Amerika - Mexico - Mexico - Belize - Guatemala

Mexico - Belize - Guatemala
Tekst en foto's: Dennis Willigers
Reistijd: februari 2008
 
Bacalar - Tikal - Paso Caballos - El Peru - San Ignacio

 

     

Maya ruïnes, kano- en grottocht
Een achtdaagse rondreis door de groene Maya wereld in Midden Amerika

Dag 1

 Vanuit het rustige en georganiseerde Nederland ging ik half februari 2008 op weg naar Mexico. Ik ging op reis met een tourbedrijf dat avontuurlijke reizigers van over de hele wereld de pracht en praal van Midden Amerika laat zien.
 


Winkeltjes in Playa

Na een vliegreis die eindigde in Cancun werd ik overgebracht naar Playa del Carmen.

Daar was één avond ingelast om bij te komen van het vliegen en me voor te bereiden op wat komen ging: een reistocht door Mexico, Belize en Guatemala met als hoogtepunten onder andere oude Maya steden met hun ruïnes en een kanotocht over een afgelegen rivier in Guatemala.

Jazeker, doel voor mij was om zo ver mogelijk van het gebruikelijke massa toerisme verwijderd te blijven.


Geen zee en strand met een pilsje erbij; zon verwachtte ik wel in overvloed. Na een slechte nachtrust door de zenuwen die ontstonden in anticipatie op wat komen ging pakte ik mijn voorverpakte reistas en ging ik naar het busstation van Playa del Carmen. Daar zou een collega van mijn zus mij en een andere toerist op komen halen.
 
Gelukkig bestond de groep slechts uit ons tweeën, dat zou een stuk rustiger en minder chaotisch zijn, precies wat ik voor ogen had. De andere toerist bleek een wat gezette Amerikaanse te zijn. Ze zag er uit alsof ze wel in was voor avontuur.

De "Maya Ruins Canoe and Cave Tour", zoals hij officieel heet, ging van start.

Eerst een flinke busreis richting Bacalar. Bacalar ligt aan het op één na grootste zoetwatermeer van Mexico en is grotendeels onontdekt door toeristen.

Geen grote flatgebouwen met appartementen erin maar kleine huisjes die een dorpsgevoel geven.


Meer van Bacalar
 


Meer van Bacalar

 Wij verbleven in een mooi hotel aan de rand van het stadje, met uitzicht op het meer. De eerste attractie van de volgende dag was Cenote Azul, maar eerst konden we hier wennen aan de andere omgeving die Mexico bood.

Het kan komen door de nabijheid van de Caribische Zee maar het viel me in ieder geval op dat Mexicanen echt relaxed zijn, de sfeer is ongedwongen. Teruggekomen in het hotel werd ons een heerlijke maaltijd geserveerd. De combinatie van reizen en eten bezorgde me een heerlijke nachtrust.

 Dag 2

 Wakker worden in Bacalar doet men lekker uitgeslapen en met een lekkere kop koffie of thee dat door het hotel samen met het ontbijt geserveerd wordt. Deze dag stonden er een trip naar en rond het meer, een fort en een museum op het programma.
   

Een kleine rit in de auto bracht ons bij het groen blauwe zoete water van Cenote Azul, de mooie naam van het meer.

Laguna Bacalar (het meer waar het hotel aan lag) was al mooi maar dit kon er ook wat van. Omringt door het groen van bomen en struiken is het een schitterende plek die met niks in Nederland te vergelijken is. Dat meer heeft, zo zei onze gids, een diepte heeft van wel 200 meter. Een rondje langs de rand zwemmen zou me ongeveer anderhalf uur gekost hebben en omdat ik de vliegreis nog in me voelde besloot ik in plaats daarvan naar de overkant te zwemmen.


Cenote Azul
 


Cenote Azul

 Het water was kraakhelder en het viel me op hoe weinig mensen er waren.

Ik was de enige die echt in het meer zwom, verder waren er slechts een paar kinderen en slecht zwemmende Mexicanen aan de waterkant aan het spartelen. Blijkbaar was ik te lang Nederland niet uitgeweest om dit niet te kunnen zien.
 


Fort in Bacalar
Vervolgens werd het fort met aangelegen museum aangedaan.
     
Wanneer ik op reis ben heb ik het niet zo met musea maar het was wel leuk om te leren dat het gebied in vergane tijden een plek was waar Europeanen en piraten aanmeerden om het dorpje lekker te plunderen van al het lekkers dat het te bieden had.
 


