| Homepage |
Ecuador |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
Dit verslag is een onderdeel van de wereldreis die op 29 oktober 2006 in Australië begon |
Op de thee bij Richard Nixon!! 1-5-07 We rijden noordwaarts richting de grens met Ecuador en het landschap wordt steeds tropischer met veel groen en bananenplanten etc. Naast het prachtige kleurige landschap zien we ook mindere dingen ; huisjes van slechts rietmatjes met een dak als een vergiet en kinderen die op de vuilnisbelt leven en werken in een stank die de hele bus vult als we passeren........ |
|
|
De grens tussen Peru en Ecuador is een rivier en we steken de grens lopend over.
Het is rustig en we zitten met slechts zo'n 10 mensen in de bus. Toch presteren
de met 2 wijsvingers typende grenswachters het om er tergend lang over te doen.
We kunnen slechts zwetend en wel wachten. Ze wisselen halverwege ook nog even want de eerste beambte ziet er erg moe uit naar het invoeren van 2 paspoorten!! Ook hier ontmoeten we weer de immer voorkruipende Zuid Amerikanen die uit het niets in een keer vooraan staan en gelijk aan de beurt zijn ; ach ja wij zijn immers slechts gringo's ha ha!! Als we Ecuador binnen zijn begint het al snel te plenzen. Tegen de tijd dat we in onze bestemming zijn ; Loja staat de hele stad blank. De straten zijn een |
|
| kolkende rivier geworden en de taxi rijdt tot de bodem in het water. Dit alles in een halve dag regen, het is ongelooflijk! Een rotonde lijkt nu wel een buitenzwembad!! Via veel omrijden vanwege te hoog water komen we eindelijk bij het hostel aan. De volgende dag is het alweer zonnig en lopen we langs de 5 pleinen in de stad en de mooie oude stadspoort en drinken een capu |
|
|
op een bankje in de zon. Dan gaan we verder richting Cuenca en in de bus start het bekende verhaal zoals later zal blijken ; wederom regen. Dit keer echter ook dikke mist en we zien van de prachtige omgeving alleen wat zich binnen 10 meter van het raampje bevindt!! Cuenca staat op de werelderfgoed lijst van Unesco en is een mooie stad. Grote stad betekend goed eten en dit keer is het Mexicaans, heerlijk. De volgende dag bestaat uit wandelen door de stad en de vele mooie pleinen, kerken etc bekijken. s' Morgens weer heerlijk weer en zonnig maar niet voor lang want weer dikke wolken en regen! Het blijkt dus min of meer regenseizoen te zijn al zijn de Ecuadorianen het daar niet over eens. Ik ben al de hele dag niet fit en als Em ijsblokjes in een drankje krijgt gaat ook zij s' avonds aanspraak maken op de |
| pot! We liggen al om 20:30 in ons bed. Dan begint de pret : we hebben Colombiaanse buren die een enorme bak lawaai maken. We willen niet de oude sok uit hangen dus eerst maar accepteren. Als het echter al 0:30 is (!!!) en we met onze zieke lijven nog geen oog dicht hebben gedaan en bovendien buskaartjes hebben waardoor we er 5:30 (!!!) uit moeten, vraag ik in het |
|
Spaans of het wat minder kan. Het resultaat is weinig verrassend : nihil. Na reeds 6 uur slapeloos
en ziek in bed is het 2:30 (!!!) en besluit ik hun engels te testen met de alom
bekende zin ; " Shut the fuck up!!" Het antwoord getuigd van weinig engelse
kennis ; " Thank you!!" hoor ik door de deur en daarna slechts gelach.
Nadat Em mij ervan overtuigd dat geweld geen oplossing is worden ze gelukkig moe van zichzelf en kunnen we na 3:00 uur 's nachts eindelijk onze ziekte proberen er uit te slapen tot 5:30 ; heerlijk pubers in een hostel.....
