 |
Ambon en Sawai |
|
|
|
||
|
|
||
| Start Molukken | Manado en Bunaken | Ternate | Tidore | Ambon en Sawai | Banda Eilanden | Saparua en Itawaka | Ambon en Bali | ||
|
Cockpit |
|
|
Bert uit onze groep, (we
hebben er twee) vraagt of ik weleens in de cockpit ben geweest. Nee zeg ik, maar
zou het wel graag willen.
In het Maleis vraagt hij het aan de stewardess en zij
weer aan de captain of het goed is. En ja hoor: Komt u maar! Niet te geloven
toch! We hebben nog 1 1/2 uur te vliegen en ik sta een poosje tussen de piloot en de boordwerktuigkundige. Ze maken een vriendelijk praatje en wijzen het een en ander aan, veel zee, een blauwe lucht, een paar wolkjes en in de verte het eiland Sanana waar we een tussenstop hebben. Ik vraag brutaal of ze een stoel hebben om de landing te mogen meemaken, en ja hoor, deze wordt uitgeklapt tussen beide heren in. Het is een klein toestel, ik heb het idee dat het nog met de hand bestuurd en bediend moet worden. Ik vind het echt geweldig! |
| Door Arcadia is ons verteld dat we niet
naar Banda mogen vliegen omdat de landingsbaan te kort en te steil is, te veel
ongelukken.
Als ik dit tegen de piloot vertel zegt hij, this one is shorter en
very dangerous. Nou prima hoor, mij maakt het niet uit, dood ga je toch wel een
keer! Heerlijk al die adrenaline! Het tweetal zet geroutineerd het toestel met gierende en rokende remmen aan de grond. In een kwartier worden wat goederen en passagiers verwisseld. De landings/startbaan is zo kort omdat er aan het eind een historisch woonhuis staat dat de eigenaar niet wil verkopen. |
|
|
|
Voor het opstijgen taxiën we naar het
uiterste puntje, je merkt dat de mannen wat gespannen zijn en daar ga tie dan.
In volle vaart stuiven we op het woonhuis af en echt op het allerlaatste moment
gaan we los en scheren over het dak van het huis en de palmbomen! Poeh, poeh,
toch nog even een hartverzakking! Ik krijg wat te eten en een drankje en men vraagt of ik rook. Nee zeg ik verbaasd, but i don't mind if you do! Daar moeten ze gelukkig om lachen. We zien rechts het eiland Buru en links Ceram en dan Ambon, waar we een wat relaxtere landing hebben. Zo heb ik 1 1/2 uur in de cockpit mogen doorbrengen en werd lachend en ook wel een beetje jaloers door mijn reisgenoten begroet. Gelukkig had Frans al een handje sigaren bij de hand, deze werden met veel thank you's door Captain & Co aanvaard. |
Ambon Op Ambon is het stralend weer en boven de 30 graden. Debby stelt ons aan Yannes voor die haar de komende 2 weken gaat assisteren. Met de bus rijden we in 1 uur naar de stad Ambon waar ons hotel is. In de stad heb je moslim en christen wijken die op dit moment redelijk met elkaar kunnen samenleven. |
| Tijdens een wandeling was de
oorlog van zo'n 5 jaar geleden nog goed zichtbaar.
Er wordt veel gerenoveerd en
herbouwd, maar ze zijn nog lang niet klaar. Rondom Ambon Stad Maandag 05-02-2007 Debby, die in Ambon Stad is geboren gaat ons vandaag op eigen terrein rondleiden. Met de bus rijden we de berg op via smalle en heel steile hellingen van zeker 15 a 18 graden. Langs vriendelijke huisjes met veel plantjes. We maken een foto bij het grote bronzen beeld van Martha Christina Tiahahu, een vrijheidsstrijdster van het eerste uur. Samen met haar vader, die een medestander was van Pattimura vocht zij tegen de Nederlanders. Zij is al op 18-jarige leeftijd overleden. |
|
|
Hoger tegen de berg in het dorpje Soya ligt een mooi protestants kerkje. Het ziet er zeer vredig uit maar verbergt een zeer bloedige geschiedenis. |
|
|
Tijdens de laatste oorlog werd het in 2001 door de
moslims aangevallen en volledig platgebrand. Minstens 12 dorpelingen vonden de
dood.
