 |
Spreetshoogte - Solitaire - Sossusvlei |
|
|
|
||
|
|
||
|
Onderweg naar de Spreetshoogte Pass |
||
| Spreetshoogte - Sossusvlei | Cape Cross - Brandberg | Damaraland - Kunene | Etosha National Park | Tsintsabis - Otjiwarongo | Routekaart | ||
|
Van Windhoek naar de
Spreetshoogte Pass |
|
17/05/2010 - Na een goede vlucht met Airberlin vanaf Düsseldorf met een
tussenstop in München, landen we vroeg in de morgen op het Hosea Kutako
internationaal vliegveld nabij Windhoek. De warmte valt ons mee, maar
het is ook nog maar 07.15 uur. De rij bij de douane is lang maar de
afhandelingen van de formaliteiten verloopt toch redelijk vlot. |
|
|
Onze
rugzakken zijn een van de eerste bagagestukken die van de band rollen en
zodra we de aankomsthal inlopen zien we al een medewerker van
Caprivi
Carhire staan, hij heet ons welkom. We moeten nog even wachten op enkele
andere reizigers en de medewerker van Caprivi wijst ons de weg naar de
pinautomaten zodat we vast kunnen pinnen. Dit blijkt echter alleen met
Visa te kunnen dus wisselen we voor de zekerheid wat euro’s. Pinnen doen
we later in Windhoek dan wel. We lopen even naar buiten en de zon schijnt al volop, heerlijk! We maken een praatje met twee reizigers die, net als ons, hun auto bij Caprivi hebben gehuurd, Hoe klein is de wereld? Zij komen uit een dorp wat niet zo ver bij ons vandaan ligt. Het is hun tweede Namibië reis en over en weer worden verhalen uitgewisseld, erg gezellig. Het is nog wachten op twee anderen en dan kunnen we op weg. |
We zien op de weg naar Windhoek de eerste apen langs de kant van de weg. Na drie kwartier arriveren we bij Caprivi en worden we hartelijk ontvangen. We krijgen uitleg over onze 4-wheeldrive bushcamper, de nodige papieren worden ondertekend en dan kan ons avontuur echt gaan beginnen! De auto is zo goed als nieuw, de opbouw van de woonunit niet, en dat is wel te zien. Beetje bouwvallig allemaal, maar laten we eerlijk zijn, de woonunit is om in te slapen, spullen op te bergen en een kop koffie te zetten. Als de auto maar goed is! |
| Vanaf Caprivi rijden we naar een overdekt centrum om te pinnen en boodschappen te doen. Het links rijden gaat direct goed, al is het even wennen aan het verkeer. We parkeren de camper bij het centrum en daar maken we ook direct kennis met “I watch your car”, prima, dat is een geruststellend idee. Het pinnen wil helaas niet lukken, we proberen diverse banken maar het geld blijft uit. We rijden, op aanraden van een bankmedewerker, naar het hoofdkantoor van de bank in Windhoek. Maar ook hier wil het geld niet uit de muur komen. Dan maar naar binnen, het schijnt dat ze deze hele week al problemen hebben met de pasjes die wij hebben en ook een telefoontje naar Zuid Afrika haalt niets uit. Nou, dat is balen, we proberen het toch nog een keer bij de pinautomaat en wonderbaarlijk... daar verschijnen de eerste Namibische dollars! Wat een opluchting, nu eerst maar eens de nodige boodschappen doen en dan op weg! Al met al heeft het pinnen zo’n drie uur in beslag genomen. Volgende keer gaan wij weer gewoon voor de contanten! |
|
We tanken de camper vol en rijden veel later dan gepland Windhoek uit richting de Spreetshoogte Pass. De camper rijdt geweldig. Al vrij snel verlaten we het asfalt, doemen de eerste bergen op en zien we onze eerste gemsbokken. Wauw, wat geweldig, zo’n mooie dieren en we zijn nog maar net de stad uit! Er is haast geen verkeer meer en de enkele tegenligger die we zien kondigt zich minuten van te voren al aan met een flinke stofwolk. De weg is goed en slingert zich tussen wuivend goudgeel gras door en wij genieten! |
|
|
We
stoppen even om van het uitzicht, de rust en de ruimte te genieten en
vervolgen daarna onze route over de Spreetshoogte. Het loopt tegen het
einde van de middag en we willen wel voor het donker op de
Spreetshoogte
Campsite zijn, dus even doorrijden! Berg op, berg af, het ene vergezicht
is nog mooier dan het ander. Net voor het helemaal schemerig wordt zien we het bord van de campsite. Een smal weggetje voert naar ons eerste overnachtingsadres. Er staat één andere auto dus we kunnen een mooi plekje uitzoeken, ruimte genoeg! We hebben op deze campsite ons eigen sanitair, ondergebracht in een huisje met rieten dak, de afwas kunnen we doen in een klein wasbakje dat zich buiten onder het afdakje bevindt. Wat een plek, heerlijk! De stoeltjes en de tafel kunnen uit de camper. Prachtig uitzicht op deze hoogte, we genieten van een mooie zonsondergang en dan is het ook echt in een keer donker! |
