Afrika - Namibië - Rondreis Pasca en John - Damaraland - Warmquelle - Opuwo - Kunene

Damaraland - Warmquelle - Opuwo - Kunene
Tekst en foto's: Pasca Nabben
Reistijd: mei - juni 2010

Namibië

 

 

Kunene River - De natuurlijke grens tussen Namibië en Angola

  
 

Damaraland - Twijfelfontein
 
23/05/2010 - Vanmorgen op tijd vetrokken uit Brandberg. Niet omdat we zo’n lange route voor de boeg hebben maar wel omdat we heel veel willen zien vandaag.
 


Aabadi Mountain Camp

 De route gaat vandaag naar Twijfelfontein. Na enkele km rijden we Damaraland in. We zijn het er over eens dat dit weer een fantastische route is. Rode bergen, groene struikjes en een weg die zich daar tussendoor slingert met daarboven een strakblauwe lucht. We rijden tussen de bergen door, hier en daar een klein dorpje of enkele huisjes. We zien een waarschuwingsbord met de afbeelding van een olifant erop, waar zie je die nou? In Namibië! De weg is redelijk goed. Ook vandaag is het weer heerlijk warm.

Nabij Twijfelfontein rijden we eerst naar ons overnachtingsadres Aabadi Mountain Camp en kiezen een mooi plekje uit. De campsite grenst aan de ene kant tegen een berg en aan de andere kant zien we een rivier die nu droog staat. Tijd voor ons late ontbijt (of een vroege lunch). Heerlijk rustig hier, er staat nog één ander stel op de campsite, maar ook al zouden er meer mensen zijn dan heb je toch je eigen heerlijke privé plek op deze campsite.

Na een wandeling over de campsite gaan we richting Twijfelfontein waar we de rotsgravures gaan bekijken. We zien onderweg een bordje met bandreparatie en besluiten dus eerst om onze band te laten plakken. Nou dat plakken haalt niets meer uit. Lachend komt de medewerker van de garage ons de drie enorme scheuren in de band laten zien. Dat wordt dus een geheel nieuwe binnenband. Ze hebben het zo geregeld en wij gaan weer op weg.
 
Zoals gezegd eerst naar de rotsgravures. Deze rotsgravures zijn gemaakt door de Bushman, oftewel door de Bosjesmannen. Dit zijn de enige gravures in Namibië, om verwarring te voorkomen; de andere tekeningen zijn beschilderingen. De gravures in Twijfelfontein zijn 2000 tot 6000 jaar oud.

Na onze wandeling met gids zie ik een rots die me erg bekend voorkomt, het blijkt inderdaad de Waverock te zijn die, zoals onze gids aangeeft, op alle afbeeldingen veel groter wordt afgebeeld als dat hij daadwerkelijk is. En dat klopt... deze Waverock is echt ienieminie!

Wij vervolgen onze route naar de Organ Pipes. Deze basaltzuilen zijn wel tot 5 meter hoog en staan in een rivierbedding. De Organ Pipes zijn meer dan een 100 miljoen jaar oud, wij vinden het prachtig. Via een steile afdaling kunnen we deze basaltzuilen van dichtbij bekijken.


Rotsgravure in Twijfelfontein

Vanuit de Organ Pipes rijden we door naar de Verbrande Berg (Burnt Mountain), deze ligt op 2 km afstand van de Organ Pipes. De Verbrande Berg dankt zijn naam het feit dat de platte berg, bestaande uit zwart geworden kalksteen en doleriet, er uit ziet alsof hij net door een brand verwoest is. De berg lijkt zwartgeblakerd. Eerlijk gezegd boeit de berg ons niet zoveel, voor ons is het een donkere berg “and thats it”.
 


Organ Pipes


Burnt Mountain


Cultural Village - Damaradorp

Op de weg terug naar de campsite komen we langs een Cultural Village. Het blijkt dat ze in februari 2010 de deuren hebben geopend en wij willen graag een kijkje nemen. Het nagemaakte dorp laat zien hoe de Damara vroeger leefden. Het is ontzettend interessant en we zijn blij dat we er voor zijn gestopt. We krijgen uitleg over oude tradities, medicijngebruik, de verschillende dansen enz. De dame die ons rondleidt heeft zo ontzettend veel te vertellen, ze laat ons zien hoe huiden worden schoongemaakt, hoe vuur wordt gemaakt, hoe ze hun sierraden maken (van struisvogelei) en hoe ze messen smeden. Als laatste wordt er een traditionele dans voor ons opgevoerd. We luisteren en kijken geboeid. Dan is het echt tijd om terug te rijden naar ons overnachtingsadres, de zon gaat al onder.

