| Amerika - Costa Rica - Les geven in Alajuela |
 |
Costa
Rica |
|
|
|
||
|
|
||
|
Omgeving Alajuela |
||
|
Reisverslag van twee weken
Engelse les geven in Alajuela |
| Zondag, 29 augustus 2004
Om 16.00 uur pikken Cristina, haar broer en zijn zoon mij op bij Hotel Mi Tierra in Alajuela. Wij rijden door een buitenwijk van de stad, genaamd " El Roble". Bij het huis aangekomen word ik hartelijk verwelkomd door Irma, de moeder van Cristina.
Irma maakt een heerlijke maaltijd voor me klaar, terwijl Cristina mij rondleidt door het oude huisje.
Martha, de zus van Cristina woont hier ook, maar ze is niet thuis. We kletsen gezellig wat in de woonkamer en kijken televisie.
Om 20.30 uur houd ik het voor gezien en ga lekker slapen. |
|
|
Maandag, 30 augustus 2004 Om half acht sta ik op. Ik heb heerlijk geslapen.
Cristina is al naar haar werk toe.
Ik neem een heerlijke koude douche, zoals ik dat gewend ben in Costa
Rica.
En al snel krijg ik het ontbijt voorgeschoteld en guess what???
Gallo Pinto!!! (rijst met bonen). |
| Ik neem de bus naar Alajuela, de rit duurt zo'n 20 minuten.
Op het station aangekomen zie ik Cristina niet en besluit zelf naar Escuela
Hollanda te lopen. Ik heb eerst een afspraak met de directeur, het is een aardige man. Later stelt hij me voor aan Grettel, de lerares waarmee ik ga samenwerken. We nemen samen het lesrooster door en spreken af welke uren ik aanwezig zal zijn. Ik ga iedere dag een paar uur lesgeven, behalve op dinsdag. Ik geef aan dat ik de eerste dag wil observeren en daarna zelf lesgeven. Wat Grettel betreft geef ik zoveel mogelijk zelf les, daar leer ik het meeste van. Grettel vertelt dat ze geen lesboeken gebruiken, simpelweg omdat de meeste leerlingen hiervoor geen geld hebben. Oeps, dat wordt dus veel creativiteit gebruiken. Ik maak een kopietje van het lesrooster en spreek af dat ik er woensdag ben. |
|
Dan vertrek ik naar het station, waar tot mijn grote verbazing Cristina staat te wachten. Ik vertel haar dat ik al naar school ben geweest en we lopen de stad in. Aangezien Cristina weet dat ik graag salsalessen wil gaan nemen stelt ze voor om naar dansschool Merecumbé te gaan. Ik vind het een prima plan. |
|
|
Na een gesprek met de eigenaar van de school schrijf ik me in voor de intensieve cursus.
Dit betekent; twee weken lang iedere dag twee uur les.
En het mooie is: ik kan dezelfde dag nog beginnen!! Ik betaal het totale lesgeld, wat omgerekend € 20,- bedraagt, niet veel dus! Cristina neemt de bus naar huis en ik blijf in Alajuela. Ik koop een nieuw baseballjack, omdat ik mijn andere ben verloren tijdens het reizen, eet een salade in een restaurantje en breng een bezoekje aan het internetcafé. Omdat ik de weg nog niet zo goed ken laat ik me door een taxi afzetten bij Merecumbé. Alle straten hier lijken op elkaar. |
En omdat ze hier geen straatnamen kennen is het helemaal moeilijk om de juiste weg te vinden. Op de dansschool hangt een leuke sfeer, de dansinstructeurs maken een praatje met alle studenten. Ik blijk niet de enige Europeaan te zijn en al gauw raak ik aan de praat met een meisje uit Londen dat op familiebezoek is in Alajuela. Alle andere studenten zijn Tico's. In het begin doen we oefeningen om de spieren warm te maken. |
| Daarna beginnen we met de basisstappen, die Denis, de dansinstructeur, ons voordoet.
Later wordt er geoefend met danspartner. Ik heb me ontzettend vermaakt en het was erg intensief.
