Europa - Duitsland - Eifel en Our - Stad en land Luxemburg

Een reis door de natuurparken Eifel en Our
Tekst en foto's: Jolande Rommens
Reistijd: juli - augustus 2008

Stad en land Luxemburg - Wiltz - Bourscheid

 

     
 
4 aug. 2008 - Stad Luxemburg

Een bezoek aan de Stad Luxemburg mocht natuurlijk niet ontbreken. Het bijzondere van deze stad is dat het lijkt alsof deze uit twee verdiepingen bestaat. Een hoog en een heel laag gelegen stadsdeel.
 


De stad in twee hoogtes


De brug die de hoge delen verbindt


Delen van de stadsmuur

In het laag gelegen stadsdeel vind je ook een heel mooi park met een waterstroompje. Het park wordt goed onderhouden en er rijdt een toeristisch treintje door.
 
Na door het park gewandeld te hebben, duiken we de stad in. Lekker winkelen, of shoppen zoals Maaike het altijd noemt. Leuke winkels, gezellige pleintjes en een mooi beeld van Willem II wat druk gefotografeerd werd door een hele horde Japanners.
 


Het stadspark Luxembourg

 Wederom een vrij warme dag en we trakteren ons op een milkshake bij de Mac. Die hebben ze hier ook. Bij deze Mac hebben ze een vreemd systeem om te plassen.

Je moet eerst iets bestellen en vragen om wc muntjes. Daarna kan je pas naar het toilet anders gaat de deur niet open. Je zal maar hoge nood hebben... We hebben misbruik gemaakt vanwege hoge nood. Ik heb de kinderen naar binnen laten glippen met iemand anders want die hielden het niet meer..

De muntjes heb ik later weggegeven aan een stel landgenoten, die het hele systeem ook niet zo konden waarderen. Op de terugweg verdwaalden we in de buitenwijken van Luxemburg. Het is lastig doorheen rijden. Daarbij was een deel van de snelweg nog niet af, dus moest je wel binnendoor. Het deel dat wel klaar was (richting Diekirch) had een 2,5 km lange tunnel... gloednieuw met een heleboel lichtjes. De kinderen vonden zo'n lange tunnel spectaculair.

5 aug. 2008 - Kanovaren op de Sure

Vorig jaar ging het feest niet door want Kars had toen nog geen zwemdiploma. Inmiddels heeft zoonlief maar liefst twee zwemdiploma's en is bezig voor C. Die kan wel een stroomversnelling hebben met een zwemvest, mocht het nodig blijken.
 


Kanovaren op de Sure

 Belofte maakt schuld en we huurden een dag van te voren tweepersoons kano's in Wallendorf wat niet zo ver van onze camping af lag. Op de camping du Rivage bij Ronn's Kano en Mountainbike verhuur, reserveerden wij voor vandaag de kano's.

Rond half 11 stonden we klaar en werden rond 11 uur letterlijk te water gelaten. Meteen toen de kano het water werd ingeschoven, pakte de voorste persoon flink wat water. Hilariteit alom, de beide kinderen hadden pech. Maar ook wij als ouders hadden als snel een sopnatte broek en de tas met droge kleding die achterin stond was dus kleddernat.

Gelukkig hadden we mijn tas met waardevolle spullen in een waterdichte ton gedaan (die kan je huren voor 2,50 euro). De tocht zou tussen de drie en vier uur duren en voer 18 km over de Sure, van Wallendorf naar Echternach.
 

Daar keek ik wel wat tegenop, zouden de kinderen maar ook ik, dat wel volhouden? Het viel geweldig mee.

Binnen een ruime drie uur waren we ter plaatse en eigenlijk had het wat mij en de rest van gezin betreft nog wel langer mogen duren. Door de sterke stroming hadden we niet echt hard hoeven werken, behalve het bijsturen in de stroomversnellingen als dat nodig was.

Goed insmeren met zonnebrandcrème was geen overbodige luxe. Ik was mijn enkels vergeten en die waren dan ook prompt flink verbrand.


Michel had een lichte zonnesteek opgelopen dus ook een petje (zeker op een kaal bolletje) is aan te raden. Kars trok veel bekijks op het water en op het land. Hij zag er heel schattig uit met zijn dikke zwemvest aan en zijn petje op... zo'n klein minimanneke, met van die korte armpjes en een reuzenpeddel, die werkelijk 18 km lang heel fanatiek heeft zitten peddelen.
 