De volgende morgen zijn we uiteraard nog zieker en ondanks dat we buskaartjes
hebben blijven we de hele dag in bed liggen. De buren zijn ook alweer om 7:00
wakker en wederom kunnen we niet slapen; GRRRR!!! |
|
| slapeloze nacht....... Sommige mensen zijn helaas volkomen a-sociaal.......Een nacht extra in Cuenca is geen optie meer en dus gaan we nog redelijk zwakjes toch weer verder met de bus richting Alausi. Oh ja onderweg, je raad het al, weer regen en weer geen zicht. We reizen wel door Ecuador maar zien vrij weinig en dat is toch na 6,5 maand een beetje een domper. |
|
|
We willen het graag mooi
afsluiten maar ons humeur en de zin wordt wel op de proef gesteld door het erg
wisselvallige weer. Regen is niet erg maar totaal geen zicht op de urenlange
busritten is erg jammer en je mist eigenlijk de hele omgeving. De reden om naar Alausi te gaan was de trein!! Jawel voor de 2e keer lukt het ons om met een trein te reizen, dit keer van Alausi naar Riobamba. Alle toeristen komen hier om de rit rond de "Devil's nose" te doen waar je op het dak van de trein mag zitten. Nadat er 3 Japanners zo goed als onthoofd zijn 3 maand geleden door een laaghangende kabel is men hier maar mee opgehouden!! Wij gaan NIET voor de Devil's nose omdat we niet van enorm toeristische dingen houden en omdat het belachelijk duur is voor een ritje van 1 uur. We zien de trein vertrekken |
| volgepakt met toeristen. Onze trein later op de middag is volgepakt met lokale boeren die ons op het perron "ondervraagt" hebben en een kring van zo'n 20 mensen vormden. We waren weer eens een attractie maar we genieten en weten dat we de juiste keuze hebben gemaakt!!! Als de boeren uitstappen krijgen we van allemaal een hand en zeggen ze vaarwel etc, dat is |
|
waarom we de moeite hebben
genomen om Spaans te leren!!! De rit was bovendien prachtig terwijl we van
mensen hoorden dat de Devil's nose erg tegen viel, we glimlachen en turen uit
het raampje tussen de druppels door en genieten toch weer van Ecuador....... In Riobamba blijven we slechts 1 nacht want de steden gaan vervelen. We gaan naar een klein plaatsje : Baņos. De naam zegt het al, thermale baden!! We nemen wel eerst een omweg van zo'n 2,5 uur via de route om de Chimborazo vulkaan (6310m ; hoogste berg Ecuador). Maar ook hier : regen en mist en we zien weinig van de vulkaan. Toch is de route prachtig en kunnen we redelijk veel van de omgeving zien en was het toch de moeite waard. In Baņos is het zonnig als we aankomen!! We vinden een restaurant waar ze meatballs (gehaktballen) hebben. |
|
| Het blijkt de Zweedse variant met balletjes van soepformaat maar evengoed watertanden en een voorproefje voor volgende week thuis!!! 's Avonds regent het weer maar dat maakt nu niets uit want ik ga naar de thermaal baden en Em naar een masseuse!! Het water in de baden is 38 en een met zelfs 42 graden. |
|
|
Tussen
het in en uit stappen om niet aan de kook te raken praat ik met een Italiaan die
hier woont en met de plaatselijke dokter van Baņos. Mocht ik aan de kook raken
dan heb ik me verzekerd van het juiste gezelschap!! Wederom blijkt het heerlijk
om een beetje Spaans te kunnen en ik klets ondanks dat ik alleen ben de hele
tijd raak met de lokalen. Ook Em heeft genoten van de voet/been massage en had
ook een erg leuk gesprek in het Spaans met de masseuse.