Het was een leuke dag waarbij ik weer veel nieuwe indrukken heb opgedaan. Dinsdag, 31 augustus 2004 Na het douchen en het ontbijt ga ik lekker onder de veranda zitten. Net als ik lekker wat zit te lezen hoor ik opeens een auto stoppen, gevolgd door een harde kreet van Jurgen: "Tiaaaa!!!". Hij noemt me in het Spaans, tante. Het is een lief joch, maar net voordat hij vervelend wordt pak ik m'n biezen en neem de bus naar Alajuela. In het internetcafé schrijf ik m'n eerste reisverslag aan familie en vrienden. Daarna ga ik lekker in het park zitten relaxen, zoals de meeste Costaricanen dat doen hier. |
|
Al gauw krijg ik gezelschap van een donateur tegen drugsbestrijding. Hij heeft allerlei schilderijen bij die hij voor 300 colones verkoopt. Ik betaal hem 500, het is immers voor een goed doel. Vanuit het park bel ik Victor op om te melden dat ik in Alajuela zit. Ik krijg z'n antwoordapparaat en spreek in dat ik a.s. vrijdag in Nicoya ben, maar dat ik vanavond wel terug bel. |
|
|
Met de bus ga ik El Centro Deportivo bezoeken in Monserat.
Van Cristina heb ik begrepen dat dit een groot sportcomplex is waar ik dus zou kunnen hardlopen.
Vanuit het centrum is het 5 minuten met de bus. Het complex is erg groot.
Ik verken het park en concludeer dat het park niet echt geschikt is voor mij.
Aangezien ik voor de halve marathon aan het trainen ben, heb ik weinig zin om rondjes van 400 meter te moeten lopen. Weer in Alajuela aangekomen neem ik een heerlijke Imperial (Costaricaans biertje). Uiteraard weer met klontjes ijs, want anders is het bier in twee tellen lauw. Ik ga weer in hetzelfde restaurantje een salade eten en om 18.00 uur begint de salsales weer. Deze keer zijn er meer vrouwen dan mannen, waardoor er af en toe iemand moet wachten. Na de les ga ik weer naar El Roble en bereid mijn lessen voor morgen voor. |
|
|
|
Ik neem meteen
de bus naar San José. In de bus zit ik langs een aardige vrouw.
Ik vraag haar hoe ik bij de ticketbalie kom. Ooohh dat is helemaal geen probleem.
Ik kan bij haar in de taxi stappen want zij moet toch die kant op.
En de buurt is veel te gevaarlijk voor mij, om daar in mijn uppie rond te lopen.
Ik neem haar aanbod aan. Als ik het ticket heb gekocht bel ik Herminia op om de tijden door te geven, hoe laat ze me ongeveer kan verwachten. Ik vertrek daarna weer terug naar Alajuela want om 13.30 uur heb ik m'n eerste Engelse les. Op school aangekomen hoor ik van Grettel dat de eerste les is komen te vervallen. De volgende les is een uur later. In die tussentijd kletsen we over van alles en nog wat. Om 14.30 uur is het dan zo ver... We spreken af dat ik alleen toekijk deze les. De les begint met een gebed in het Engels. |
Daarna stelt Grettel me voor aan de klas. Sommige kinderen hebben al meteen wat te vragen. Het eerste wat ik leer is dat ik vooral langzaam en hard moet spreken. Grettel gaat verder met haar les en deelt de gemaakte examens uit. Er volgt een korte bespreking. |
| De les begint met 'giving directions'. De kinderen leren goed, zijn ijverig en doen alle oefeningen aandachtig mee. Het zijn allemaal schatten, stuk voor stuk. Na de les duik ik het internetcafé in om een landkaart van Nederland uit te printen voor de lessen van morgen. Rond 16.00 uur neem ik de bus naar El Roble en bereid mijn lessen van morgen voor. Na het avondeten, ik krijg overheerlijke canalones (pastadeeg met gehakt er in, jummie), is het weer salsa-time. Deze keer zijn er meer mannen dan vrouwen, Ik heb het voor het uitkiezen dus! |
|
Wederom gaat het me goed af. Na de les ben ik zo bekaf dat ik nog even een praatje maak met Cristina, kort nog even m'n lessen voorbereid en lekker ga slapen. |
|
|
