| Homepage |
Madeira - Naar hogere sferen |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
| Tijdens het ontbijt , ei met spek, hebben we een extra boterham gegeten want we trekken de bergen in . Reeds bij het uitrijden van het hotel gaat het meteen steil omhoog richting Santo Antonio. Bij de Pico do Barcelos zitten we reeds 355m hoog en kunnen Funchal even uit een andere hoek bekijken. Verderop klimt de overigens mooie weg met heel veel haarspeldbochten |
|
|
steil naar boven. We maken aldus de overgang van laaggelegen
bananenplantages over een landschap met laurier- en eucalyptusbomen naar
uiteindelijk het dennenwoud en een heel wat frissere lucht.
Na 14 km komen we aldus bij de miradouro Eiro do Serrado, gelegen op
een hoogte van 1095 m. Vanuit het uitkijkpunt krijg je een indrukwekkend
zicht op een diepe vallei omgeven door hoge vulkanische bergen.
Onterecht meende men vroeger dat het hier om een krater ging. De
morgenzon schijnt enkel op de bergflanken. |
| vlucht voor de Franse zeerovers die Funchal aanvielen. Ze trokken de bergen over en kwamen zich verbergen in dit dal. Later werd het een permanente nederzetting. We rijden door een tunnel en dalen tot in het dorpje dat op een hoogte van 633 m ligt en uiteindelijk slechts 19 km van Funchal .verwijderd is. Maar wat een rit alweer ! De lokale horeca is al druk in de weer om straks |
|
de vele dagtoeristen op
te vangen.
Deze vallei bevat dankzij de vulkanische bodem uiterst vruchtbare grond
en staat daardoor bekend om zijn druiven en Ginja, likeur gemaakt van
kersen of kastanjes.
Na een verwikkende espresso klimmen we terug uit het dal en moeten we de
ganse weg terug tot in São Roque. We willen ten alle prijs de
toeristencars vermijden die deze richting uitkomen. Het lukt ! We slaan
af naar Monte. |
|
| kwijt geraken lukt echt niet. Dan maar een korte foto-stop in de omgeving en verder weer de bergen in . We klimmen langs een mooie en aangename weg via Pico Alte (1129m) tot Poiso (1413m) waar we afslaan naar het derde hoogste punt van Madeira. Na nog een laatste nijdige klim over een brede weg bereiken we de pousada (herberg) van Pico do Areeiro op een hoogte van |
|
|
|
|
| 1818m. Eenmaal boven , deels boven de wolken, een uniek landschap. Dit is het dak van Madeira. We hebben geluk : nauwelijks een zuchtje wind en een aangename temperatuur. Het is genieten van het panorama. Vanaf de pousada kan je over |
|
|
6km wandelen
naar Madeira’s hoogste punt , de Pico Ruivo (rode piek) op een hoogte
van 1862 m. Heen en terug moet je toch nog rekenen op een tocht van drie
tot vier uur.
Nog even nagenieten en dan maar weer naar lagergelegen oorden. Terug tot
Poiso en dan richting Noord. Naarmate we verder dalen wanen we ons in onze Ardennen. Enkele lage wolken hangen over de dennenbomen en her en der priemt het zonnetje door het woud. Dit is Ribeiro Frio , de naam zegt het zelf , het |
| gebied van de frisse rivier. De wolkenformaties drijven hier langzaam naar de bergtoppen en produceren er overvloedig water. Hier in Ribeiro Frio en omliggend gebied heeft men daar iets bijzonders mee aangevangen. Levada’s of irrigatiegoten werden tegen de steile rotswanden aangelegd en voeren het bergwater onder de kleinst mogelijke helling naar de onderliggende velden |
|
|
en terrassen. In totaal zijn ze meer dan 1000 km lang zorgen zij er voor
dat de terrassen op elk niveau groen blijven en dat Funchal en andere
steden van het nodige drinkwater worden voorzien.
Een ingenieus en goed onderhouden afwateringskanalisatie waarlangs het
bovendien aangenaam wandelen is in volle natuur. Tijd voor een rustpauze en die komt er eerder dan voorzien. Plots is slechts de helft van de rijweg |
 |
| berijdbaar. Naast ons een file van oudere sportwagens. We zitten middenin de Volta a Madeira , de oldtimer rally. Met wat gedrum weten we nog net ons karretje te parkeren tegen de rotswand. Dan worden we helemaal ingesloten door de deelnemers die hier samentroepen voor een controlepost. Tijd zat dus om de oude gloriën even van dichtbij te bekijken. Na een klein halfuur |
|
|
slaan de motoren weer aan en wil het circus verder . Wij profiteren
ervan om toch die karavaan voorbij te rijden en vóór de deelnemers de
weg op te gaan. Wegwezen !
Via São Roque de Faial nemen we de afdaling naar
Porto da
Cruz.
Weer zo’n prachtig uitzicht over de oceaan en de hoge klip naast het
haventje. Diep in het dorp, naast de kerk, lonkt een leuk terrasje. |
|
| bespeuren en heel rustig. Door het oponthoud en zo is het rond 14u en dan wil een mens al wel eens iets eten. Het werd espada met banaan en een slaatje. Verzorgd en erg lekker en nog stukken goedkoper dan in Funchal. |
|
Waarom leven wij toch in dat grijze België ? De terugweg gaat via het
mooie
Portela
en
Santo da
Serra
zomerverblijf van de rijke Madeirezen, tot
Camacha.
Hier houden we onze laatste stop. Dit mooi ogende dorp ligt midden in het land van de wilgenbomen en is hiermede het centrum van Madeira’s belangrijke rietverwerkende industrie . Mandenvlechters zelf zie je haast niet, die werken meestal thuis. Het eindproduct zie je overal. Camacha beschikt over een pittoresk dorpsplein afgezoomd met bloemen en planten en met een muur, de grootte van een voetbalgoal. Soort gedenkteken dat eraan herinnert dat op deze plek voor het eerst werd gevoetbald in Portugal (wereldster Cristiano Ronaldo, momenteel beste voetballer ter wereld, |
|
| werd in Funchal geboren in 1985 en speelde er tot 2002). Camacha beschikt ook nog over een prachtig terras met panoramisch zicht over de blauwe oceaan vanop een hoogte van 700 m. Een laatste koffie en wij overbruggen de laatste zes km via de via rapida. ’s Nachts droomde ik van haarspeldbochten ! |
|
|
Dirk |
|
|
|
||