Op de campsite nemen we een verfrissende douche in de open lucht, helemaal geweldig. Een emmer met gaatjes erin en het werkt perfect! ’s Avonds heerlijk de braai aan en nagenieten bij het vuurtje. Vandaag veel springbokken, struisvogels, ezels, koeien en grondeekhoorns gezien. In de avond blijft het warm al waait het flink. Vandaag gereden km: 216


Van Twijfelfontein naar Warmquelle
 
24/05/2010 - Geen wekker nodig, zodra het licht wordt staan we op. We verlaten Twijfelfontein via een wederom prachtige route, we rijden verder naar het noorden. We zien springbokjes, struisvogels en zebra’s van heel dichtbij. Onderweg stoppen we zo nu en dan om van het uitzicht en de omgeving te genieten. De reis verloopt vlot.
 


Onderweg van Twijfelfontein naar Warmquelle

 Onderweg zien we iemand langs de kant van de weg bij een auto staan. Wij stoppen en vragen of we kunnen helpen, er is iets mis met zijn auto geeft de persoon aan. Naast de auto zitten twee vrouwen die ons niet aankijken.

Wij vragen hem hoe lang hij hier al staat, hij geeft aan een dag en een nacht. Wat vreemd, hier komen nog voldoende auto’s langs en wij vragen waarom er niet eerder iemand is gestopt. Hier heeft hij geen antwoord op en eerlijk gezegd vertrouwen wij het niet, oftewel we geloven zijn verhaal niet (helemaal). We bieden water aan maar de persoon in kwestie geeft aan dat hij voldoende heeft.

Dit is de eerste keer dat we het niet helemaal vertrouwen en we volgen onze intuïtie op. We groeten hem en rijden verder, hij schijnt er eerlijk gezegd niet zo mee te zitten.

Later zit ik nog te denken waarom we al twijfels hadden. Misschien nadat de persoon aangaf al 24 uur te staan wachten terwijl de vrouwen die bij hem waren ons geen enkele keer aankeken. Als er dan iemand stopt, reageer je toch anders? Tenslotte was er 7 km verderop een campground waar hij hulp had kunnen halen i.p.v. staan wachten. Ik weet dat we de juiste keus hebben gemaakt, omdat we er allebei een raar gevoel bij hadden, maar toch blijf je er over inzitten... Lastig.
 
In Palmwag stoppen we om te tanken en helpen we twee Fransen die voor het eerst een band moeten wisselen. We zijn er op zo’n momenten om elkaar te helpen en je rijdt niemand zo maar voorbij. We kletsen nog wat met hen en vervolgen daarna onze weg.

Onderweg zien we kraampjes waar steentjes en houten figuurtjes worden verkocht. Geen verkoper te zien maar we zien wel de bekende blikjes met daarop “bank”. Ik koop een steentje en maak een foto van het kraampje en stop het geld in het blikje.

Verderop moeten we stoppen bij een soort controlepunt, waar het e.e.a. wordt geregistreerd, merk, soort, kleur en kenteken van de auto. Tevens moet John z’n rijbewijs laten zien, geeft z’n internationale rijbewijs (dan hebben we die ook niet voor niets aangeschaft) en daar nemen ze inderdaad genoegen mee.


Kraampjes onderweg

Een pientere verkoper weet ons nog een souvenir te verkopen, hij doet het zo knap en heeft er zo’n mooi verhaal bij dat we beide moeten lachen om z’n verkooptechniek en hem betalen. Hij blij, wij blij zullen we maar zeggen.

De slagboom gaat omhoog en wij rijden verder naar het noorden. We zien onderweg Himba dorpjes, zien de prachtige Himba’s in groepjes onder een boom zitten of langs de kant van de weg om de geitjes te hoeden. Tevens komen we Herero vrouwen tegen in rijkelijk gekleurde lange jurken en traditionele hoeden.
 