Donderdag, 2 september 2004 Ik ben vroeg wakker, spanning voor m'n eerste les??? Na het ontbijt klets ik gezellig wat met Irma. Ze heeft een dochter in Nederland wonen, Ze laat me trots de foto's zien van haar vakantie vorig jaar in Nederland. Haar dochter is getrouwd met een man uit Aruba. Haar kleinkinderen zien er prachtig exotisch uit. Nou daar gaat ie dan, m'n eerste les. Ik stel mezelf voor en vertel wat over Nederland. Ik heb vragenlijsten opgesteld die de leerlingen moeten invullen. Voordat ik ze uitdeel vergeet ik toelichting te geven bij de iedere vraag. Een goed leermoment voor mezelf dus! Als de kinderen het hebben ingevuld bespreek ik de antwoorden. Voordat ik het weet is de les al weer voorbij. Ik ga met Grettel naar de volgende les. Volgens Grettel een "probleemklas". en inderdaad, deze kinderen zijn al wat ouder, zo'n dertien, veertien jaar. |
gesneden.JPG)
|
De stoere jongens probeer ik maar te lijmen met het Nederlands voetbalteam
en dat werkt. Ze kennen allemaal van Nistelrooy, Davids, Rijziger en noem het hele rijtje maar op.
In deze les doet Grettel nog een luisteroefening met een liedje van Britney Spears. Op naar de volgende les... deze doe ik gedeeltelijk. Wederom houd ik een praatje over Nederland, vertel ze over mijn familie en laat ze vragen stellen. Ze willen echt alles weten, tot m'n leeftijd toe. Deze klas is weer erg gemotiveerd, in tegenstelling tot de vorige. 's Avonds schrijf ik mijn dagboek bij, want dat is weer hard nodig. Voor je het weet, vergeet je wat je allemaal hebt meegemaakt. |
|
 |
Met Cristina check ik voor de zekerheid of ik inderdaad wel in Alajuelamet de bus naar Nicoya kan en inderdaad ik krijg de bevestiging. Dat
scheelt me weer extra reistijd. Na het eten ga ik weer naar Merecumbé. Mijn danspartner deze avond is een nogal onzekere jongen, die een beetje stuntelig danst. de les verloopt niet helemaal soepel, maar ja dat hoort er bij. Op het einde van de les mogen we nog wat vrij oefenen en ik word gevraagd door een jongen die het dansen al beter onder de knie heeft. Dat maakt het voor vanavond wel weer een beetje goed. Toch nog goed gekomen deze les dus! |
|
Vrijdag, 3 september 2004 Vandaag vertrek ik naar Nicoya, maar niet voordat ik nog heb lesgegeven. 's Middags neem ik afscheid van Cristina, Irma en Martha en laat me door een taxi afzetten op de snelweg. Ik krijg nog een waarschuwing mee van de taxichauffeur dat ik goed moet uitkijken omdat het zo'n gevaarlijk punt is. Er komen ontzettend veel bussen voorbij en ik kan amper lezen welke bestemming ze hebben. Dus ik vertel de andere wachtenden dat ik met de bus naar Nicoya moet. |
|
|
Na een tijdje roept er iemand: "Daar is je bus!". Ik zwaai van een afstand en inderdaad, de bus stopt.
De reis duurt zo'n vier uur en onderweg regent het nogal. Om 20.00 uur precies arriveer ik op het station van Nicoya.
Bij Herminia aangekomen wordt ik meteen om de nek gevlogen: "Como estaaaaas???".
Nou, muy bien, kan ik je zeggen na zo'n ontvangst. Walter is ook thuis en we besluiten na wat gekletst te hebben naar Casa Amarilla te gaan, de kroeg op de hoek. Lekker, zo'n cerveza-tje gaat er wel in!!! Later bel ik Victor nog op, hij zegt me dat hij morgen vroeg moet werken, maar dat we zaterdagavond zeker een pilsje gaan pakken. We spreken af morgen nog even te contacten. Na een heerlijke maaltijd spaghetti stap ik moe van de reis het bed in. |
|
|
Zaterdag, 4 september 2004
Ik had met Walter afgesproken vandaag vroeg naar het strand te gaan. Maar voor we vertrekken belt Yesenia op, ze komt samen met haar vriendin en dochter Jimena naar Nicoya. |
|
|
Ze willen mee naar het strand, dus we wachten tot ze er zijn.