Fort Bacalar

Om de stad en haar eigendommen te beschermen bouwden de Spanjaarden in de 18de eeuw een fort.

Dit was de laatste activiteit van die dag. De volgende dag waren er plannen om naar Tikal in Guatemala te gaan. Een hele reis, tijd voor nachtrust dus.


Restaurant in een klein dorpje
Dag 3
Vroeg eruit om ons op te maken voor een flinke rit richting Tikal. Dwars door Belize heen gingen we naar Guatemala toe. Een pivébusje stond klaar om ons op te halen en ons helemaal naar Tikal te rijden. Eerst nog een stuk Mexico, dan dwars door Belize heen Guatemala in.
 

Belize, dat vroeger "Brits Honduras" werd genoemd, is wel even andere koek als Mexico. Als vroegere kolonie van Spanje en later Brittanië is het gehele land overspoelt door mensen. Waar in Mexico de natuur de overhand heeft valt het in Belize op dat de natuur alleen zijn gang mag gaan waar de overheid het toelaat. Dit maakt het een ordelijk land met een schoonheid die nergens anders te vinden is.

In de toeristische gebieden bestaat de bevolking van Belize door invloeden van kolonisatie, slavernij en immigratie vooral uit zwarte mensen die met elkaar Creools praten en met de toeristen vloeiend Engels. Opvallend zijn ook de vele winkeltjes en restaurantjes die door Chinezen gerund worden. Veel meer heb ik toen niet van Belize gezien want de doortocht per busje was zo gepiept.

Dan de grens bij Guatemala over. Dat was even een kleine cultuurshock.

De weg ging van verhard naar keihard met enorme kuilen. Het stoof witte wolken wanneer de auto’s, vrachtwagens en minibusjes eroverheen raasden. Rechts een muur van uitgehakt steen en links met stof omhulde bosjes.


Het leek wel kerst, maar dan met 32 graden en een mierzoet Midden-Amerikaans drankje aan mijn mond. Ze waren aan de weg bezig maar het leek erop dat dat nog niet echt opschoot, zeker als er de hele tijd wagens overheen razen.
 


Weg in Guatemala

 Gelukkig werd de weg steeds beter en uiteindelijk reden we over een vlakke, strak geasfalteerde weg waardoor ik het gevoel kreeg dat we er bijna waren.

Het duurde niet lang voordat we aankwamen bij het hotel.

Dat lag aan een schitterend meer waar we ook nog even gezwommen hebben.


Meer in Largo Peten

In het dorpje daar hebben we bij een lokaal restaurant gegeten en daarna was het alweer tijd om de trip van de volgende dag voor te bereiden.

Dag 4

 Heerlijk, zo wakker worden met al die beestengeluiden. Je zou bijna zelf mee gaan doen! Hier in El Remate wemelt het namelijk van de dieren. Hoe dan ook, grote dag vandaag: Tikal Nationaal Park! Na een klein ontspannen ontbijtje pakten we onze rugzakjes en gingen we op pad.
 

Een Maya stad bestaat uit een aantal centra of plaza die omringd zijn door tempels. Daar liggen dan weer andere tempels en gebouwen omheen.

Voor het ongetrainde oog zijn deze willekeurig geplaatst maar onze in de oude Maya cultuur gespecialiseerde gids vertelde met behulp van een maquette de functies van alle gebouwen die blootgelegd waren in Tikal.

Inderdaad, blootgelegd want de tempels gaan verscholen onder een dikke laag aarde met bomen  en struiken erop. Gelukkig zijn er een boel archeologen en ijverige Guatemalteken die de moeite nemen de aarde af te schrapen en de gebouwen deels te herbouwen, anders konden we niet van deze mystieke pracht genieten. De archeologen schatten dat ongeveer 14.000 gebouwen deel uitmaken van het hele bouwplan.


Verreweg het grootste gedeelte van de Tikal site ligt dan ook nog begraven, omdat de archeologen niet denken dat verdere opgravingen hun kennis completer kan maken.
 


Begraven gebouw


Betoverend uitzicht


Tempel Tikal

Juan, de gids in Tikal, vertelde over de cultuur, gebruiken en redenen. Altijd met kanttekeningen waar archeologen er niet uit kwamen en twijfels hebben.
 


Baby aapje

 Duidelijk was dat deze man zo gedreven is dat hij ons nog uren kon boeien met zijn kennis over de Maya.

