India - Jaisalmer

Homepage	India - Jaisalmer - Jodhpur Tekst en foto's: Ton Stegers Reistijd: februari - maart 2008

Dag 5 Donderdag 7 Februari.
Vanmorgen had de douche een klein straaltje heet water, dus maar weer overgestapt naar de "Indian way" van douchen en de maatbeker erbij genomen en zo weer een stortbad genomen.
Ontbijt in de tuin genomen waar het hout nog steeds nagloeide en je ff je handen kon warmen want het blijft toch nog fris in de

ochtend. Om 8.30 uur weer op pad.
We gaan naar JAISALMER.
Jaisalmer kan zonder overdrijven beschreven worden als een stad uit een sprookje. In het ommuurde Jaisalmer kunnen cultuurliefhebbers hun hart ophalen aan de fortificaties en prachtig bewerkte haveli's (koopmanshuizen), de tempels en het middeleeuwse straatleven.
Gelegen tegen de grens met Pakistan in een westelijke uithoek van Rajasthan, ligt Jaisalmer absoluut ver van alles.
Koffie gedronken in phalodi district Jodpur waar aan zoutwinning werd gedaan.
Een niet geplande tussenstop gemaakt ( 20 km omrijden) omdat er een tip was binnengekomen over neergestreken vogels.
En jawel hoor daar zaten ze honderden Mongoolse Kraanvogels zaten en vlogen rond in een prachtig woestijnlandschap met een groot meer. We konden tot enkele meters naderen.

Ook was er een piepklein dorpje waar het schoolklasje buiten in het zonnetje les had. Ook daar weer mochten we rustig de les onderbreken om enkele foto's te maken. Ze waren er zelfs trots op. Onderweg lekker gegeten in een soort van wegrestaurant.

Iets verderop nog gestopt omdat er een hele groep kamelen langs de weg in de woestijn lagen. We zitten nu ongeveer 70 km van Pakistan.
Inmiddels blijft de temperatuur maar oplopen en het wordt zelfs bloedheet. Lekker dus , daar hebben we op gewacht.
Wij moeten stoppen bij een spoorovergang en daar zitten in het zand allerlei gaten waar telkens een klein soort eekhoorntje/reuzenmuis uitkruipen en dan weer razendsnel verdwijnen in een ander gat. Geinig.

Wij komen aan in JAISALMER.
Ons Hotel Thar Palace ziet er goed uit en vanaf het balkon waar we ontbijten hebben we een mooi uitzicht op een tempel hebben die elk uur

veranderd van kleur. Het is inmiddels ook zo'n lekker weer dat je s`ochtends buiten kunt ontbijten zonder jas aan.
We nemen voor 30 rupi een tuk-tuk naar de stad en laten ons voor de poort afzetten. Een groot gedeelte speelt zich af binnen de poorten van het fort maar ook daarbuiten is het heel authentiek en gezellig.
Wanneer je de stad binnenkomt word je meteen geconfronteerd met vrouwen

en kinderen die je een sierraad willen verkopen en met mensen die bedelen. Mensen met leprahanden die hun aalmoes met 2 stompjes aannemen. Een naar eten vragende oude man of een met vertederende ogen kleine meid of jochie. Soms geef je ,

soms kijk je weg. Moeilijk...

Het is nog wel ff een kleine klim voordat je boven in de binnenstad bent en je tussen de fietsen, tuk tuks en koeien hebt doorgewurmd.
Maar dan zie je restaurant 18 JULI liggen met een leuk terras met overzicht over het binnenhof en daar hebben ze: APPELTAART uit eigen keuken. Heerlijk met een Cappuccino en later op de dag nog een heerlijke PIZZA gegeten.

Waarom 8 JULI vraag ik de eigenaar? Omdat dat mijn verjaardag is zegt hij. Hij woont zelf deels in Australië en deels in India dus niks Italiaans te bespeuren behalve dat hij met zijn neus net boven de tafel uitkwam.

We hebben hier nog enkele tempeltjes bekeken en een voetafdruk geplaatst zoals op de Walk of Fame in the Hollywood maar dan in een koeienflat.

