| Homepage |
India - Veranasi - Delhi |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Woensdag. Varanasi Heel vroeg, om 5.30 uur opgestaan omdat we een lange rit hebben naar Varanasi. Onderweg een stop gemaakt op een stoffig weggedeelte in een bocht in de bergen. Daar kregen we een lunchpakket uitgedeeld dat we probeerden met smaak op te eten maar dat was moeilijk omdat het verkeer dat langs kwam telken een grote |
| stofwolk verspreidde. Het was bloedheet op dat plekje waar ook net de Buffels achter de bus langs moesten. Er kwamen van alle kanten kinderen naar ons toe die niets vroegen en alleen maar keken. De meeste van onze lunchpakketten hebben we aan de kinderen gegeven en ze waren er blij mee. |
|
|
|
Om half 5 in ons Hotel aangekomen in Varanasi dat
aan een heel drukke straat ligt dus : tuut tuut tuut. Het is een
schouwspel om het leven op straat vanuit ons kamerraam te bekijken.
Kamer is prima en het hotel ook. Boven op het dak van het Hotel ligt een
mooie tuin, het is net een parkje. We eten hier, maar dat viel tegen. Alles was veel te laat en verkeerd. Ik zat al met eten voor mijn neus terwijl Ria nog naar een leeg bord zat te kijken. Ik was voor het eerst boos en zei dat ook tegen de kelner: "The service is not good…" |
|
|
| onze rechterkant de Ghats, de trappen aan
de oever. Het blijft voor ons westerlingen een wonderlijk fenomeen. Al dat volk dat zich wast in het smerige Ganges water of de was doet of mediteert. En dan te bedenken dat een goede hindoe iedere ochtend drie keer kopje-onder gaat, om te besluiten met een slokje water uit de heilige rivier. Alle taferelen kunnen we gewoon fotograferen en de mensen zwaaien zelfs uitbundig naar ons. Maar als we richting crematieplaats komen pakken we onze camera's respectvol in. Wel kunnen we van een afstandje nog wel wat klikken en zien de brandstapels met de familieleden er om heen staan. Van de ene kant schokerend en van de andere kant heel erg mooi en fascinerend. Het ene lijk na het andere wordt aangedragen ( 200 per etmaal) |
|
| en nadat het in de Ganges is gedoopt op de brandstapel gelegd waar het door de oudste zoon die kaal geschoren is in brand gestoken nadat hij 5 x rond het lichaam is gelopen. Er zijn alleen maar mannen bij betrokken omdat huilende vrouwen niet |
 |
gunstig zijn voor de
ziel van de overledene. Het keerpunt aan de noordkant is bij de plaats
waar de Hindoes zich laten cremeren. Als het nog niet duidelijk is, dan
merk je hier toch echt dat Varanasi niet zomaar een stad is, maar de
spirituele hoofdstad van India. Het is de droom van elke hindoe om hier, aan de
Ganges, gecremeerd te worden. Families sparen hun hele leven voor het
brandhout. Je mag niet zomaar je eigen hout meenemen; het mag alleen het
hout zijn van de handelaar aan de ghat. Als het hout op is, en het vuur uitgebrand, worden de resten de rivier in geschoven. Mensen die aan de pokken overleden zijn, of die stierven als gevolg van een slangen- of koeienbeet worden rein geacht, en hoeven niet gecremeerd te worden. |
| De lichamen van die mensen gaan linea recta
de Ganges in.
Geregeld komt er een plukje mensen voorbij die een lijk naar de Ghat
dragen. De lichamen zijn bedekt met een kleed waarvan de kleur verraadt
of het gaat om een man of vrouw.
Heel emotioneel was het toen we zagen dat een zoon het gezicht van zijn
moeder dat per ongeluk onbedekt was vasthield tot de vlammen zijn handen
bereikten. Bij de brandstapels telkens weer figuren die je op het hart drukken dat je niet mag fotograferen en dat zij wel tegen betaling er voor kunnen zorgen dat jij een uitzondering krijgt. Meestal met het gevolg dat je bedreigd wordt met politie. |
| Rondom het gebeuren gaat het leven zijn gangetje,
koeien vrijen met elkaar, kinderen laten hun vlieger op en de gewone man
baadt een paar meter verder in de Ganges met naast hem 2 mannen met
schalen die de restanten van de verbranding zeven om te kijken of er nog
gouden tanden tussen zitten. De Indiase goudzoekers dus. Op de trappen de bedelaars en natuurlijk niet te vergeten de kleurrijke 'Sadhu's' met hun mooi beschilderde gezichten en hun gele/oranje kleding. Het stikt hier van de kleine steegjes waar Ria weer ineens oog in oog stond met 2 grote Ratten. leuk he !!! Hier komen 150000 pelgrims per dag dus jullie begrijpen dat het moeilijk is om buiten je hotelkamer een rustig plekje te vinden. Daar is nog steeds toet toet toet....Echt een gekken huis. |
|
|
's Avonds om 5 uur weer naar de
Gadhs gegaan om de ceremonie bij te wonen die daar elke avond wordt
gehouden door de Hindoes. Het is een echt spektakel. Ceremonie
Varanasi |
| zijn. Het is hier een heel gewoon