Terwijl we door het park liepen hoorden we opeens een keihard geluid van bovenaf. Brulapen! Jeetje wat een geluid. Het was er maar ééntje werd er gezegd. En ja hoor, te zien was een aap die met wijd opengesperde bek de hele jungle bij elkaar probeerde te roepen. Later kwamen er ook andere apen kijken, blijkbaar familie van de grootste brulaap. Samen maakten ze het nog doller!

Het werd tijd om een tempel te beklimmen. Vanaf daar kreeg ik een mooi uitzicht over het hoofdplaza. Later beklommen we een tempel aan de rand van het park. Eenmaal boven aangekomen werden we betoverd door het uitzicht.

360 Graden om je heen oerwoud en in de verte steken mysterieuze tempels hun kop op. Echt schitterend om te zien. Op de terugweg uit het park werden we nog verrast door een groep slingerapen.
 
Die kun je helemaal wild maken door allerlei vreemde geluiden te maken en ook wilde dingen te doen, ze proberen je dan te overtreffen en gaan met takken naar beneden gooien en wild heen en weer lopen. Erg mooi en amusant om te zien!

De zon gaf aan dat het tijd werd om een mooie dag vaarwel te wensen. Rustig wandelden we terug naar de uitgang, nog een laatste blik werpend op de enorme Ceiba boom die ons aan het begin van de tour welkom wenste.

Hetgeen waar ik me het meest op verheugde stond morgen te gebeuren: een kanotocht over een afgelegen en slecht toegankelijke rivier!

Dag 5

 Het veroveren van de jungle ging deze dag van start. Snel onze spullen inpakken. We werden met een pick-up truck opgehaald door Lou, een hippie achtige Texaan, wat ook uit zijn accent en Spaans bleek.


Ceiba boom

We gingen eerst onze spullen dumpen op een betrouwbaar adres, vervolgens werden we vergezeld door een echte Guatemalteek die een tijd in Canada had gewoond en dus vloeiend Engels sprak, wat van de andere mensen daar niet gezegd kan worden. Het is daar Spaans en anders niks!
 


Het gezelschap

 Hoe dan ook, we gingen met zijn allen op stap: Mary de toerist, Chantal de gids, Lou de man van de pick uptruck die ook de kano’s had, Mario de Guatematek en Dennis, degene die dit stukje schrijft.

Eerst even tanken en daarna begon de tocht over onverharde wegen in the middle of nowhere richting een klein dorpje genaamd Paso Caballos.

We werden goed opgenomen door een stel dorpskinderen. Zulk volk zagen ze blijkbaar bijna nooit.

De kano’s werden uitgeladen en we gingen de rivier op.

Het was bloedje heet, dus eerst smeerde ik me dubbel in in de schaduw van de truck. Petje op en de kano in.
 
Met onze spullen en water voor drie dagen op weg naar een ecologisch onderzoekscentrum midden in de jungle.

De tocht over de rivier was heerlijk. Terwijl links en rechts groene planten, mooie bloemen en allerlei vogeltjes voorbij gingen gleden we over het spiegelgladde water. Het enige dat de stilte doorbrak waren krekels, vogeltjes en het geklots van de roeispanen.

Een uurtje na vertrek hoorden we wat water ruisen aan de kant. We gingen een kijkje nemen en zagen een beekje dat de rivier instroomde. We besloten daar even te gaan rusten. Het koude water was verkwikkend voor het verhitte lichaam dat snakte naar verlichting.


Kanotocht

Met een frisse look and feel gingen we verder de jungle in. Na nog een stuk lekker gepaddeld te hebben kwamen we aan bij de eindbestemming voor die dag: Biological Field Station Las Guacamayas, zoals de naam in het Engels luidt.
 


Beekje

 Nadat we de tenten hadden opgezet (nouja; nadat de gidsen dat hadden gedaan) kwam er een fles rum en fruitdrankjes tevoorschijn. Lou had allerlei lekkerheden meegenomen en er werd besloten om naar de nabijgelegen uitkijktoren te lopen.

Vanaf daar kregen we een schitterend uitzicht over het regenwoud. De drankjes gingen er goed in en tot onze schrik werd het steeds sneller donker. Snel terug naar de tenten want ze hadden geen hoesjes tegen de regen die al aan het vallen was. Aangekomen zagen we dat we al wat te laat waren want er was al regen in de tenten gedrupt.

Zonder twijfel werden de tenten losgemaakt en in het dichtstbijzijnde gebouwtje gezet. Daar was het droog. Regen, precies wat je verwacht in een regenwoud!Lou en Chantal verzorgden op open vuur ons eten en daarna konden we genieten van een welverdiende nachtrust.