Er zijn een paar leuke plekken waar je een gigantisch uitzicht hebt over de wijde omtrek maar wanneer je dan naar je voeten kijkt sta je in de afval, zonde voor zulke leuke plekken. Naar beneden gelopen en buiten de stadsmuren speelde zich eigenlijk meer

het echte leven af. We hebben daar nog even onze foto's op CD laten zetten en onze weblog bijgewerkt.
Leuke gast met veel praatjes en wij hoorden meteen Anoek en Blöff door het zaakje. Hij was gek op Nederlandstalige muziek en had zijn hele PC vol staan met Nederlandse artiesten.

Verder lekker geslenterd en weer onze ogen uitgekeken en geluisterd naar al het vreemds , moois , vies, kleurrijk, getoeter en het leven op straat.

Voor we gingen eten hebben we nog ff gewandeld en er lag een naakte man in de goot gewoon voor een paar marktkraampjes en niemand kijkt er naar om. Hij keek verward zielig en angstaanjagend. pfff

Dag 6 Vrijdag 8 Februari.
Na het genieten op het balkon met het mooie uitzicht op het tempelcomplex weer met te tuk tuk naar de stad waar we zijn gaan shoppen en kaarten halen. We hebben nog voor vrienden wat kleinigheden meegenomen en hebben ons door de hitte heen naar het postkantoor begeven voor postzegels. Bij het postkantoor werd stevig aan de weg gewerkt en daar zagen we dan ook

weer kinderen en pubers (voor zover pubertijd bestaat in India) met stenen sjouwen. Je bekijkt dan eigenlijk met een trieste gedachtegang dit tafereeltje maar dan zie je de kinderen glimlachen en ze willen vol trots weer op de chip van je camera.

Even langs de kleding strijken het haar goed, smile klik en weer doorwerken in de hitte. En dan te bedenken dat die leeftijdsgroep bij ons nog met de duim in de mond naar Sesamstraat zit te kijken in plaats van met een 25 kilo zware schaal op hun hoofd stenen te verplaatsen in een zinderende temperatuur.

Na dan maar weer een denkstop en verstand op nul doorgelopen en nog bij een klein mannetje dat onder een boogje zat enkele lekkere Indiase geurtjes gekocht die wij eerst mochten proefruiken en die dan vervolgens vanuit een

grote fles met een pipetjes werden overgeheveld in een klein parfumflesje.
Toch maar weer even een appeltaartje gegeten bij 8 Juli om onze suikerhuishouding op peil te houden.

Tuk-Tuk genomen en terug naar hotel waar we vanmiddag om 15.30 uur op SAFARI gaan. Anders dan we gewend zijn van Afrika want ditmaal geen Leeuwen en Olifanten maar : Jeeps en Kamelen. (drommies)
Ingrid had weer alles prima in orde en er stonden een paar Jeeps voor de deur waarmee we de woestijn in reden.
Op de normale straten kon de chauffeur ons zijn koe en tuktuk slalomtrucjes laten zien en toen we eenmaal door de woestijn reden kregen wij een gratis cursus zandhappen en uitlaatgassen snuiven.

Eenmaal aangekomen bij de kamelencowboys kregen we allemaal een eigen kameel toegewezen en heel enthousiast zat iedereen soepeltjes alsof het dagelijkse kost was in het zadel.
Maar dat duurde niet zo lang want toen de beesten eenmaal rechtop stonden

had je al het gevoel aan een rodeowedstrijd te zijn begonnen. Enigste houvast was een dop tussen je benen waaraan je je kon vastklemmen. Dus dan ook nog een foto maken was uiterst inspannend. Na eindelijk een beetje ritme gevonden te hebben

konden we dan ook van het prachtige landschap genieten. Grote duinen met af en toe wat vegetatie in een zinderende hitte.
Het was natuurlijk ook lachen geblazen om al die andere "John Waynes" te bekijken. Het was al met al heel bijzonder mee te maken, maar we waren ook blij het beest weer aan het parkeermeterpaaltje te kunnen vastbinden.

