| Afrika - Namibië - Rondreis Pasca en John - Tsintsabis - Otjiwarongo - Windhoek |
 |
Tsintsabis - Otjiwarongo - Windhoek |
|
|
|
||
|
|
||
|
Zonsondergang bij Otjiwarongo |
||
| Spreetshoogte - Sossusvlei | Cape Cross - Brandberg | Damaraland - Kunene | Etosha National Park | Tsintsabis - Otjiwarongo | Routekaart | ||
|
Van Namutoni naar Tsintsabis - Treesleeper Camp |
|
02/06/2010 - Beetje later op vandaag, we hebben geen lange route dus we
doen het rustig aan. Na onze kop koffie gaan we eerst tanken bij
Namutoni en even naar de winkel. We willen wat vlees inkopen voor de
braai vanavond en in Namutoni is er veel keus. De medewerker weet ons te
overtuigen om ook verse boerenwors te nemen, inderdaad zonder “t” op het
eind. Dat willen wij wel proberen. |
|
|
In Etosha
rijden we eerst naar klein Namutoni, een waterpoel vlakbij de
campground. Er is voldoende water in de poel maar we zien geen wild, wel
watervogels. Hierna rijden we de dik-dik route en deze route doet zijn
naam eer aan. We hebben geluk en zien in totaal vier van deze “bambies”
van heel dichtbij. Wat een ontzettend lieve beestjes! De route is
wederom prachtig. We verlaten Etosha via de Von Lindquist Gate en vervolgen onze weg naar Tsintsabis waar we in Treesleeper Camp twee nachten verblijven. De weg is uitstekend. De laatste 80 km komen we langs veel farms, de boerderijen zien we niet maar wel de namen van de eigenaren op bordjes langs de kant van de weg. Veel Nederlandse en Duitse namen. Ook zien we hier veel fietsers. De route die we nu rijden is inderdaad landelijker, veel goudgeel gras, veel koeien, lage begroeiing met heel apart af en toe een palmboom. |
| We zien een wild zwijn
(met antenne staart) en vier kleintjes. In een boom zitten tientallen
gieren en dat kan maar één ding betekenen…er ligt inderdaad een kadaver
langs de kant van de weg. Iemand heeft er een doek overheen gelegd. We zien een leuk stekkie en besluiten hier te ontbijten, gezellig, eitje erbij enzo. Via de voorstoelen kunnen we net bij de koelkast voor het brood en de boter. Via de achterkant wordt nu een beetje lastig aangezien we één van de reservewielen en de gehele ophanging daarvan in de camper vervoeren. De ophanging aan de buitenkant voor het reservewiel is finaal afgebroken! Oja, helemaal vergeten: vanaf dag twee krijgen we de deur aan de achterkant van de camper niet meer op slot, dus in grotere plaatsen moeten we via de voorstoelen de camper zien in te kruipen en de deur vanaf binnenuit op slot doen met de schuif, maar goed dat even terzijde. |
|
| Na
het ontbijt rijden we door naar Treesleeper, op 80 kilometer komen we
één auto tegen, wonderbaarlijk. We hebben voor Treesleeper gekozen om
diverse redenen; door de enthousiaste reacties op het Namibië forum,
door de geweldige plek en omdat we hiermee een goed doel steunen. Kijk
daarvoor op
Treesleeper.org |
|
|
Treesleeper is geweldig! We worden
hartelijk ontvangen door twee medewerkers die ons onze site wijzen. Of
we misschien in een tent willen overnachten? Waarom niet! Direct wordt
e.e.a. geregeld. Wij rijden naar ons stekkie, een overdreven grote campsite met een verhoogd dek tussen de takken van een boom. Onder het dek bevindt zich een enorme termieten heuvel. De medewerkers zetten voor ons de tent op, dat is weer eens wat anders dan de camper. Elisabeth die al 8 jaar bij Treesleeper werkt, gaat morgen samen met ons het dorpje Tsintsabis bezoeken. We spreken om 08.00 uur af bij de receptie. ’s Middags maken we een leuke wandeling in de omgeving, lezen een boekje op ons dek en bovenal; we genieten weer! |
’s Avonds de boerenwors op de braai, heerlijk! Gereden km vandaag:142 |
|
|
| 03/06/2010 - Het loopt nu tegen het einde van de
middag en we kunnen weer terug kijken op een geweldige dag! |
| Vanmorgen lekker vroeg opgestaan, we
willen de zon zien opkomen vanaf ons zitje in de bomen. We hebben
geweldig geslapen in de tent, lekker veel ruimte en we hebben het niet
eens koud gehad. Dat is vanmorgen wel anders, het is echt koud! De zon
blijft zich schuilhouden achter een dik pak wolken, dus snel aankleden