Vandaag gewandeld tegen een steile heuvel op. We zweten tot we drijfnat zijn om
vervolgens boven alweer in de regen te lopen, zo snel verandert het
hier! |
| bekennen. Ach daar hadden we al rekening mee gehouden en de wandeling was prachtig. Op de terugweg worden we uitgenodigd voor de thee door een boer. Hij slaapt in een schuur, want meer kun je het niet noemen, zijn vrouw en kinderen verblijven in Baņos. Hij zet ons thee, appels en mandarijnen voor en bied ook nog soep aan! |
|
We zitten bijna een uur op theevisite en dit zijn
de mooie momenten! Hij vertelt ons over de evacuatie in 1999 toen de vulkaan wel
erg begon te sputteren. Ze kregen weinig tot niets van de overheid en moesten
ruim 3 maand bij familie of in een hotel wonen. Geen werk, geen inkomen dus vaak
tot bedelen veroordeeld. Sociale stelsels kennen ze hier niet. Na 3 maand was de nood zo hoog dat de inwoners van Baņos door de militaire barricades zijn gebroken en teruggekeerd naar hun huizen. Helaas is 1 inwoner bij de ongeregeldheden om het leven gekomen. Het was een boeiend en interessant theekransje. Een minpuntje na al deze gastvrijheid is dat hij uiteindelijk toen we weggingen toch om wat geld vroeg terwijl we al chocola en onze koekjes hadden achtergelaten. Het komische hoogtepunt was toen hij zijn Richard Nixon-masker |
|
| opzette, dat hij voor de carnaval heeft, en met 2 peacetekens op het bed zat!! Hoogtepunt van de dag en eigenlijk wel van Ecuador tot nu toe was deze gastvrijheid en het leuke gesprek in zijn nederige onderkomen. |
|
|
|
|
Onderweg bezoeken we een park met medicinale planten en 2 nagebouwde
hutten van de oorspronkelijke bevolking van de Amazone. We kregen een interessante uitleg en kopen nog een plantenprutje wat goed schijnt te zijn voor onze darmen. Er schijnen nog 2 verschillende volken in de Amazone te leven die nog geheel traditioneel zijn. Dit is dan ook verboden gebied voor toeristen en als je toch hun land betreedt is het gevolg de dood d.m.v. een speer!!! Wij blijven dus maar veilig op het wandelpad en genieten van de mooie route door de bush. Onderweg terug naar Baņos hebben we helder weer en daardoor zicht op prachtige watervallen. Aangekomen in Baņos zien we voor het eerst de vulkaan Tungurahua en hij slaat ook nog eens rookpluimen uit! Wist niet dat hij zo actief was, anders had ik me misschien iets minder veilig gevoeld! |
| Maar goed dus dat hij de vorige dagen verstopt was tussen de wolken. De volgende morgen bezoeken we de kathedraal met zīn bizarre schilderijen van mensen in een natuurramp of tijdens een ongeluk die gered worden door een vrouwelijke heilige. |
|
|
Rare gebruiken hebben ze hier toch...
Via
Latacunga, waar we een dagje relaxen, zijn we aangekomen op onze
eindbestemming: Quito. Onderweg overkomt ons wat vele reizigers al is
overkomen; mijn jas word uit het bagagerek gejat! |
|
| gewisseld en waren al alert op onze handbagage. Stom van mij dat ik mīn jas bovenin had gelegd. Vervelend dat dit nog even gebeurd zo aan het eind van de reis... We belanden in een gezellig hostel en īs avonds gaan we met een behoorlijk |
|
internationaal gezelschap op pad. Veel lol gehad en natuurlijk
reisverhalen uitgewisseld. Zaterdag bezoeken we een markt in een klein plaatsje 80 km. van Quito. We kunnen nu eindelijk souvenirs kopen want we hoeven onze enorme rugzakken, die al zwaar genoeg zijn niet meer op de rug, heerlijk! De bus naar Otovalo doet er echter 3 uur over want overal waar maar iemand te zwaaien staat aan de weg stopt de bus. We merken nu dat we de bussen wel erg zat zijn. Met de zon op onze bolletjes struinen we de markt af en geven we ons allerlaatste geld uit (geintje!). Alle verschillende spullen, stoffen en de prachtig traditioneel geklede vrouwen achter de kramen maken het een fleurig geheel. Quito bevat een oude en een nieuwe stad. De oude stad is koloniaal en door |
|
|
het weinige verkeer dat hier mag rijden kun je er heerlijk rondwandelen.
In de nieuwe stad vind je vooral hippe bars en restaurants. Wij vinden het een van de mooiere hoofdsteden van Z-A. We gaan allebei nog een keer naar de kapper om te profiteren van de lage prijzen hier. Barry had alleen maar een tondeuse nodig over zīn haar maar bij mij moest er toch een beetje model ingeknipt |
|
|
|
|
| worden. De gezellige homokapper zegt dat hij al eens eerder een meisje met rood haar heeft geknipt uit Engeland. Net of de kleur verschil maakt hoe goed je kan kappen! Op hoop van zegen laat ik een pasfoto van mij zien en inderdaad hij heeft het |
|
|||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||
|
Zelden iemand zo vurig en overtuigd zien praten en
opkomen voor de waarheid en het belang voor zijn land. Het was geen
project meer maar het was zijn leven zo vertelde hij.