Om 12.00 uur vertrekken we met de bus naar Playa Carrillo. We hebben veel stops onderweg.
Normaal doet een bus er één uur over, deze keer duurt het anderhalf uur voordat we aankomen. Inmiddels hebben we ontzettende honger. Aangezien het laagseizoen is zijn er niet veel restaurantjes open en we willen persé vis eten. We belanden uiteindelijk bij een luxe hotel. Ik bestel een heerlijk bord camarones (garnalen) met friet en salade. |
| Volgens
de ober mogen we gebruik maken van het zwembad, maar na het eten gaan we lekker naar het
strand. Om half zeven nemen we de bus weer naar Nicoya. Als we thuis zijn bel ik meteen Victor op en we spreken af om 21.00 uur te gaan stappen. Yesinia heeft morgen een wedstrijd dus ze vertrekt naar San José. Ik ga met Victor naar de gaybar, Fuera Control. We kletsen gezellig wat bij. Even later is Daniël er ook, het is leuk hem weer te zien. Later gaan we naar de meest populaire bar in Nicoya: Guayacan. |
|
Zondag, 5 september 2004 Om 12.00 uur wordt de voetbalwedstrijd Costa Rica - Guatamala uitgezonden. Het is erg spannend. Voor de rust is het 1 - 0 voor Costa Rica. Na de rust is het al 1 - 1. Ik kan de wedstrijd helaas niet afzien want om 13.30 uur heb ik de bus naar Alajuela. In de bus is het bloedheet. We hebben 1 stop onderweg en de chauffeur zet me af bij puente Villa Bonita (op de snelweg) in Alajuela. Ik ga eerst m'n mail checken en daarna eet ik bij Mansarda een heerlijke pasta met camarones. Ik schrijf meteen m'n dagboek weer eens bij. 's Avonds kom ik rond achten aan bij Cristina. |
Maandag, 6 september 2004 Ik heb pas 's middags les, dus ik hoef me niet te haasten. Ik geef Irma een cadeautje wat ik in Nicoya heb gekocht. Het is een bord met de nationale boom van Guanacaste er op. Ze is er erg blij mee. |
|
|
Om 13.00 uur heb ik weer les met Grettel.
Ik doe een oefening met de kinderen en ze vinden het erg leuk.
Later in de middag ga ik weer naar het internetcafé om wat lesstof van het web te halen.
Als ik daar vandaan kom regent het keihard en ik ben m'n paraplu vergeten.
Ik ga gauw met de bus naar huis. Thuis aangekomen krijg ik de poort van het huis niet open. Daar sta ik dan in de stromende regen, zonder paraplu. Ik roep zo hard ik kan of er iemand open wil doen, maar door het harde gekletter van de regen hoort niemand mij. Na een gevecht met de poort besluit ik maar bij de buurman aan te bellen. |
.jpg)
Ik vraag of ik Cristina mag bellen om de poort open te maken. Het werkt, ik ben eindelijk binnen. Inmiddels is het al laat en ik moet naar de salsales. Ik pak snel m'n spullen en vertrek weer, deze keer met paraplu! |
| Dinsdag, 7 september 2004 Ik hoef vandaag niet naar Escuela Holanda en ik heb dus met Cristina afgesproken mee naar haar school te gaan: middelbaar onderwijs. Om 10.00 uur ben ik op haar school. De klas is erg rumoerig. Doordat de wanden van de lokalen boven open zijn kun je het geroezemoes van de andere klassen goed horen. Dit gebouw is echt vreselijk. |
| Ik heb met Cristina afgesproken dat ik aan het einde van de les wat over Nederland vertel. Blijkbaar zijn de leerlingen erg
geïnteresseerd, want ze worden stil. Ik houd mijn praatje en heb een landkaart van Nederland bij.