en eerst een kop koffie, nu niet alleen om wakker te worden maar vooral
om het een beetje warm te krijgen. Om 08.00 uur treffen we een enthousiaste Elisabeth bij de receptie. Samen wandelen we naar het dorp Tsintsabis waar we twee families bezoeken. Voor beide families hebben we een tas met kleding en spelletjes bij ons. Elisabeth heeft ontzettend veel te vertellen, ze woont zelf in het dorp en vertelt ons ook dat de families die we gaan bezoeken altijd in het Etosha Park hebben gewoond totdat ze van de regering moesten vertrekken. |
|
In Etosha hadden ze het goed, voldoende water en voedsel, nu hebben ze bijna niets meer. Van de regering hebben ze een stukje grond en enkele koeien gekregen, deze mensen leven op de armoedegrens. Er is geen water voorradig dus kunnen ze bijna niets verbouwen. Deze mensen leven in armoede maar ze zijn trots en één en al vriendelijkheid, ontdekken we zelf. |
 |
|
 |
|
Op bezoek bij families in Tsintsabis |
 |
|
 |
Kleine kinderen met bijbehorende snotneus letten op nog kleinere broertjes en zusjes, lopen in kapotte kleding en op blote voeten rond. Geld om naar school te gaan is er niet. We zijn blij dat we niet alle kleding onderweg al hebben weggegeven, hier komt het goed van pas. De jojo’s doen het ook weer geweldig. |
|
|
Van
Elisabeth krijgen we een zinnetje te horen wat we kunnen opzeggen als we
de kleding afgeven (helaas zijn we deze zin echt vergeten), maar het
komt er op neer dat we de mensen hartelijk danken dat we op bezoek
mochten komen. We spreken het waarschijnlijk goed uit want de reactie
van de families is hartverwarmend! Wat een ontzettend mooie en lieve
mensen! We lopen verder door het dorp en bezoeken de “supermarkt” waar het een drukte van belang is. Er is ook een marktkraam waar ze kleding en schoenen verkopen. We rusten even voor de supermarkt en trekken veel bekijks. Sommige mensen komen even een praatje maken, prachtig allemaal! Dan is het tijd om terug te wandelen naar Treesleeper. Elisabeth vertelt onderweg weer honderduit, wat een geweldig mens is het toch. We nemen hartelijk afscheid van Elisabeth met een flinke omhelzing. |
De rest van de dag is zij vrij en in de middag ontdoen wij onze camper weer van alle stof, doen de nodige wasjes en lezen een boekje. Morgen gaan we naar Frans Indongo en overnachten we in een huisje, voor deze reis gaat vanavond voor de laatste keer de braai aan… |
|
|
|
04/06/2010 - Niet echt goed geslapen vannacht. Er was feest in het dorp
en de Afrikaanse muziek ging tot 05.30 uur door, dat is tevens de tijd
dat wij opstaan. We hebben het ook erg koud gehad in de tent. We pakken
onze spullen in en vertrekken om 06.50 uur Treesleeper. We hebben de
vorige avond al betaald dus hoeven we niet meer langs de receptie. |
| Ons eerste
doel is Grootfontein om wat inkopen te doen. Onderweg stoppen we om te
ontbijten op een leuk stekje. Als we na de boterhammen weer op weg
willen, constateren we dat een van de banden langzaam leegloopt. Dat
wordt dus wisselen, we weten hoe het werkt en binnen een paar minuten
kunnen we weer op weg. In Grootfontein aangekomen laten we eerst de band
repareren, een stukje hout blijkt de boosdoener. Het plakken is zo
gebeurd en daarna rijden we door naar de Spar om wat inkopen te doen. We
nemen lekkere broodjes mee voor de lunch. We willen de grootste meteoriet gaan bekijken maar we missen de afslag (let op: kom je vanuit Grootfontein dan staat de weg naar de meteoriet maar aan één zijde van het bord aangegeven, dus in ons geval aan de achterzijde van het bord). Onder het motto “nu we er toch zijn”, draaien we om en rijden de route terug, nu zien we de aanduiding wel op het bord staan. |
|
Al met al rijden we bijna 50 km om, maar we gaan wel naar de Hoba meteoriet! Bij de meteoriet maken we foto’s van deze grote klomp die bestaat uit meer dan 50 ton metaal uit het heelal en die hier is neergeploft. In de schaduw van een boom eten we onze lunch en genieten van de rust hier. |
 |
|
 |
Via de B8 rijden we de B1 op. De omgeving is weer prachtig en er zijn weer bergen in zicht, die hebben we de afgelopen dagen niet gezien. Af en toe nemen we een korte pauze, om van de omgeving te genieten en omdat we gewoon geen haast hebben. |