Dag 6

 Geen dag rust werd ons gegund. Deze dag vroeg op want we gingen een tocht maken naar El Peru, een Maya stad midden in de jungle, alleen bereikbaar over het water waarna men verder te voet moest.
 
Het water was weer schitterend vlak, geen wind en ook nagenoeg geen stroming. Soepel gleden we door de rivier. Lou was enorm geïntrigeerd door vogels en zijn kennis was paraat om iedere vogelsoort te benoemen, samen met beschrijvingen over de habitat en eigenaardigheden.

Onderweg werden de door Lou gemaakte sandwiches genuttigd en werden we steeds nieuwsgieriger naar de Maya plek die we gingen bezoeken.

Eenmaal aangekomen begonnen we aan de wandeling. We liepen door schitterend woud en bevonden ons omgeven in de stilte en schoonheid die de natuur ons bood.

Het was een lange tocht, met af en toe een heuveltje waar een tempel onder lag. Het Maya complex zelf was niet zo indrukwekkend als Tikal.


Boom met indrukwekkende wortels

Wel gaf het ruimte aan een enorme boom met indrukwekkende wortels die meters vooraf gingen aan de stam zelf. We liepen terug en gingen weer de kano’s in om terug naar het kamp te gaan. Deze lange dag in de jungle werd afgesloten met een heerlijke pasta en als toetje werden we nog getrakteerd op een schitterende volledige maansverduistering! De volgende dag stond in het teken van de reis terug naar de beschaving en meer Belize.

Dag 7

 In de ochtend kanoden we terug naar de verlegen dorpskinderen van Paso Caballos. Mary zag rood van de zon en was helemaal kapot gebeten door muggen.
 


Belize - Huisje op palen

Gelukkig kon ze wel tegen een stootje want het deerde haar niet, ze had het gevoel echt iets gedaan te hebben zei ze!

Ook ik was aardig gepakt door muggen maar echt last had ik er niet van. Terug in het dorpje pakten we de pick up naar El Remate waar we Lou en Mario gedag zeiden en  direct een busje in gingen om naar Belize te rijden. Het was een flinke rit rit en aan het einde van de dag kwamen we aan in San Ignacio.

We verbleven daar in stijlvolle huisjes op palen zoals ik ze alleen maar van Belize ken.

Dag 8 + laatste dag

 Dit was de één na laatste dag van de reis. De ochtend stond in het teken van grotten. We reden naar een plek waar we in grote "inner tubes" door een grot gingen dobberen. Eerst nog een stuk lopen. Onderweg vertelde onze gids genaamd Juan Carlos ons allerlei wetenswaardigheden over de planten en bomen die daar groeien.
 
Zo plukte hij een blad wat gegeten kon worden maar enorm bitter was. Goed om thee van te maken want daar varen de ingewanden wel bij.

Ook was er een boom die eetbare vruchten gaf. Ze smaakten een beetje naar cocos, als je er veel van zou eten zou je enorme dorst krijgen. En zo waren er nog meer van dat soort bomen en gewassen.

We kwamen aan bij de ingang van de "Jaguar Paw Cave". We konden kiezen tussen een sprong van vijf meter en rustig naar beneden lopen om ons in het water te laten zakken. We dobberden heerlijk ontspannen in het water.


Belize - Jaguar Paw Cave

Ik deed nog een wedstrijdje met de gids maar die man had blijkbaar vaker in zo een band gelegen want hij was veel sneller. Onderweg stopten we bij een klein strandje om in de zon te liggen. Na heerlijk opgewarmd te zijn gingen we verder de grotten in.
 


Strandje in grot

 Enorm chill zo een dobberreis in Belize. Juan bracht ons naar Corozal, een strandplaats waar we een hotel namen met uitzicht op de zee.

De volgende dag gingen we terug naar Playa del Carmen waar de reis tot zijn einde kwam. Ik was helemaal uitgerust en "revitalized".

Deze reis met jungle, water en veel zon had me lekker in mijn element gebracht.

Door de uitstekende begeleiding van de gids hoefde ik me nooit zorgen te maken over slaapplekken, eten en vervoer.

In een tijdsbestek van acht dagen had ik een reis gemaakt met belevenissen die me anders twee weken of meer hadden gekost. Kortom: een heerlijke reis die zeker de moeite waard is!
 


 
Dennis