gebeuren de inwoners kijken er zelfs niet na. Nog ff langs de ghads gelopen waar iedereen zich gewoon wast of zwemt een paar meter van de lijkverbranding af.Gisteren schrokken we ons nog een hoedje omdat er een groep van ongeveer 50 jongeren een andere jongen vasthielden en hem schoppend en slaand door de straten trokken. Ook mensen die langs de straat stonden begonnen hem te slaan en te schoppen. We stonden aan de grond |
|
genageld en het was niet ver verwijderd van een
steniging. Wij vroegen aan iemand wat de reden hiervoor was. Antwoord: Hij heeft een mobieltje gestolen en doet dat waarschijnlijk nooit meer het was een voorbeeld voor anderen. 's Avonds heerlijk op een terras on the roof gezeten met uitzicht op de Ganges.Je moet wel ongeveer 300 treden lopen om boven te zijn maar dan heb je ook wat. Een heerlijk eten voor 4 euro en kijken naar de spelende aapjes. |
GISTERAVOND om 19.15 uur in de trein gestapt naar New-Dehli. Heerlijk die luxe om geen koffer te hoeven dragen. De porters stonden klaar en pakten per man 2 grote tassen op hun hoofd en daarbovenop nog een rolstoel en liepen met gemak en losse handjes trap op en trap af op het station. |
| De treinreis verliep goed en we gingen al rond
21.00 uur ons bed in want zitten daar werd je ook murw van. We sliepen met 6 man in een compartiment. Leuke sfeer, Redelijk geslapen, koud maar gezellig tussen al dat Indiaas volk. We waren er 's morgens met 3 uur vertraging weer uitgestapt en verwelkomt door ja ja: 2 RATTEN. We hadden 700 km hadden afgelegd. Nu hebben we nog tot vanavond om te shoppen en te genieten van het heerlijk VEGETARISCH ETEN, we hebben 23 dagen geen vlees gegeten en zijn ook geen dag ziek geweest. Van alle medicatie die we mee genomen hadden daarvan hadden we maar 2 paracetamol gebruikt. De laatste dag hebben we hetzelfde Hotel als de eerste nacht in India en daar kunnen we de hele dag nog gebruik van maken. Eerst een stevig ontbijt met 2 |
|
| omeletten en we kunnen er weer tegen. Wij lopen door dezelfde straten als 3 weken geleden die wij toen als triest ervoeren zo vroeg in de ochtend. Nu scheen de zon, was het warm en een en al bruisend leven en handel op straat. |
|
|
Onze laatste Tuktuk genomen en naar het Gandhi
museum gereden. Prachtig, echt een aanrader. Het was niet alleen over
het leven van Gandhi maar er was ook een expositieruimte waar allerlei
kunstenaars hun werk hadden geëxposeerd met betrekking op Gandhi. Nog even bij het standbeeld gestaan waar ook “onze Maxima” een bloemetje heeft neergelegd. De riksa-rijder opdracht gegeven ons naar een bazaargedeelte te rijden maar we kwamen natuurlijk weer ergens aan waar hij provisie kon opstrijken. Dus maar weer terug naar onze Hotelbuurt waar het wel met bazaars was gevuld. Hier lekker gaan eten en hebben we de laatste spulletjes gekocht voor thuis. Broeken voor 1.50 euro en een RAYBAN naar beneden gepingeld van 1000 rupies naar 50 rupies. Nog een uurtje of 2 om te relaxen op onze hotelkamer en dan gaan we toch echt richting luchthaven. Daar aangekomen een ellende van wachtrijen. |
| Voordat we door alle controles zijn is bijna 3 uur verstreken. En dan denk je aan de docu op tv van Easyjet waar je mensen met schuim op de mond ziet staan die zich onterecht behandeld voelen. Nou dat gevoel hadden we dan ook ongeveer. |
| Als je een keuze moet maken tussen 3 balies
probeer je in te schatten door welke je het snelst bent en dat gaat
precies zoals thuis bij Albert Hein. Je staat steeds bij de verkeerde. Net als je dan aan de beurt bent voor een controle van je paspoort en visum zegt die meneer achter de balie dat hij ff moet plassen. Dus doe je maar net alsof dat je geen moer uitmaakt. Eindelijk we zitten in de Gate. Dan wordt er omgeroepen dat iedereen moet controleren of hij wel “Het Stempeltje”, op zijn handbagage heeft staan. Zoniet dan kom je er niet door. Wie heeft er geen stempeltje? TonDus weer terug en weer geheel door de röntgenapparatuur en fouilleren.Klaar, Inchecken en wegwezen. Via Londen waar we nog 5 uur moeten wachtten vliegen we naar Amsterdam. Zondag om 14.00 uur komen we aan in Amsterdam en dan is het alleen nog maar nagenieten van deze schitterende reis. |
|
|
Eenmaal India gezien en je komt terug, dat geld ook voor ons..Nu je dit reisverhaal gelezen hebt , heb je hopelijk een indruk maar je moet het proeven, ruiken en horen en dat kan ik op deze weg natuurlijk niet meegeven dus.... Pak je biezen en ga. Dit was geen vakantie, geen rondreis, geen tripje India. Maar weer eens een LEVENSLES. |
|
Als je weer thuis bent is het zo gewoon dat je een koelkastdeur opentrekt en die staat vol eten en drinken Als je weer thuis bent is het zo gewoon dat je kunt zeuren en klagen Als je weer thuis bent is het zo gewoon dat je vrij bent in doen en laten
Als je thuis bent in India is dat
allemaal niet zo gewoon . |
| Ria en Ton Maart 2008. |
|
|
Ton |
|
|
|
||
|
|
| 332.28.03.08 |