Het valt niet mee en als je er al een half uurtje op zit heb je een gevoel of je 1000 vierkante meter laminaat hebt gelegd. Je voelt je kruis, benen en rug niet meer. MAAR HET WAS PRACHTIG. Er lag nog een skelet van een kameel in het zand dat er heel mooi wit uitzag en ik tilde

een groot bekken op en tot mijn verbazing bleek het heel licht van gewicht te zijn. Het leek wel piepschuim.
Met de hele groep nog nagenoten en liggend in de zandduinen de zonsondergang gadegeslagen. Toen we afscheid namen van de kamelenjongens moesten we wel lachen wat voor stumpers we wel waren want zij reden echt met losse handjes in een

moordtempo ervandoor. Op de terugweg door de donker achter in de Jeep weer lekker uitlaatgassen gesnoven en wij kunnen nu wel enkele benzinemerken op geur van elkaar onderscheiden.
Met een klein groepje gaan eten in "LITTLE TIBET" een klein restaurantjes in de binnenzijde van het fort.
Via kleine trapjes kwamen we in een kleine ruimte met allemaal tapijten waar we half zittend en liggend ons eten konden nuttigen dus het was inclusief een YOGA cursus. Ik kon nog net even tussen een gordijn door een glimp van de keuken opvangen en ben er zeker van dat LITTLE TIBET. Géén Sticker van de smaakpolitie krijgt. Maar we hebben het overleeft en nadat we weer rechtop stonden ( je moet natuurlijk ff uit de knoop geraken als je zolang in de lotushouding hebt gezeten) hebben wij ons met de tuk tuks naar het hotel laten brengen.
Nog ff een extra deken voor de nacht gevraagd
(ja hoor 's nachts nog steeds fris) en naar bed.

Dag 7 Zaterdag 9 Februari.
Jodhpur 320 km rijden door een hete woestijn.
Onderweg zijn wij vandaag in een klein dorp gestopt waar ze vrijwel nooit een toerist zien.
Dat was weer ff lachen. Het was echt zo'n werkdorp waar iedereen aan het knutselen of handelen was. Open garages plekken waar men metaal verwerkt en staat te lassen. Kleine winkeltjes met koopwaar waar een dikke laag stof overheen ligt.

Ria fotografeerde enkele doofstomme jongens die nadien probeerden de foto uit de camera te halen en trokken Ria's camera bijna uit haar handen. Ze hadden ooit een polaroid camera gezien en dachten dat ze de foto ook uit de camera van Ria konden trekken.
En ook hier weer gold: Wil je van één iemand een foto, dan staat het hele dorp er weer op.
Ze zijn erg nieuwsgierig en willen je alleen maar aanstaren. vooral Ria met haar blonde kopje heeft alle aandacht.
Maar ook hier weer de andere kant van de medaille, armoede ellende vuiligheid maar ja daar moet je doorheen kijken.
Een half uur van tevoren waren we nog aan de dood ontsnapt toen er een Os op hol sloeg en over de markt denderde toen wij uit de tuktuk stapten.
Na een lange dag dus aangekomen in Jodphur waar we nog ff moesten zoeken naar ons Hotel Royal Palace. Maar na een halfuurtje voor de deur gestopt.

Daar hadden we een prima kamer en een nog betere douche die wij dan ook uitgebreid hebben gebruikt.

Blauwe stad.
Jodhpur wordt ook wel 'Blue City' genoemd, vanwege zijn blauwe huisjes. Blauw betekent voor de moslims geluk. Iets buiten de stad ligt het Meherangarh Fort. In dit gigantische fort is een museum gevestigd met pronkstukken van de maharadja. Ook telt het

fort vele kanonnen. Er is een mooi uitzicht op de stad met de blauwe huisjes. En het stikt hier van de eekhoorns. Verder buiten Jodhpur ligt het Jaswant Thanda, een groot mausoleum ter nagedachtenis aan de maharadja. Het marmer is zo licht dat de zon er doorheen schijnt.
Wij hebben meteen daarna een tuktuk genomen en zijn naar het stadsgedeelte gereden waar zich de clocktower bevindt. Een smeltkroes van winkeltjes handelaars eettentjes verkeer en vee.
We hebben een beetje rondgeslenterd en van een afstand geprobeerd een beeld te krijgen van deze chaos. Maar dat gaat eigenlijk helemaal niet want er is geen afstand te creëren tussen de mensenmassa.
Alles zit dicht op elkaar gedrukt. Maar het gedeelte van de Kruidenstraatjes is mooi van geuren en kleuren.
Ook hier weer kinderen aan het werk die met grote nylonzakken op de rug het vuil uitzochten op nog bruikbare materialen.