We hebben geen zin meer om al onze bagage een plek te geven, dat doen we morgen wel. |
| De
eigenaresse van de campsite komt langs en we kletsen gezellig wat, ze
maakt de doucheboiler voor ons aan maar door de wind waait deze constant
weer uit. Voor ons geen probleem, douchen we gewoon met koud water. Ze
geeft ons nog een kandelaar met kaarsje voor in de sanitaire ruimte, er
is namelijk geen electra. Ze wenst ons een fijne avond en een fijn
verblijf in Namibië. Ze moet nog een aardig eindje terug rijden door het
donker, gelukkig kent ze de weg goed. ’s Avonds vinden we nog een gigantische muis in de toiletpot, de muis leeft nog en probeert wanhopig boven water te blijven. Hij (of zij) wordt door John netjes buiten neergezet. Vanaf dat moment check ik uiteraard gedurende onze hele Namibië reis de toilethokjes! De temperatuur blijft aangenaam al waait het op de Spreetshoogte Pass behoorlijk. We drinken een pilsje maar die slaat regelrecht naar onze benen, zal de vermoeidheid wel zijn! |
|
De camper wordt met gemak omgebouwd tot slaapplek, voor vandaag is het mooi geweest, onze ogen vallen dicht! We hebben er ook een lange dag opzitten, gisteren nog vanuit onze woonplaats vertrokken en vandaag op de Spreetshoogte Pass in Namibië aangekomen! Gereden km vandaag: 200 |
|
|
|
18/05/2010 - We hebben prima geslapen! Vanmorgen zijn we er vroeg bij,
het is nog geen 06.00 uur maar al met al hebben we zo’n 10 uur geslapen!
De zon komt op en wij zitten voor onze camper te genieten van een kop
koffie en het fantastische uitzicht. Langzaam veranderen de kleuren van
de lucht van donkergrijs en donkerblauw naar roze/oranje tinten als we
aan de horizon de zon zien opkomen. De eigenaresse had gelijk “er is
geen betere en rustigere plek om je reis te beginnen”, wij zijn het
volkomen met haar eens. |
|
|
De buren
zwaaien en verlaten de campsite. Daar staan we dan in ons uppie, het zal
niet de laatste keer zijn dat we alleen op een campsite staan! We hebben
tijd genoeg, vandaag een korte route. We brengen de camper op orde en alle spullen krijgen een vast plekje. Er is niet veel ruimte in de camper; als je wilt instappen moeten aan de achterkant van de camper eerst de reservebanden opzij worden geklapt, daarna kun je instappen, rechts een smal aanrecht over een groot deel van de lengte met daaronder de keukenkastjes, aan de andere kant een bank, tussen de bank en het aanrecht een smal stukje waar je kunt lopen. Gelukkig hangen er her en der opbergzakjes waar we onze spulletjes in kwijt kunnen. De rest van de bagage kan onder de bank en boven in de alkoof. Prima zo! Om 08.00 uur rijden we via de Spreetshoogte Pass naar Solitaire. |
Prachtige route! We rijden het eerste gedeelte door de bergen en daarna wordt het landschap geleidelijk vlakker. Dan is Solitaire in zicht, vooral als je het boek van Ton van der Lee hebt gelezen is het heel speciaal om hier aan te komen. |
|
|
We doen enkele boodschappen in de ruim voorziene winkel en eten daarna bij Moos zijn ondertussen beroemde appelgebak. Moos vindt het geen probleem om te poseren voor een foto, hij is er ondertussen wel aan gewend. Solitaire is voorzien van een benzinepomp, winkel, restaurant, toiletten, camping en heel veel gekleurde oude auto’s. |
|
We doen het rustig aan en na ons ontbijt wat dus bestaat uit appelgebak met koffie maken we nog een wandeling door Solitaire. Dan rijden we op ons gemak naar de Weltevrede Campsite richting Sossusvlei. Weltevrede ligt aan de C19 tussen Solitaire en de Sossusvlei en we blijven hier twee dagen. We worden er in het Zuid Afrikaans welkom geheten en als er niet te snel gepraat wordt kunnen we elkaar prima volgen. We krijgen een prachtig gelegen grote plek en ook hier weer eigen sanitair. |
| De camper parkeren we onder de bomen in de schaduw,
immense donker gekleurde bergen op de achtergrond, stoeltjes en tafel
naar buiten en genieten! We zwaaien naar het enige andere stel op deze
campground. ’s Middags maken we een leuke wandeling naar de bergen. We gaan er even zitten om te genieten van al het moois om ons heen en beseffen dan dat het hier echt stil is, zo stil dat het bijna pijn doet aan je oren! Nooit geweten dat stilte zo “oorverdovend” kan zijn. Op hetzelfde moment beginnen we allebei te praten om de stilte te doorbreken en om toch maar weer iets te horen. Bij de campground staan enkele huisjes, de bewoners werken op de campground en houden er schapen. De schapen worden aan het einde van de middag gevoerd en ze komen overal vandaan. Nadat ze hun voer op hebben en water hebben gehad zwerven ze weer uit over de weidse vlakte. |