De twist om de locatie is eigenlijk in het klein het probleem van Ecuador en Zuid Amerika : corruptie, leugens en onverschilligheid, discriminatie, ongeschooldheid en desinteresse ( in de waarheid ). Hij gaf ons een hele mooie afsluiting en het toonbeeld van de passie die men hier vaak heeft. Bovendien was het enorm interessant wetenschappelijk gezien en hebben we een DVD gekocht waar het hele relaas op staat en wat voor veel mensen erg interessant zal zijn! |
|||||||||
| Het geld steunt de 5 wetenschappers in hun strijd tegen de overheid...... |
|
|
Facts:
|
|
Zoals beloofd een update vanuit Kampen! We zijn alweer iets meer dan een week thuis. Tijdens onze tussenstop in Los Angeles hebben we overnacht in een hostel wat een stuk luxer was dan in Zuid Amerika. De backpacker heeft een goed leventje in de USA; zwembad, pooltafels, internet, frisdrankautomaten, restaurant, kluisjes, een bar, jukebox, 2 slaapkamer suites, tv etc etc. |
|
Nadat we heerlijk geslapen hebben gaan we na een echt Amerikaans ontbijt
met o.a. opgebakken aardappels, bacon en ei en uiteraard ketchup met de
bus naar Hollywood. Het blijkt dat het maarliefst 1 uur en 15 min rijden
is naar Hollywood vanaf ons hostel dat dicht bij het vliegveld is. Zo
lang en alleen maar rijden door bebouwing; LA is een mega grote stad!
In de bus genieten we van de vreemde figuren die instappen. De buschauffeur is erg behulpzaam en we hoeven uiteindelijk niets te betalen! We hebben maar even tijd en lopen over Hollywood boulevard met de Walk of Fame sterren. Het
doet ons niet zo veel en het is natuurlijk best wel een cultuur shock na
Zuid Amerika. We verbazen ons over de gigantische auto's die er
rondrijden. |
|
| Vrienden en familie hebben ons verrast doordat ons bed reeds gemonteerd en opgemaakt klaar stond en de eerste boodschappen en spulletjes zodat we ons de eerste dag konden redden. Ook stonden we in de plaatselijke krant met een leuk |
|
|
stukje en een foto over onze reis. In
een paar dagen hadden we ons huisje weer ingericht en hebben we genoten
van de laatste paar vrije dagen. Het is erg vreemd om weer thuis te zijn en we missen vooral het onderweg zijn. We zitten nu al dagen op dezelfde plek en dat maakt soms onrustig. We hebben op Hemelvaartsdag dan ook de fiets gepakt en een Oer-Hollands rondje langs de IJssel gefietst. Even de toerist uithangen in eigen land!!
Toen we op een pondje over de IJssel gingen werd er keurig gewacht tot
iedereen er af was voordat wij er op gingen, dat hebben we ook maanden
niet meegemaakt in Zuid Amerika! Het is nu zondag en morgen moeten we
allebei weer aan het werk na 7 maand........ |
|
vooral op dat alles zo netjes is in NL, iedereen heeft een keurig onderhouden tuin etc. Ook de huizen vertonen geen betonpennen meer uit het dak en ze zijn ook gewoon af en niet halverwege gestopt. Alles is natuurlijk veel luxer hier. |
|
Veel mensen vragen of we al weer gewend zijn maar zo snel gaat dat
uiteraard niet! We denken dat het gemis later wel wat zal
toenemen als we weer volop aan het werk zijn en weer enige
verplichtingen hebben. Nu is het nog vers en hebben we eigenlijk
verschillende emoties en toch wel heimwee naar het reizen........ We hebben van de week tot 1:15 's nachts achter onze computer gezeten en alle foto's bekeken en dan besef je wat een ongelooflijk mooie reis we hebben gemaakt en dat we ontzettend veel beleefd hebben. We hebben genoten en kunnen hier altijd met een hele brede grijns op terug kijken! Wel missen we de site al en het updaten. We hebben zo veel plezier aan de site beleefd net als veel mensen "thuis". Vandaar nu de beloofde update. Nog even over het eten : we hebben genoten van de rode kool met appelmoes |
|
| en een gehaktbal. Ook hebben we al hachee gegeten en diverse andere dingen waar we over gefantaseerd hadden. Het smaakt zo goed dat we moeilijk te stoppen zijn!! |
|
|
|
Barry en Emmely |
|
|
||
|
Snelkoppelingen in volgorde van de wereldreis |
|||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
429.03.03.09 |