|
|
Bij de
Frans Indongo Lodge worden we hartelijk
welkom geheten. Of we een plek op de campground hebben gereserveerd,
vraagt de medewerker met een blik op onze camper. Nee! Nu is het tijd
voor wat extra luxe, wij hebben een huisje gereserveerd. Tijdens ons
welkomstdrankje krijgen we info over diverse uitstapjes. Wij boeken de
cheeta safari voor morgenochtend. We nemen de sleutels in ontvangst en
wandelen naar ons huisje. En wat voor een huisje! Het is prachtig, wat
een verwennerij. Het huisje is van alle gemakken voorzien en het is mooi
gelegen. Voor vandaag doen we lekker helemaal niets meer, behalve lekker lui in het zonnetje zitten en een boekje lezen! ’s Avonds uitgebreid douchen en om 19.00 uur naar het diner. Het menu is geweldig, het eten wordt prachtig opgediend, over elk bord een mooie zilverkleurige bolle deksel, in hun eigen taal tellen de medewerkers tot drie en dan worden alle deksels tegelijkertijd opgetild. |
Het opgediende eten is net een kunstwerk op ons bord, prachtig! Er staat wildebeest op het menu en het is heerlijk. Tijdens het toetje voel ik iets bij mijn teen, maar het is al te laat als ik kijk, ik ben warempel gebeten door een muis! Het bloedt vrij heftig en dat laat ik maar zo. Als er vuil in zit komt dat er nu wel uit. Op de kamer gelijk spoelen en Dettol erop. Gelukkig houd ik er niets aan over. Het is de eerste keer dat we ’s avonds onze slippers aan hebben in plaats van onze wandelschoenen, dat doe ik morgen dus anders! ’s Avonds zitten we gezellig buiten al is het wel erg koud. Vanavond slapen we heerlijk in een riant tweepersoonsbed! Gereden km vandaag: 343 |
|
|
| 05/06/2010 - We zijn vroeg op en hebben uitstekend
geslapen. Op het terrasje nemen we eerst een kop koffie, het wordt al
een beetje warmer, de zon komt op. De lucht kleurt mooi roze en het
uitzicht is super. Omdat het eigenlijk al na een paar dagen zo gewoon wordt zou ik haast vergeten te vertellen dat we nog nooit zoveel sterren hebben gezien als ’s avonds in Namibië, zo ontzettend veel dat delen van de hemel een witte gloed hebben door al die sterren, het blijft elke avond een geweldig gezicht! |
| Om 08.00
uur rijden we, na een prima ontbijt, naar de cheeta opvang waar we om ±
09.30 uur aankomen. Bij de
cheeta opvang krijgen we uitleg over wat ze hier precies doen, en zien we
een introductiefilmpje over o.a. het ontstaan van de opvang. Daarna volgt
een wandeling langs de afgezette weides waar de cheeta’s leven. Onze
safariauto heeft een lekke band dus moeten we nog even wachten tot deze
is gerepareerd. Een van de medewerkers neemt ons mee op een andere wandeling om bij andere weides naar cheeta’s te kijken. De dieren zijn prachtig om van zo dichtbij te zien. De dieren die hier leven worden nooit meer uitgezet, ze zijn te veel gehecht geraakt aan de mensen. Een cheeta zal niet snel aanvallen, dat zit niet in de aard van het beestje. Je moet echter nooit gaan rennen, de cheeta ziet je dan als een prooi. Grappig is dat de cheeta’s een spinnend geluid maken, ze hebben het dus goed naar hun zin. |
|
In de buurt van de weides lopen grote honden los, de medewerker merkt op dat deze hier niet thuishoren. De cheeta’s worden er onrustig van, ik overigens ook! Het zijn joekels van honden en ze kunnen agressief zijn, jasses! De medewerker waarschuwt mij om absoluut niet te gaan rennen, man, ik kan geen stap verzetten en kruip haast in de broekzak van de medewerker! Gelukkig weet hij de honden te verjagen. En eerlijk gezegd weet ik me geen raad om terug te lopen naar de opvang. Onze safari gaat van start, een medewerkster rijdt in een open safariauto en heeft stukjes vlees meegenomen voor de cheeta’s. De tocht is echt geweldig, je ziet de cheeta’s van zo ontzettend dichtbij. Ze storen zich absoluut niet aan de auto en komen rustig een stukje vlees halen. De medewerkster vertelt honderduit en is erg enthousiast. Wij maken een boel mooie plaatjes! |
 |
|
 |
|
Otjiwarongo - Cheetah Conservation Fund |
|
|
|