Het kerkje is inmiddels heel mooi herbouwd en in december 2005 weer
heropend.
In de bijruimte gaat Debby er eens goed voor zitten en vertelt ons het
drama van de laatste oorlog. Ze vertelt over het verraad (van beide kanten), de branden en de vele verliezen van mensenlevens, officieel zegt men 9.000 maar het ware aantal wordt geschat op 20.000 doden. Volgens ons is het helaas weer de aloude strijd van macht (politiek) en godsdienst. Gelukkig is de situatie nu rustig en er is een soort broederschap afgesloten tussen beide partijen, die goed wordt nageleefd. De herbouw en de renovatie is in volle gang, maar het zal nog jaren duren voor dat alles weer hersteld is. |
|
|
We wandelen bergafwaarts langs vriendelijke huisjes en in de schaduw nemen we een glaasje Tjendol bij een stalletje. We bezoeken het Siwa Lima Museum, waar de historie van Ambon is samengebracht. Houtsnijwerk en Ikat weefwerk, een ingerichte kamer van de Radja en diverse oude kledingstukken. |
|
|
De natuur buiten de stad is overweldigend. De enorme bomen lijken een
strijd te voeren om boven elkaar uit te groeien, Hoge bananenplanten en
andere grote fruitbomen zoals jackfruit, durian, mango, zuurzak.
Hierlangs rijden we naar een idyllisch restaurantje aan zee, onder hoge
bomen. Daar horen wij dat het een duikschool is met daarbij een losmen
met nette slaapkamers.
Ik kan de duikers thuis dit mooie plekje wel aanbevelen! |
|
|
|
||||
|
|
Hier en daar zien mooie bloemen, vaak
orchideeën, kans hun kopje buiten het groen te steken. We wandelen een half uur voor de bus uit, dan kun je de bloemen nog beter bekijken en ook af en toe een grote bonte vlinder. |
|
|
Plots slaan we van de weg af en staan we onverwachts weer aan zee bij een kleine aanlegsteiger om weer over te stappen in eenvoudige motorbootjes. |
|
|
In een open lange smalle boot zitten we met ongeveer 10 man achter elkaar,
bijna op de grond, twee aan twee past niet, zo smal is de boot (of onze
billen te dik?). Maar het is een prachtige tocht over de vrij rustige
zee. We blijven langs de kust varen naar de volgende baai en we zien hoe het oerwoud tegen de rotswanden gewoon doorgroeit en bereiken na een half uur onze uiteindelijke bestemming. Het moslimdorpje Sawai. Eenvoudige houten paalwoningen in zee en een moskee in het midden. De accommodatie is zeer bijzonder, wij slapen in een vierkant houten gebouw met bamboe wanden waarin 4 kamers zijn, met simpel toilet en koude douche. Zeer gehorig en de planken vloer heeft flinke kieren waardoor je de zee kunt zien en horen. |
|
|
| Na een vroeg ontbijt loop ik het dorpje in en wordt weer vrolijk van
alle kanten begroet. Niemand stoort zich aan een korte Bermuda en een
iets te bloot shirtje. Niet alle huisjes staan op palen, op land zijn er
smalle betonnen straten. In onze ogen is het arm, maar schijn bedriegt, men heeft alles wat ze
nodig hebben. Allereerst de TV, voldoende eten en kleding.
Het dorp leeft van de zee en het rijke oerwoud hier pal achter. Ondanks dat het hier altijd boven de 30 graden is is het nu de Durian oogst. Tot ver in de jungle worden de vruchten verzameld. In het dorpje worden de vruchten verwerkt. Men moest het vruchtvlees wat al snel donkerbruin wordt, dan worden er ter grote van een gehaktbal ballen van gedraaid en in een cakevormpje gedrukt. |
|
|
|
Deze 'cakejes' legt men even te drogen
in de zon. Zo worden ze verkocht in de stad.