Alleen als je al naar de enorme zak en het smalle lijfje van dat kind keek zou je al een hernia krijgen.

Je ziet kinderogen met een volwassenen job. En voor zo'n Job zijn er zelfs geen vacatures bij ons bij een uitzendburo.
Terug richting hotel getuktukt en gaan eten bij Restaurant "On the Rocks", Een leuke tent met een heerlijke binnentuin waar het eten super was. Vandaar dat we ook bijna onze hele groep daar weer tegen kwamen en wij die avond gezellig een tafeltje deelden met Ron en Henk. Lekker lachen.

Teruggelopen naar ons hotel in het donker en dat is absoluut veilig en daar genoten we ook van. Dit is wat we vaak misten op onze Afrika-reizen.
Wij moesten onderweg ook weer handen schudden van een gezin dat ons verwelkomde in India. Ook liggen er weer daklozen langs de weg en op de stoepen.

Dag 8 Zondag 10 Februari.
6.30uur wakker en ontbeten in ons hotel. Daarna in de tuktuk om naar het Mehrangarh Fort te gaan in de stad. Het Mehrangarh fort torent boven de stad uit. Dit zeer grote en massieve fort aan een belangrijke handelsroute was de reden van de opkomst van

Jodhpur in de 15e en 16e eeuw, en de macht van de maharadja's van Jodhpur. Wij gingen samen met Anne en dat was bij voorbaat ook weer lachen. De tuktukker sprak geen woord Engels dus we stonden even verbaast te kijken toen hij een scherpe bocht nam naar de volgens ons verkeerde richting.
Hij moest nog ff tanken en dat was voor 40 Rupies, een druppel dus. De weg naar boven naar het Fort hadden we bijna moeten lopen want de Tuk haalde het amper en om te duwen heb je natuurlijk niet veel zin in de ochtend. We waren er voor 9 uur en dat was goed getimed omdat er nog amper toeristen waren.

Het was een pracht complex dat in heel goede staat was met een heel mooi zicht over de blauwe stad. We hebben ook nog een film bekeken over de Maharadja en zijn geschiedenis. Men is reuze trots op die man en zijn Familie. Er is enorme rijkdom en er stonden dan ook heel veel mooie voorwerpen, meubels, koetsen etc tentoongesteld.

Prachtzalen met glazen ramen in diverse kleuren. We hebben nog een heerlijk bakje gedronken in het restaurant en wilden naar beneden lopen maar het was toch inmiddels te warm geworden. Dus hebben we ons laten afzetten bij de Clocktower waar Ria

nog een paar kussensloopjes en armbanden had gekocht die 3 x niks kostte.

Lekker slenteren en wat drinken en genieten van het leven op straat. Dan komt de inzinking en gaat het licht uit en nemen we onze inmiddels bekende TT en gaan naar "On the Rocks", om wat te eten en daarna even rustten.
Later die dag weer naar de stad geweest en weer eten wandelen slenteren.
De chaos is enorm, hoe kan een mens hier wonen ? Elke dag die herrie en die uitlaatgassen.
Nog allerlei kraampjes langs gelopen en weer gaan eten waar we een groot gedeelte van onze groep tegenkwamen die ook allemaal doodmoe waren omdat zij een uitstapje met een Jeep hadden gemaakt naar enkele dorpen met mensen die er allerlei tradities op na hielden. Ze hadden zelfs Opium gebruikt !!

	Udaipur	*Ton*

329.28.03.08


	Europa	Azië	Afrika	Amerika	Oceanië	Links	Info