Ongongo Campsite bij Warmquelle

 In Warmquelle nemen we de afslag naar Ongongo Campsite. Een van de medewerksters heeft ons via de mail laten weten niet te laat te arriveren zodat we nog heerlijk in de “Natural Pool” kunnen zwemmen, we zijn benieuwd!

De route naar de campsite gaat over een rotsige weg, eigenlijk kun je haast niet meer spreken van een weg: het is een en al keien. Onderweg stoppen we om hout te kopen voor de braai, de jonge verkopertjes rennen hun huisjes al uit als we de camper stoppen en zijn erg behulpzaam bij het inladen van het hout. Een van de kleine mannekes houdt zijn handje op en vraagt letterlijk om “lekkers”. Ik leg uit dat dat niet goed is voor zijn tanden, daarbij hebben we geen lekkers maar wel een jojo waar hij tevreden mee wegloopt.

Een eindje verderop zit een jonge moeder met haar baby’tje en wij vragen of ze kleertjes wil voor de kleine, ze is er reuze blij mee.

De weg wordt steeds slechter en we weten eigenlijk niet of we nog wel goed zitten. Dan herinner ik me wat onze landgenoten op het vliegveld ons vertelden, “als je denkt dat je verkeerd zit moet je de waterleiding aan de linkse kant volgen, dan kom je bij de campsite uit”, en inderdaad, net als we overwegen om te draaien omdat de weg in geen enkel opzicht nog een weg is, zien we de waterleiding liggen, deze blijven we volgen en daar is dan het bordje “Ongongo Campsite” met een pijl naar rechts! Dank!
 
We moeten op het laatst een vreselijk steil stuk over de rotsweg naar beneden, ojee dat is best heftig (in gedachten “we moeten morgen ook weer naar boven”).

Beneden aangekomen staan we voor een riviertje, aan de overkant ligt de campsite. Er komt een medewerkster aanlopen die ons aangeeft dat we door kunnen rijden en aan de overkant van het riviertje staan we dan in een paradijsje! Wederom zijn we de enige op de campsite en er staat zelfs een bordje “gereserveerd Pasca & John”. We zetten de camper op z’n plek en nemen meteen een kijkje bij de natural pool, deze ligt achter de rotsen en is werkelijk fantastisch, een kleine waterval en daaronder glashelder water. Snel terug naar de camper en badkleding aan! Het water is niet heel erg koud maar wel heerlijk verfrissend. Dit is weer echt zo’n “wauw” plek. De rest van de middag vermaken we ons prima in ons privé “zwembad”.


"Natural Pool" op de Ongongo Campsite

’s Avonds douchen in de open lucht en een kampvuurtje maken. Helaas hebben we op de route hiernaartoe geen vlees kunnen kopen dus moeten we het vanavond doen met spaghetti uit blik. Het blijft de hele avond heerlijk warm. Gereden km vandaag: 198


Van Warmquelle naar Opuwo
 
25/05/2010 - Vrij laat voor ons doen staan we op, het is 06.30 uur en de zon is al op. We verlaten Ongongo via dezelfde route en de klim naar boven valt achteraf best mee, onze camper redt het prima.
 
Eenmaal in Warmquelle slaan we rechtsaf richting Opuwo, één rechte route over de C43. De weg gaat door dalen en over bergen, het valt op dat de omgeving steeds groener wordt.

De weg is het eerste gedeelte goed, maar hoe verder we komen hoe slechter die wordt. We komen bij een stuk waar de weg gewoon verdwenen is, overal rotsen die in de regentijd vanaf de bergen naar beneden zijn komen rollen. Aangezien dit de enige route is moeten we er wel overheen, de camper heeft er moeite mee en helt behoorlijk naar een kant, ik heb het zweet in de handen staan en geef John, die rijdt, zo goed mogelijk aanwijzingen. En het komt goed! We stoppen en kijken achterom, jee, zijn we daar net echt overheen gereden? “Makkie” zegt John. Dat is inderdaad makkelijk praten als je de blokkade voorbij bent!

We passeren dorpjes en zien veel herders met geitjes en koeien. Omdat de weg erg slecht is doen we een behoorlijke tijd over de route van vandaag en in de middag komen we in Opuwo aan.
 