De durianschillen worden gewoon in een klein zijriviertje gedumpt. Een ander stroompje is weer opvallend helder, dit is dan ook de wasplaats van het hele dorp. Op dit moment is er moeilijk een leeg wasplekje te vinden. Grote stapels wasgoed worden geborsteld en gespoeld. Anderen wassen het servies van gisteren en kinderen worden gesopt en ondergedompeld. Het is tevens de beste plek om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Men reageert vrolijk op die rare buitenlandse en poseren zelfs voor de fotocamera. Ik ga even zitten op een steigertje aan zee en krijg gezelschap van een paar kleine meisjes. Zij constateren dat er aan mijn kettinkje een sandaal (klein slippertje uit China) hangt. Weer een van de vele woorden die nog letterlijk uit de Nederlandse tijd zijn achtergebleven. |
Salawai River Om 9 uur varen we met 2 longboat's langs de kust en verderop de rivier Salawai in. We zitten uren in een ongemakkelijke houding op de grond (klein dwars plankje) want als je gaat staan dreigen we onmiddellijk om te slaan. |
| Maar de jungle blijft
adembenemend.
De loofbomen en sago palmen rijzen weer tot in de hemel en
worden soms overtroffen door enorme Yucca's. Bij ons zijn het
bekende kamerplanten, een stam met bovenin vertakkingen.
We horen wel vogels maar zien slechts een paar riviereenden.
Apen komen op heel de Molukken niet voor. We varen dezelfde weg terug om naar een klein Paradise Island te gaan voor de lunch. Een beetje stram stappen we aan land. |
|
|
|
Ik voel me een beetje Robinson Crusoe
op dit onbewoonde eiland. Ik ben al snel mooie schelpjes aan het zoeken en
zelfs enorme schelpen aan het verzamelen. We maken er maar een foto van
want meenemen kan en mag nu eenmaal niet. We lunchen met meegebrachte rijst, gekookt ei en stukje kip. We snorkelen wat, helaas is het koraal behoorlijk vernield. |
| Als we weer terug racen in de open
bootjes worden we de hele tocht overspoeld door het boordwater. Er wordt
voorzichtig gemopperd, maar de meesten van ons ondergaan het dapper en
lachend. Kletsnat komen we in Sawai terug. De rest van de middag doen we het rustig aan en wordt de tracking van morgen besproken. Een wandeling tegen de berg op in de jungle. We besluiten een keertje over te slaan. We willen niet oververmoeid raken in deze hitte. Er gaan maar 6 mensen mee. |
|
|
Relaxen in Sawai Donderdag 08-02-2007 We hebben dus een vrije dag. We wandelen een uurtje door het dorp, de begeleidende kindergroep wordt steeds groter, ze zijn vrolijk en wat verlegen en blijven je allemaal met grote verwonderde blikken bekijken. |
|
|
We zitten wat bij het riviertje dat dienst doet
als wasplaats.
De kinderen gebruiken het als zwembad, jongetjes in hun blootje, meisjes
in hun slip.
De vrouwen gaan gewoon door met hun dagelijkse werkzaamheden. Daarna puzzelen we op ons terras-balkon. |
|
|
|
| In plaats van een tuin is er de zee als een enorm
zee-aquarium. Hier zwemmen de mooiste vissen voor en onder het
huis.
Als ik wat crackers in het water gooi komen er nog veel meer
bontgekleurde vissen op af. Jammer dat je hier eigenlijk niet kunt zwemmen, het water is glashelder, maar helaas komt al het sanitair van het dorp direkt in zee. |
|
|
|
|
|
|
's Middags gaat het flink regenen en gaat het geplande snorkeltripje
niet door. Dan maar wat extra relaxen, het is niet anders. Vanavond al
weer het laatste diner in Sawai, de dames hebben extra hun best gedaan,
we smullen er weer op los. |
|
|
Selamat
Jalan (Goede reis) hartverwarmend allemaal. Van de boot in de bus, 2 uur door die schitterende jungle (even wandelen tussendoor). Lunchen bij Julia en inschepen in de grote speedboot. |
|
|
|
Vanaf de boot maken we even een kleine omweg naar het dorpje
Waai.
Hier bekijken we de heilige dikke alen die
vertroeteld en gevoerd worden met rauwe kippen-eieren. Er zijn in totaal maar 2
mannen uit 1 familie die dit mogen doen. |
|
|
Marina |
|
|
|
||