Cristina vraagt of ik morgen weer wil komen, ze heef namelijk nog een andere klas... Na de les neem ik de bus weer naar San José, om m'n ticket voor Nicoya weer te kopen. 's Avonds eet ik snel wat bij de Chinees en ga dan naar Escuela Holanda. Grettel had me verteld dat de kinderen een dansvoorstelling geven. Op school aangekomen bleek dat helaas niet zo te zijn. |
|
Woensdag, 8 september 2004 Ik sta vroeg op want Mary-Ly (een lerares op Escuela Holanda) heeft me uitgenodigd voor haar Engelse klas op het volwassen onderwijs. We zitten in een kleine groep in een cirkel. De studenten hebben een hoog niveau. Mary-Ly introduceert mij niet. De studenten moeten mij zelf vragen stellen. Het wordt een gezellige les. |
|
|
Terwijl de studenten mij vragen stellen, beoordeelt Mary-Ly ze stiekem.
Zonder dat ze het weten hebben ze examen mondeling gedaan.
In de pauze gaan we naar de sado, ik koop wat te eten en een drankje. Na de les nodigt Gabriele (één van de studenten) mij uit bij haar thuis, dus ik ga met haar mee. Ze hebben vaker buitenlandse studenten bij haar in huis gehad.En ik ben altijd welkom in haar huis. Ik krijg een bord nasi voorgeschoteld en een perzikensapje. Ze laat me het hele huis zien en de schilderijen die ze maakt. Omdat ze er één dubbel heeft krijg ik er een mee. Helaas moet ik weer gaan, want ik heb op school met Cristina afgesproken. Ik neem afscheid en vertrek. |
| Ik ben aan de vroege kant en wacht op Cristina. De les begint om 15.00 uur. Deze klas luistert helemaal niet.
Wat een stelletje pubers bij elkaar zeg!!! Ik denk nog, dit wordt helemaal niks. En dan is het woord aan mij. Ik moet eerst de stoere jongens aanpakken en begin dus over het Nederlandse voetbal. Alle namen van de Nederlandse spelers worden opgenoemd. Daarna doe ik er nog een schepje bovenop met de coffeeshops in Nederland. Iedereen luistert aandachtig, ze hangen aan m'n lippen. Cristina staat versteld, de klas is nog nooit zo rustig geweest. Op het einde van de les worden er allerlei vragen over Nederland en Europa gesteld. Het was een geweldige ervaring! In de bus terug naar Alajuela zegt Cristina dat ze veel geleerd heeft, namelijk meer verdiepen in de interesses van de leerlingen. Mooi toch?! |
|
We hebben allebei wat geleerd. We stappen in Alajuela uit en lopen naar de markt. Cristina moet een kraamcadeautje kopen. Ik koop een leuke tas voor weinig geld. |
|
|
Donderdag, 9 september 2004
Vandaag is het de dag van de kinderen. Ik was 's ochtends m'n kleren (met
de hand....) want morgen vertrek ik alweer naar Nicoya.
Ik neem de bus naar Alajuela, eet een broodje en eet die in het park op. Daarna ga ik naar school. Op school aangekomen is het groot feest. |
| Vrijdag, 10 september 2004 's Morgens heb ik les met de allerjongste leerlingen, het zijn schatjes. De meisjes maken een mooie tekening voor mij met lieve teksten. Dit is weer een nieuwe groep voor mij en ik stel me dus voor met mijn praatje over Nederland. Ik heb er de globe weer bij geplakt en uiteraard weet niemand waar Nederland ligt. Grettel heeft fruit en groenten in een plastic zak gedaan. De kinderen moeten voelen en raden wat het is. Zo volgen er drie lessen. Na de laatste les geef ik Grettel het kettinkje en bedank haar hartelijk. Ze is er erg blij mee en we wisselen adressen uit. Ook bedank ik de directeur van de school voor de mogelijkheid die ik heb gehad. Het was een geweldige ervaring!!! 's Middags neem ik afscheid van Cristina, Irma en Martha. |
|
 |
Door een taxi laat ik me weer afzetten op puente Villa Bonita... |
|
|
|
Naar de website van Marly Terug naar de startpagina van Costa Rica |
Marly |
|
|
||