Het is er druk, maar dan ook erg druk! Vandaag is het African Day en iedereen viert feest. Het is mooi om te zien, een bontgekleurde menigte, Herero vrouwen geheel in hun mooiste traditionele kleding, Himba vrouwen met ontbloot bovenlichaam en de prachtigste sieraden, de mannen met mooi gekleurde doeken of juist modern met spijkerbroek en shirt.

De supermarkt is gesloten, maar ook al zou deze open zijn dan waren we met onze camper nog niet door de menigte heen gekomen. De straten zijn vol met feestende mensen dus besluiten we om door te rijden naar de campground en morgen inkopen te doen.

De Opuwo Country Camping ligt boven op een berg en is niet zo heel bijzonder, wel weer elektra en water. Tijd om de camper eens grondig schoon te maken, we halen alles eruit, zelfs de gordijnen, om alles stofvrij te maken. Het is maar voor het idee want morgen zit alles weer onder, maar toch prettig dat straks weer alles stofvrij en schoon is, ook al is het maar voor even.

De rest van de middag zijn we eigenlijk gewoon lui, boekje lezen, wachten tot de gewassen gordijnen droog zijn, de boel weer ordenen... In de avond koelt het flink af. In de stad gaat het feest tot in de late uurtjes door. Gereden km vandaag: 154


Kunene River
 
26/05/2010 - Om 08.00 uur zijn we in de supermarkt in Opuwo. Het is nog rustig, misschien slaapt iedereen z’n roes uit. We doen flink wat inkopen en gaan daarna op weg naar Kunene aan de grens met Angola.
 


Kunene River

 De rit verloopt vlot, de weg is goed. Hoe noordelijker we komen hoe groener de omgeving wordt. We houden de route aan naar Swartsbooisdrift. We rijden heuvel op en heuvel af, mooie vergezichten en we stoppen af en toe om er van te genieten. Op de laatste berg stoppen we en genieten hier van een fantastisch uitzicht, we zien de Kunene rivier en aan de overkant ligt het groene Angola. Overal langs de rivier zien we palmbomen, hier en daar enkele hutjes. Het laatste stukje naar de Kunene River Lodge is de weg erg slecht, zit vol gaten dus het is oppassen. We rijden nu pal langs de rivier, deze is bruin en er zit een flinke stroming in. We zien afgezette stukjes grond waar geitjes staan, een eindje daarvandaan ligt een hutje waar kindjes spelen. Zodra ze de camper zien zwaaien ze enthousiast.

De Kunene River Lodge is weer zo’n heus paradijs. Het is er ontzettend groen en de campplekken zijn gigantisch groot. Wij krijgen een plek pal aan de rivier.

In de middag wandelen we wat rond, en zijn mooie bloemen en veel soorten vogels te bewonderen en overal zitten eekhoorns (Tree Squirrels). We treffen zelfs een zwembad aan! Het water is ijskoud, maar een boekje lezen met de benen in het water is heerlijk.
 
Eind van de middag komt de eigenaresse nog even langs. Van te voren hebben wij deze campground geboekt en daarbij aangegeven dat we graag een Himba familie willen bezoeken. Ze vraagt ons of we dit morgen willen doen en dat is prima wat ons betreft. Ze geeft aan dat ze contacten hebben met kleine families, hier stoppen geen grote safaribussen, geen zang en dans en verkoop van souvenirs. Gelukkig want daar zijn wij absoluut niet naar op zoek. Een van de medewerkers gaat vanavond bij de familie langs om te vragen of het uitkomt dat we op bezoek komen en zal het ons laten weten.

Aan het begin van de avond drinken we een kop koffie op het terras van de lodge, het terras ligt boven het water, een mooie plek met uitzicht op de rivier. Als we aan de braai zitten komt de medewerker ons doorgeven dat we morgen de Himba familie kunnen bezoeken. Of 08.00 uur oke is? Tuurlijk, mooie tijd. We kijken er naar uit.