Echternach

Hij deed het (evenals zijn zus trouwens) geweldig! Bij de stroomversnellingen hoorde ik zijn enthousiaste kreten telkens... en hoe sneller hoe leuker. Terwijl Maaike en ik zelf het meer hielden op de veilige route zonder al teveel rotsen in het water. Ik ben niet zo blij met een schurende kanobodem.

We hebben een keer een aanvaring met de kant gehad. Toen zaten we opeens in de struiken door een stroomversnelling. We moesten links onder een boogbrug door want in het midden lagen rotsen in het water. Maar het ging zo hard, dat tijdig bijsturen dus niet meer lukte.

Aangekomen in Echternach hebben we, in dit pittoreske plaatsje, rondgeslenterd tussen de leuke winkeltjes en gebouwen.


Je kan een wc vinden bij het prehistorisch museum wat schuin tegenover het grote parkeerterrein ligt. Helaas was dat museum net 5 dagen gesloten. Het is een heel lief leuk stadje, mooie gebouwen, pleintjes, straten.
 

Je kan er heerlijk Italiaans ijs eten overal en ook de Kebab Donner tentjes zijn aan te bevelen. We gingen uiteindelijk rond half vier met de streekbus terug richting Wallendorf (Luxemburgse oever).

Je kan dan voor 3 euro als gezin al terug. Je hoeft met een Court Duree slechts 1.50 per volwassene te betalen. Kinderen tot 12 jaar mochten gratis met de bus mee. Ik heb wel wat spierpijn gehad in mijn schouders maar verder viel het mee. Volgend jaar gaan we, als er gelegenheid voor is, zeer beslist weer kanovaren!

6 aug. 2008 - De burcht van Bourscheid en de tuinen van Wiltz

Vandaag een route met stops gepland. Eerst bezoeken we de burcht van Bourscheid.


Burcht van Bourscheid

Deze burcht wordt sinds een tijdje langzaam aan ook gerenoveerdnet zoals het kasteel Vianden. Ik verwacht dat ze over 20 jaar wel een heel eind klaar zullen zijn maar nu is het nog volop in opbouw. Ondanks dat is het zeker een bezoek waard. Je krijgt bij de ingang een soort afstandsbediening mee in je eigen taal, waarmee je op alle plaatsen in de burcht, informatie kan beluisteren. Tevens kan je daarmee ook het geluid beluisteren wat bij de drie filmpjes hoort, die vertoond worden op diverse plaatsen in de burcht.

Een deel van de torens is weer herbouwd alsmede een aantal huizen waarin men woonde. Boven in de huizen zijn tentoonstellingsruimtes met originele meubels en archeologische vondsten. Ook zijn er foto's over het renovatieproces van de ruïne.
 


Tuinen van Wiltz

 Na de bezichtiging zijn we doorgereden naar Wiltz. Daar hebben we de tuinen (Jardin de Wiltz) bezocht. Deze tuinen zijn ontworpen door diverse kunstenaars en met verschillende kunstobjecten verlevendigt. Zo is er veel met leisteen gewerkt maar vind je ook Gaudi mozaïekachtige kunstobjecten en een beekloopje.


Gaudi achtige kunstobjecten

Er zijn allerlei tuinstijlen, plantsoorten, vijvers en waterloopjes. De tuinen worden onderhouden door werkelozen en gehandicapten en die doen dat vol overgave. Het ziet er erg leuk uit mede door de ruime sortering aan materialen die gebruikt zijn. Elk pad heeft bijvoorbeeld een andere steensoort of bodembedekking. Een deel van de tuinen is nog niet zo lang geleden aangelegd.
 


Bassin Superieure van de SEO Vianden

 Na de bezichtiging van Wiltz was het echt weer om een koele duik in het  zwembad van Wiltz te nemen. Daar waren we na deze snikhete dag wel weer aan toe.

Op de terugweg zijn we het bassin Superieure van de SEO (elektriciteitscentrale Vianden) in Mont St. Nicolas gaan bekijken. Dit enorme bassin lig bovenop een heuvel (hoe kan het bestaan) en is enorm.

