Elche Op vrij korte afstand zijn er wat aardige dagtrips te maken. Bijvoorbeeld naar de grote stad Elche. Deze stad is vooral bekend om zijn enorme palmentuinen. |
| Er is een stadspark,
dat als "koelkast" moet fungeren in de hete zomermaanden. Uiteraard zijn
hier duizenden palmen te vinden, maar ook mooie waterpartijen en alle
andere mogelijke planten, die in dit klimaat kunnen overleven.
Deze tuin ligt aan de kloof die de stad in twee stukken verdeelt. Dat is
de oude stad, met een oud centrumpje dat niet zoveel indruk maakt, wat
de omvang betreft. Het mysterie van Elche El Misteri d'Elx is een middeleeuws theaterstuk dat het verhaal van Maria's Hemelvaart verteld. Op zich niets aparts, maar sinds het stuk in de 15e eeuw is geschreven is het ook zonder onderbreking jaarlijks in augustus opgevoerd. Dat is al mysterie genoeg dacht ik zo. |
|
|
Buiten de enorme palmentuinen en kwekerijen kwamen we niet echt onder de indruk van de stad, maar we voelden ons hier wel erg prettig. Wat wel indruk maakt is de netheid van de stad. Bijna nergens grafitty, alles even schoon. Ook de Elchenaar is buitengewoon vriendelijk en behulpzaam. |
|
|
Halfdagtripje
naar Orihuela Het is een half uurtje rijden naar deze stad, tegen de bergen aan. De route voert ons weer langs citrus plantages en slapende dorpjes. De stad wordt net als Elche doorsneden door een rivier. In dit geval mét water, de Rio Segura. Het is een stadje met smalle straatjes, éénrichtingsverkeer, dus bent in no time de kluts kwijt. Maar aan de Rio Segura staat een prachtige ondergrondse parkeergarage en dan ben je ook in het oude centrum. Boven de huizen uit steekt het blauwe dak van de Cattedrale di Orihuela. Deze kathedraal is groter dan men zou vermoeden. Want achter de kerk is een soort kloostergedeelte met heerlijke tuin en allerlei gebouwen die bij een klooster behoren. |
|
De eerste bouwsels van deze kerk dateren van 1281. Maar de schildersliefhebber komt voor het doek van Velasquez: de "Tentazione di San Tommaso". Het museum op zich mag die naam eigenlijk niet hebben. Het is meer een mini museumpje, zoals de dame van de toegangskaartjes al vertelde. |
|
|
Volgens de laatste berichten zou ook hier een nieuw overdekt
winkelcentrum gekomen zijn, maar dat geloven we intussen wel. Na wat geslenter door de nauwe straatjes houden we het voor gezien en
gaan weer langs de vele sinaasappelplantages naar de kust. Deze keer volgen we het riviertje de Rio Segura en komen uit in Guardamar de Segura. Een plaatsje vol flats, een kleine jachthaven, geen strand bij de plaats zelf, maar wel een nauticclub waar het gezellig terrassen is. Ook hier zijn de prijzen erg laag voor drank en eten. Mooi meegenomen, natuurlijk. |
|
|
Dagtrip naar Tabarca Wie terug wil naar de middeleeuwen moet boeken voor deze dagtrip naar het eiland Tabarca. Je vertrekt om elf uur en bent rond vijf uur weer terug. Het schip is een soort catamaran met aan de onderkant doorzichtig glas zodat de haaien gespot kunnen worden. Niet dat die er zijn, maar allerlei kleine visjes zijn wel te zien. |
| Klokslag elf uur varen we uit er nog
geen idee van hebbend dat er een geweldige golfslag staat. Gelukkig
waren er geen bange mensen aan boord. Integendeel iedereen had er het
grootste plezier in als het schip weer een fikse duik omlaag maakte en
er steeg iedere keer weer gejuich op als de boeg huizenhoog boven de
horizon uitstak. Zeebenen hielpen hier niet meer. Geen mens kon zich
staande houden en voortbewegen was alleen mogelijk als beide handen
beschikbaar waren om relingen of banken beet te houden. Na twintig minuten was iedereen er aan gewend en keerde de rust terug. Precies na 50 minuten varen kwamen we aan bij het eiland. Omdat er maar één schip per keer kon afmeren, moesten we even op zee blijven dobberen tot we aan de beurt waren. Eenmaal uitgestapt moesten we ons met de tintelende zeebenen 5 uur zien te vermaken op dit eiland. |
|
|
De bemanning van het schip, toch zeker zo'n 5 man, konden denk ik een dutje van 5 uur gaan doen, want het schip ging een eind van de haven voor anker. Het kreeg gezelschap van een schip dat uit Alicante kwam en toch wel een honderdtal kinderen met hun leraren aan wal bracht. |
 |
Het eerste wat je hier ziet zijn enkele
restaurants met gezellige terrasjes en een weg, bestaande uit rotsbodem
en stoffig gruis. |
|
Het eerste is voor de mens, het tweede voor de vogels. Hier liggen toch wel wat gasten in de zon te bakken. Ondanks de hitte wordt er hard doorgewerkt door metselaars met het verbouwen van een eeuwenoud pand. |
|
|
Teruglopend door het poortje, kan je
een trap beklimmen naar voormalige vestingwallen en van hieruit kan je
toch een leuk eind in de rondte kijken. Hier op die wallen is het wegdek
wel min of meer egaal met een soort tegel als vloerbedekking. |
|
|
Toch blijken veel mensen te weten wat hen te wachten stond, want de meesten gaan naar het bruine kiezelstrand, huren daar een parasol en ligbed en komen de middag verder wel door. Toch is het de moeite waard om dit eiland te bezoeken. Waan je eeuwen terug in de tijd. Het zal bijna nergens in Europa meer kunnen. |
|
|
Hoe kom je in Torrevieja? Ieder weldenkend mens gaat per vliegtuig naar Alicante en huurt daar een auto voor weinig geld. Alicante - Torrevieja is een klein uurtje rijden. Wij gingen met de auto. Na Valencia kan je de tolweg nemen, de AP-7 of de tolvrije weg A-35. Deze gaat door het binnenland. Heen namen we deze weg. |
|
|
Je ziet hier het binnenland en het Spaanse leven. De weg gaat over glooiend land en is niet echt een autobaan, zoals wij die kennen. Het gaat vrij snel en is ontspannend. De andere weg is de snelweg langs de kust. Pittig aan prijs wat de tolgelden betreft maar o zo mooi om te rijden. Deze weg laveert langs de bergen van het achterland en je kunt regelmatig genieten van schitterende uitzichten. Soms is de zee ook te zien evenals de enorm hoge gebouwen van Benidorm. Een leuke alternatieve route gaat over de A-7, tussen de twee andere routes door de stad Alcoy. Deze plaats wordt door Arie van der Zalm beschreven. Zie Alcoy. We hebben weer een nieuw stukje onbekend land bezocht en dat is altijd buitengewoon leuk. Maar wel erg ver met de auto. |
|
|
Charles |
|
|
|
||
