| Homepage |
Filippijnen
- Cebu |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
Vanmorgen de laatste vakantiespullen ingepakt en op naar de Filippijnen. Om 11 uur vertrok mijn trein richting Schiphol en ik ben dan ook lekker in de trein al begonnen aan mijn eerste boek van deze vakantie. Om 12 uur aangekomen op Schiphol en |
|
daar op Bram gewacht. Na een kleine miscommunicatie over de afgesproken plek (ca. een uur op andere plekken in de hal wachten op elkaar ;) Ja zo vind je elkaar natuurlijk nooit) zijn we er uiteindelijk in geslaagd om in te checken. De vlucht verliep vlot en al lezend, etend en slapend kom je de 11 uur wel door. Rond 9 uur lokale tijd aangekomen in Hongkong, waar ik even een rokertje heb genomen en Bram zich tegoed deed aan zijn M&M’s. Na een kleine 2 uur overstaptijd eindelijk de vlucht naar Cebu, Fillipijnen. Hier werden we opgewacht door Eric en Tim en zijn we met een taxi naar de haven gegaan, alwaar we de ‘fast ferry’ namen naar Tagbilarang op Bohol; een oversteek van ca. 2,5 uur. Op het dek, factor 20 op de huid en de zon in het gezicht, heb ik de eerste indrukken van het land opgedaan. Na aankomst in Tagbilarang een taxi genomen naar ons resort in Alona Beach en onderweg nog even geld gewisseld voor de komende tijd. De rit duurde een half uurtje (en is langer dan 10 km) en bij aankomst zijn we in “Lost Horizon’ |
|
| getrokken, ons resort voor de komende 2 nachten. Het resort ligt aan het strand en ik deel de kamer hier met Bram, omdat alles vol zat. Na een verkwikkende duik in het zwembad heb ik me omgekleed en zijn we naar “Oasis resort’ gelopen over het strand. |
|
|
Overal zie je eettentjes en resorts, al dan niet met duikopleidingen. Het is merkbaar, dat het
hier toeristisch is. Bij ‘Oasis’ kennis gemaakt met de rest van de groep: Bart en Grardy, Dylan, Randi, Henk en René, de broer van Eric. René ging als verrassing ook mee en Eric wist dat ook pas op hetzelfde moment als wij. |
|
| De verrassing was in elk geval zeer
geslaagd. Met elkaar hebben we
een hapje gegeten en rond half 10 ben ik het mandje op gaan zoeken. Een lange
vlucht hakt er wel een klein beetje in en zo kom ik ook snel in het ritme hier.
6 april |
|
|
René ben ik daar heen
gezwommen (toch verder dan verwacht en iets wat ik toch niet al te vaak wil doen
;) het is en blijft toch wel vakantie hoor!) en heb ik kennis gemaakt met de
onderwaterwereld van de Filippijnen.
Het afdalen ging
redelijk vlot en de duik verliep verder ook wel aardig. Totdat ik zag, dat ik op
26 meter zat. Een kleine paniek kwam op, maar gelukkig had mijn buddy dat vrij
vlot in de gaten. Langzaam zijn we weer opgestegen en met een 35 minuten had ik
mijn eerste duik te pakken. Als het duiken zo verder gaat, zal ik wel over mijn
mindere ervaring heen komen. |
| spullen liggen. AH is zo handig! De boot is verder
behoorlijk ruim en we hebben 4 bemanningsleden tot onze beschikking. Ze doen
alles voor je, desnoods duiken ze nog voor je;) Na de duik hebben we ’s avonds weer gegeten bij ‘Oasis’ en ben ik weer bijtijds het bed in gekropen. Wel ’s nachts nog even wakker geweest, zal het de jetlag zijn of de indrukken die verwerkt moeten worden?
7 april |
|
duikbestemming van de track: Arco Point. Als er nog delen van
uitrustingen niet in orde zijn, kunnen we nog even terug om het e.e.a. te
regelen. Maar … het was niet nodig.
Met zijn allen heerlijk gedoken en veel gezien. Eigenlijk teveel … want klein spul kan ik nog niet onderscheiden door de grote indruk, die ik moet verwerken.
Na de duik weer aan
boord geklommen en op weg naar Anda. Het resort, waar er
uiteindelijk overnacht zal worden, ligt op de helling en kijkt uit over de zee.
Er is een kleine baai voor en onze Marciano brengt ons met de kleine banka aan
land. |
|
|
Nadat de bootslapers
aan boord waren, hebben we onze plekken klaargemaakt voor de nacht. Helaas zijn
we er de volgende ochtend achter gekomen, dat we wel verkeerd in de golven
hadden geslapen. We sliepen dus wat vreemd, maar dat deerde niet. De lucht van zoute
zee en het uitzicht op een hemel vol sterren maakt zoveel goed. Met geen pen te
beschrijven; zou het zo weer doen. 8 april Vanmorgen werd ik rond 5 uur wakker op het dek van onze boot. De lucht kleurde langzaam blauw, de nacht ging plaatsmaken |
|
|
voor de dag. De eerste vissersbootjes keerden terug naar hun haven; de zee schitterde in het ochtendlicht met op de achtergrond de frisgroene eilanden. Het was heerlijk stil en langzaam kwam de wereld (en onze boot) tot leven. Wat is dit toch prachtig ontwaken!
Nadat we 3
groepsleden uit het resort aan boord hadden geladen, zijn we vertrokken voor
onze eerste duik (lees: douche voor degenen die aan boord hadden geslapen). Ook
hier was het koraal kleurrijk en levendig. Scholen met diverse visjes,
zeesterren, anemonen; de een nog kleurrijker dan de ander. |
|
|
De zee was vrij kalm, de zon stond aan de hemel en het duurde dan ook niet lang voor ik een plekje op de vloer in de kajuit opzocht. Even een matje uitgerold en ik ben gaan liggen. Het deinen op de golven is zo heerlijk rustgevend, dat ik |
 |
binnen een mum van tijd was vertrokken naar
dromenland.
Plots klinkt er een
schreeuw: Dolfijnen!!!! Met zijn allen op het voordek om ze te bewonderen.
Onder, naast, voor en achter de boot … een grote kudde dolfijnen (we schatten
ca. 50, misschien nog wel meer)!! Bart is nog snel via de outrigger het water in gegleden met zijn camera en heeft een paar |
|
| goede foto’s kunnen nemen. Jammer, dat ik niet zo snel was, want het leek me super om met die dieren in het water te zijn. |
|
|
Reni |
|
|
|
||
| 442.02.07.09 |