Dit bassin wordt gebruikt voor extra elektriciteitsopwekking als de rivier beneden, bij de stuw, te weinig capaciteit kan leveren in geval van piekbelastingen. Dan laten ze water van het hoge bassin naar beneden lopen in het benedenbassin (bassin Inferieur) en wekken hiermee extra stroom op.
 
7 aug. 2008 - De leisteenmijn van Fell bij Trier

Het weer was vandaag wat minder en we hebben een hoosbui onderweg gehad. Goed weer om iets te gaan bezoeken wat niet zo weergevoelig is en deze mijn stond nog op mijn verlanglijstje. Helaas was de kopermijn in Stolzembourg alleen voor groepen toegankelijk want die had ik ook graag gezien. Maar een leisteenmijn is zeker zo interessant. Hier werd sinds de Romeinse tijd leisteen gewonnen. Dit werd toen voornamelijk gebruikt voor opbouw en staldaken.

Pas in de middeleeuwen ging men het veel meer als dakbedekking gebruiken. Nu nog zie je in de omgeving Luxemburg - Duitsland erg veel leisteendaken. Want de zwart/blauwe (en ook groen/rode) leisteen is niet aan verweer of erosie onderhevig.

Gebouwen die het hebben hoeven het nooit te vervangen en het blijft eeuwenlang bestaan in de oorspronkelijke vorm. Dit dak van de toren van Bourscheid is dus met leisteenplaatjes afgedekt. Maar je ziet dit ook veel bij huizen en kerken. Dit zijn kleine leisteenplaatjes die in mallen zijn gemaakt van leisteenstukken. Er ontstond erg veel leisteenafval mee. Dat werd soms weer hergebruikt in de mijn om te stutten of het werd op een berghelling gegooid.


Leisteen dakpannetjes op toren
van Bourscheid

Zo ontstond een prima leefgebied voor blindslangen en hagedissen. De zwarte leisteen houdt namelijk goed warmte vast. De leistenen bodem in dit gebied zorgt daarom ook voor zo'n succesvolle wijnbouw. De Moezelwijnen vanwaar de druiven op leisteen zijn gekweekt, zijn heerlijk en herkenbaar van smaak. De bergwanden hier staan vol met wijngaarden i.p.v. met korenvelden.
 

Het mijnendal kent wel 40 mijnen waarvan er nu nog slechts enkelen in gebruik zijn.

Het werken in de mijn is zwaar en ongezond. Vroeger had men weinig verlichting, niet meer dan wat fakkels en stormlantaarns en het geflits van de springstof.

Mensen maar ook oudere kinderen werkten lange dagen in de mijn zonder daglicht te zien en de zware leisteenplaten en brokstukken moesten in eerste instantie met sjouwen getransporteerd worden. Later kwam er een railsysteem in de 19de eeuw, echter die karretjes moesten dan door een man of twee worden geduwd. Paarden waren veel duurder. De mijnbouw was zwaar en (dodelijke) ongevallen kwamen regelmatig voor. Er werd van wanden en plafonds gehakt en met springstof gewerkt. Niet zonder risico dus.
 


Leisteenmijn Fell bei Trier - de mijnwagentjes

Platen leisteen (wat van nature in lagen is opgebouwd door zeesedimenten die onder druk zijn ontstaan) zijn van natuurlijk materiaal en onvoorspelbaar in breken en loskomen. Regelmatig kwamen hele stukken of platen los van plafonds of wanden. Men stutte niet met houtwerk zoals men dit in kolenmijnen wel deed, dit kon vaak niet door de structuur van de platen. Het  knallen van de springstof leidde tot gehoorschade.

Het ongezonde aspect lag verder niet in gasvorming of chemisch schadelijke stoffen zoals bij andere mijnbouw vaak wel het geval was. Maar de lei vergruisde makkelijk tijdens het werken en dat veroorzaakte stoflongen, door gebrek aan daglicht en eenzijdige voeding ontstond een vitamine gebrek.

Dit resulteerde in dwerggroei en vergroeiingen in de rug (scoliose) bij de mensen en met name de kinderen. Denk aan het sprookje Sneeuwwitje en zeven dwergjes. De dwergjes komen hier dus vandaan. Kijk eens naar het gereedschap van dwergen. De pikhouwelen en kaarslampen. Zo ontstonden dwergen in sprookjes.
 