|
De zon gaat bijna onder, wat een heerlijke rust hier! We horen alleen het geluid van de belletjes die de schapen om hebben. Na een douche maken wij er avond van. Gereden km vandaag: 80 |
|
|
| 19/05/2010 - Om 06.00 uur koffie! Om ± 07.30 uur
rijden we vanuit campground Weltevrede naar de Sossusvlei. Onderweg zien
we veel springbokken, enkele gemsbokken en struisvogels. De omgeving is
weer prachtig, om ons heen bergen, lege vlaktes en hier en daar toefen
geel/groen wuivend gras. We vinden het zo ontzettend mooi. Bij de
Sossusvlei kopen we onze permits voor de Sossusvlei én voor onze
overnachting morgen in het Namib Naukluft Park. |
|
|
Vanaf de ingang van de Sossusvlei is het 60 km rijden naar de
vlei. En hier ligt, jawel, asfalt! Een mooie nieuwe strook zwart asfalt
voert ons naar de vlei. De eerste rode duinen komen in zicht, we stoppen
diverse keren om foto’s te maken en vooral om te genieten. We komen
bijna niemand tegen. Oja, een slang, weliswaar een kleintje, maar toch. De laatste 5 km naar de Sossusvlei zijn alleen af te leggen met een 4-wheeldrive en ja, aangezien we die hebben, wagen we het er op al is het één grote zandbak wat we zien. De eerste paar honderd meter zijn goed te doen, maar dat bord met “only 4wheel” staat er niet voor niets! Het wordt een hele tocht, en met het zweet in de handen bereiken we de vlei. We parkeren de camper zo goed mogelijk in de schaduw van de enkele bomen die hier staan, maar op dat idee zijn er meer gekomen. En toch, ondanks dat dit een vrij "toeristische" plek is, is het best rustig. |
We nemen twee flesjes water mee en wandelen rustig door de vlei, de duinen zijn prachtig, zo mooi oranje en door de helder blauwe lucht wordt dit nog eens extra benadrukt. We zien vreemde torren in het zand die een grappig spoor achterlaten. Als we om ons heen kijken kunnen we best snappen dat je in een woestijn de weg makkelijk kwijt raakt, je denkt herkenningspunten te hebben maar een paar stappen verder en je bent ze kwijt omdat er veel gelijkenis is. Overal rood oranje duinen en gele plukjes gras. De Deadvlei is bijzonder om te zien en heeft niet voor niets deze naam. |
|
|||||||||||||
Ondertussen is het behoorlijk heet geworden en onze flesjes zijn bijna leeg. We besluiten terug te lopen naar de camper. Even een korte pauze en dan moeten we toch onder ogen zien dat we ook nog door de zandbak terug moeten. Een keer denken we vast te komen zitten, maar de camper ligt zo diep in het zand dat deze een hele berg zand voor zich uit schuift, een flinke dot gas doet wonderen. Voor ons zien we twee auto’s staan die vast zitten, wij moeten dus even uit het spoor om deze voorbij te gaan en ook dat gaat net goed. De mensen van de vastgelopen auto’s gebaren dat we door kunnen rijden, hulp is al onderweg. Gelukkig maar, want onze camper heeft er ook moeite mee. |
| En dan
eindelijk (5 km kan best lang zijn in sommige gevallen) is het eindpunt
in zicht! We halen het en hebben de grootste lol als we het
parkeerterrein op rijden. Op de terugweg stoppen we nog even bij Dune 45, enkele enthousiastelingen proberen nog naar boven te klimmen maar het is ondertussen zo heet geworden, dat er halverwege wordt afgehaakt. Bij de ingang van de Sossusvlei is een klein winkeltje waar ze o.a. souvenirs verkopen maar ook wat dagelijkse boodschappen. Nadat we de hoognodige spullen hebben ingekocht rijden we terug naar Weltevrede, we zien weer veel springbokken en gemsbokken onderweg. We zien ook dat onze buren bij Weltevrede zijn vertrokken. |
|
|
’s Avonds komen er wat kinderen uit het “dorpje” een kijkje nemen, heerlijk nieuwsgierig zijn ze. Het is voor ons een mooie gelegenheid om enkele jojo’s uit te delen. Je moet de gezichtjes eens zien! Ze zijn er zo blij mee en uiteraard heeft iedereen broertjes en zusjes, gelukkig hebben we meer dan voldoende jojo’s bij ons. |
 Je moet de gezichtjes eens zien! |
 Zelfgemaakte speelgoedauto |
De kinderen maken zelf ook speelgoed, echt heel knap gedaan, van ijzerdraad en blikjes maken ze speelgoedauto’s die ze ook nog eens kunnen besturen, d.m.v. een lang stuk ijzerdraad waar een stuurtje aan zit en dat verbonden is met de wielen kunnen ze alle kanten opscheuren en daar maken ze enthousiaste formule 1 geluiden bij. Het uitdelen van de jojo’s en dan al die stralende snoetjes zien is een geweldige afsluiting van een geweldige dag! Gereden km vandaag: 222 |
|
|
Pasca |
|
|
|
||