Kunene River Lodge

’s Avonds is het fris en een shirt met lange mouwen is vanavond wel nodig, ik heb er zelfs een dun jasje overheen maar ik ben dan ook wel een echte koukleum. Overigens hebben we geen last van muggen, we hebben in andere reisverslagen wel eens anders gelezen maar het ligt dus inderdaad aan de periode van het jaar. In het noorden schijn je meer last van muggen te hebben maar het valt echt mee. Gereden km vandaag: 133


Op bezoek bij een Himba familie
 
27/05/2010 - We hebben prima geslapen en om 06.00 uur staan we op. We drinken op ons gemak een kop koffie en genieten van de rust en van het ontwaken van de vogels en andere beestjes. De zon komt aan de overkant van de rivier achter een berg op en direct is het ook een stuk warmer. We merken dat het in de ochtenden en in de avonden kouder is geworden.

Om 08.00 uur stappen we in de laadbak van een pick-up en rijden we naar de Himba familie. We hebben een vriendelijke gids bij ons die voor ons ook zal tolken. Bij het huisje aangekomen moeten we even wachten en gaat onze gids de familie halen die al op het land aan het werk is. Een van de kinderen komt ons een handje geven en gaat trots voor het huisje op de foto. Op het stukje land waar de familie woont, staat dus hun rieten huisje, is een kraal waar koeien liggen, staat nog een ander rieten huisje waar ze de voorraden bewaren en ligt op een verhoging maïs. Er lopen enkele honden, kippen en geitjes rond.
 


En daar is de familie! Ze komen enthousiast aanlopen en er worden druk handen geschud. Deze man en vrouw wonen hier samen met hun vijf kinderen. De man des huizes laat ons weten dat we van harte welkom zijn en dat we alles aan ze mogen vragen als zij ook alles aan ons mogen vragen. Geweldig!

Terwijl de vrouw met haar dochtertje het huis in gaat, laat de man ons de voorraad in het rieten huisje zien. Hier bewaren ze van alles, en het is er koel. Hij laat ons verschillende kruiden, boter en melk in een kalebas zien. Al deze spullen worden bewaard in een van klei gemaakte grote ronde bak die ze kunnen afsluiten. Een soort koelkast dus.
 
 

Dan lopen we naar het woonhuis en worden uitgenodigd om binnen te komen We mogen plaats nemen op een deken. Anderhalf uur zijn we volop aan het kletsen, de tolk doet z’n best om alles bij te houden.
 
Wij zijn nieuwsgierig naar hun leefwijze en zij naar die van ons. Over en weer dus vragen, antwoorden en grappige reacties, het is geweldig. Hoe oud ze zijn weten ze niet precies, dit wordt meestal geschat. Ze weten nog wel dat het dat jaar erg koud of warm was en of het regende of niet. De man is ongeveer begin zestig en zij is rond de 45 jaar.

Ja, ze zijn getrouwd en leggen uit hoe de ceremonie gaat. Hoe ze elkaar hebben ontmoet? “Hij had haar al uitgekozen toen ze werd geboren”.

We hebben het over het geloof, school, werk en uiteraard over de rode vettige substantie waar de vrouw zich mee insmeert. Ze laat het ons zien en mijn arm wordt flink ingevet, het ruikt sterk naar boter, dat is ook precies een van de ingrediënten (het hele huis ruikt er naar).

Ze hebben vijf kinderen die bijna allemaal naar school gaan, de jongste, een meisje, blijft nog thuis.
 
Deze familie is zo openhartig en vriendelijk en ze hebben een flinke dosis humor! En bovenal zijn ze ijdel! Ze dragen prachtige sierraden, zijn volop in de weer met hun haren en met hun huid. Voor elke gelegenheid zijn er verschillende sieraden en verschillende haardrachten en ze laten ons alles zien. Buiten zien we hoe ze de melk karnen en hoe ze meel vermalen door middel van een platte steen.

Helaas wordt het tijd om afscheid nemen en er worden nog mooie woorden gewisseld, wij vonden het geweldig en danken ze voor de gastvrijheid! We worden uitgezwaaid door deze fantastische mensen. Wat een hele belevenis!

Terug bij onze camper is het tijd voor de lunch en daarna besluiten we om de rest van de middag lezend door te brengen.

Tegen de avond wandelen we nog wat rond, het is rustig op de campsite. Er is een Afrikaanse familie gearriveerd, met bedienden, kindermeisjes en koks. Chique bedoeling hoor.

’s Avonds de braai aan en terugkijken op een superdag! Gereden km vandaag: 0 (in ieder geval niet met onze eigen camper)
 

Verder naar Etosha NP - Namutoni - Halali - Okaukuejo


 
Pasca