Reumatische aandoeningen door de vochtige en koude lucht ondergronds waren een bekend fenomeen. Ik had het zelf behoorlijk fris (13 graden) en ik moest er niet aan denken zo lang onder de grond te moeten blijven. Ik vond een uur al spannend genoeg.

Op een goed moment zaten we 70 meter diep en ik hoopte vurig dat er geen aardbeving zou komen. Vleermuizen daarentegen overwinteren graag in deze mijngangen. Door de constante temperatuur en tochtvrije omgeving, is dit een ideale plaats om een winterslaap te doen van oktober tot april.

De mijnwerkers hoopten altijd op een veilige thuiskomst. Ze hebben dan een beschermheilige: de heilige Barbara. Zij werd door haar vader opgesloten in een toren en werd door God bevrijdt.


70 Meter diep onder de grond


Mijnwerkers kennen het opgesloten gevoel maar al te goed, vandaar dat ze zich tot Barbara wenden. Er staan ook diverse heiligenbeelden van haar in mijnen waar kaarsjes gebrand werden. De kinderen die nog te jong waren om te werken brachten 's middag soep en eten dat hun moeders maakten, naar hun vaders en broers. Hiervoor moesten ze altijd het laatste uur school verzuimen en eigenlijk mocht dit niet. Men liet het oogluikend toe.

Het was een spannende rondleiding die met een Nederlandse beschrijving goed te volgen was. Deze krijg je bij de entree als je de tickets koopt.

8 aug. 2008 - We gaan weer terug naar huis

We besluiten om vandaag te vertrekken i.p.v. morgen voor 10 uur uit de caravan te moeten zijn. Het weer wordt toch slechter en het slapen in de nauwe bedden met muggen zijn we beu. Als we vandaag vertrekken kunnen we het ook op ons gemak doen en dat spreekt ons wel aan.
 


Een landweggetje onderweg naar huis

 De auto zit vol (volgend jaar toch maar een dakkoffer gaan regelen) en de caravan is schoon. De inspectie daarvan verloopt soepel en we melden ons af bij de receptie. "Dag Körperich!", zwaaien de kinderen.

We rijden vlotjes door Duitsland maar eenmaal na Luik/Liège gaat het mis, we lopen grandioos vast in België. We hadden de keuze voor rijden over Maastricht gemaakt, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Antwerpen was waarschijnlijk veel sneller geweest... maar zoiets is altijd achteraf.

Tussen Luik en Maastricht is men bezig met wegwerkzaamheden: 7 km file. Bij Maastricht hebben ze nog steeds geen ring (rare Limburgers, nog steeds een hoofdstad zonder ring) en die 6 stoplichten die je dwars door Maastricht sturen, die kunnen het met deze vakantiedrukte helemaal niet aan natuurlijk: 5 km file.

En voor Eindhoven gaat het weer mis. Bij Leende rijden we weer in een file: 5 km. En we sluiten bij Batadorp  Veldhoven weer netjes achter aan: 2 km en vervolgens nog 2 km bij Airport Eindhoven. Ondertussen is het weer vreselijk slecht geworden. Hoosbuien, wolkbreuken en helaas is ook nog niet alles ZOAB op dit traject. Het zicht is soms erg slecht en het is vermoeiend rijden. Er is ook veel vrachtverkeer en auto's met caravans.

In Maastricht draaien we maar eerst even af bij de Mac voor een dringende plaspauze en lunch. Dan hebben we er al drie uur op zitten. Uiteindelijk zijn we pas om half zes thuis terwijl we om kwart voor 12 vertrokken waren. Op de heenweg reden we op hetzelfde traject vlot door en waren we in 3 en half uur thuis maar terug doen we er twee keer zo lang over en i.p.v. zon hadden we noodweer.

Nou ja.. we zijn in ieder geval blij weer in ons eigen lekkere ruime huis te zijn met heerlijke bedden. Gauw halen we Chinees en genieten we van onze thuiskomst. Op vakantie gaan is leuk maar ik vind thuiskomen ook altijd heerlijk...
 

 

 Tot de volgende vakantie
Jolande