Om 12.00 uur gaan we nog kijken naar het voeren van de cheeta’s en daarna rijden we terug naar de lodge. De rest van de middag mogen we weer lekker lui zijn dus boekje lezen en van het zonnetje genieten. Tegen de avond krijg ik een sms van mijn ouders, die geven door dat ze goed zijn aangekomen op het Griekse eiland Corfu. Grappig: vanavond eten we hartebeest met... Tzatsiki! Dus ook wij een Grieks tintje! Het avondeten is heerlijk en verloopt “muis-loos”. Gereden km vandaag: 167 |
|
|
|
06/06/2010 - Geen haast vandaag dus geen wekker en we proberen wat uit
te slapen. Dat lukt tot 07.00 uur! Om 07.30 uur zitten we aan het goed
verzorgde ontbijt. |
|
|
Nadat we
nog een kopje koffie hebben gedronken in ons huisje gaan we op weg naar
Windhoek. De laatste kilometers die we maken in Namibië. De rit verloopt vlot, dus stoppen we onderweg wat vaker, nog effe van Namibië genieten hoor. De zon schijnt volop en het is weer heerlijk warm. Al kun je wel merken dat het echt winter is geworden, de ochtenden en avonden zijn erg koud. In de verte zien we Windhoek liggen tussen de bergen en het is inmiddels steeds drukker geworden op de weg. Eenmaal in Windhoek moeten we even zoeken naar Caprivi, we vragen het onderweg een keer en het blijkt dat we al in de goede straat zitten, de omgeving kwam ons al bekend voor. We moeten even keren en zien dan inderdaad een paar honderd meter terug Caprivi. We waren het dus gewoon voorbij gereden! |
We leveren onze, zo goed mogelijk schoongemaakte, camper in. We kletsen nog gezellig wat over onze reis en dan worden we door een medewerker naar de Airport Lodge gebracht. |
| De lodge
ligt op 20 kilometer van het vliegveld en het is er heerlijk rustig, we
zijn weer eens de enige gasten. De lodge is een beetje vergane glorie,
jammer want de huisjes zijn echt leuk. Bij de receptie is het rommelig
en kunnen ze onze boeking nergens vinden, niet dat dat een probleem is
aangezien er geen enkel huisje bezet is. De lodge heeft een zwembad en
dat ziet er best redelijk uit. De medewerkers zijn in ieder geval
ontzettend vriendelijk en behulpzaam, ze brengen zelfs onze rugzakken en
koffer met de auto naar het huisje. Tegen de avond babbelen we nog wat met de medewerkster van de lodge en geven haar onze laatste vier jojo’s mee voor haar kinderen. We maken een makkelijke maaltijd in ons huisje en eten buiten terwijl we genieten van het uitzicht. We brengen onze bagage op orde en kletsen over onze reis, wat hebben we toch weer allemaal gezien en meegemaakt! |
|
Een fantastische reis zit er bijna op. De wekker gaat op 04.00 uur. Gereden km. vandaag: 301 |
|
|
|
07/06/2010 - Tijd om afscheid te nemen van dit indrukwekkende prachtige
land met zijn vriendelijke mensen! |
|
|
Om 05.00
uur staat de medewerker van Caprivi voor de deur om ons weg te brengen
naar het vliegveld. Daar nemen we afscheid van elkaar en checken we in.
We hebben nog wat tijd om winkeltjes te kijken en buiten een kop koffie
te drinken. Ook deze morgen is het weer koud maar de zon komt al op. In het vliegtuig worden we er op gewezen dat we na een tijdje al over Etosha vliegen, prachtig om te zien vanuit de lucht. Dan laten we al snel Namibie achter ons en vliegen we via München terug naar Düsseldorf. Dezelfde dag, dus op 7 juni om 23.55 uur zijn we thuis! Wij kijken terug op een fantastische, avontuurlijke reis. Ondertussen zijn we al weer even thuis en min of meer gewend aan de dagelijkse bezigheden en drukte van alle dag, kijken we terug op een fantastische reis door Namibië. |
|
Een avontuurlijke reis, rijdend door weidse vlaktes met prachtige vergezichten, over rode stoffige wegen die oneindig lijken en langs kleine dorpjes met vriendelijke, goedlachse mensen en zwaaiende kinderen. Ondanks het feit dat we van te voren veel gelezen hebben over Namibië en de routekaart grondig hebben bestudeerd, heeft Namibië ons verrast, keer op keer... Ter info: de gehele route hebben wij gereden op de landkaarten uit het boek "Reizen wereldreisgids Namibie" (ANWB). In dit boek is veel praktische reisinformatie te vinden. ISBN 978-90-18-02696-7 |
|
|
Pasca |
|
|
|
||
