Homepage |
Per
oldtimer van Nederland naar Beijing
- Deel 5 |
|
|
||
|
||
28 juli. Gobi woestijn plaatsje Homt - station 48 naar Erenhot in China. Niet veel geslapen, het luchtbedje was smal en het was best frisjes. Rond half zes zijn we opgestaan en na onze tanden gepoetst te hebben de rommel opgeruimd en weer een poging gedaan om de woestijn uit te komen. Het lukte niet, iedere keer |
reden we op wegen die niet konden kloppen. Na overleg zijn we terug gereden naar het station en de stations chef uit z'n bed gehaald. We hebben hem gevraagd of hij voor ons uitwilde rijden naar Zamiin Uud, naar het Ger-kamp om daar ons te melden en verder te rijden naar de grens. Hij zou samen met zijn zwager ons brengen. Maar die moest uit een ander dorp komen. Er werd door zijn vrouw een lunch aangeboden heel lief, rijstpap, brood met jam en snoepjes. Er werd een kleed op de grond gelegd en daarop een dikker kleed en daar werd het eten op geserveerd. Leuk, om dat mee te maken. Een avontuur in een avontuur. Alles bij elkaar was het best spannend hoor, maar we komen er wel. |
|
Het was nog zeker 110 km. Het kon korter maar die weg was veel te slecht volgens ons mannetje. Na een uur of vijf waren we eindelijk in Zamiin Uud. Het bleek dat er maar een paar mensen in het Ger-kamp zijn aangekomen, de rest sliep in de woestijn, |
|
iedereen was de weg kwijt of vonden het te donker om door te rijden. Fijne gidsen hadden we, ze wisten zelf de weg niet in de woestijn. Uiteindelijk toch de grens bereikt en weer wachten op de rest. Ze hadden weer voorspeld dat het lang kon duren, maar geduld hebben. Na een tijd mochten we eindelijk doorrijden. Voor de grensovergang moesten de |
|
auto's uitgeladen worden en alles moest door de bijrijder naar binnen genomen worden om te controleren. Nou, ik heb een koffertjes en een tas meegenomen en de rest in de auto laten zitten, dat kan ik niet sjouwen. Binnen gekomen stonden de gidsen van China al op ons te wachten voor nadere instructies. De passen werden gecontroleerd. |
|
Dan door het poortjes en alles op de band, daarna wachten op een beambte
om alles te controleren. Alles moest open voor controle, bij het zien
van de camera's wilde hij alle foto's en films zien. Maar ik dacht
bekijk het maar, het zijn ruim 700 foto's, dus meldde ik de goed man dat
ik niet wist hoe dat moest, maar als hij het wel kon moest hij het maar
doen.
Dat was waarschijnlijk voldoende om de camera's goed te keuren. Heb wel
uitgelegd wat en waar we geweest zijn en dat de foto's vakantie kiekjes
zijn. Ik heb geen staatsgeheimen gefotografeerd of gefilmd. |
Van de gidsen kregen we onze Chinese kentekenplaat en ons rijbewijs. Na even de instructies opgevolgd te hebben werden we in groepen verdeeld en kregen we een oranje T-shirt en een blauwe sjaal. Eindelijk konden we vertrekken naar ons hotel. |
Onder begeleiding van de politie zijn we naar ons hotel gereden en ik heb begrepen dat die ons tot in de haven begeleiden, best leuk hoor.
Na gedouched te hebben, want dat was echt nodig hebben we heerlijk
gegeten.
29 juli Erenhot naar Datong |
|
Op het parkeerterrein waar we stonden wemelde het van de kinderen en
oudjes om maar wat te krijgen. Ze hadden het zo in de gaten dat er wat
te halen viel. Sommige mensen waren echt aan het bedelen, wat een
armoede in dat plaatsje. Eindelijk gaan we vertrekken, maar helaas was het alleen maar het opstellen van de auto's in de straat. |
|
We hadden een hoop bekijks en andersom ook. Een armoedige huisjes dat
daar stonden en dan af en toe een toilet ruimte, ik denk dat dat gedeeld
moet worden met z'n allen.
De baby'tjes en hele kleine kinderen dragen geen luiers, hebben een
broekje aan met een open naad aan de achterkant, zodat ze als ze gaan
zitten hun behoefte kunnen doen, dit is iets wat wij ons niet kunnen
voorstellen. De hele straat was een grote armoedige buurt. |
dinosaurussen en allerlei uitgestorven beesten,
helemaal aan het einde twee grote dino's over de weg heen een geweldig
leuk gezicht, of die symbool staan voor iets van dat plaatsje weet ik
niet. Eindelijk in Datong aangekomen, iedereen stond langs de weg om ons
te begroeten, leuk hoor. Het hotel Hong An was schitterend, wat we
altijd voor de grap zeggen als het weer een slechte kamer was, komt nu
uit, we hebben een bubbelbad en een sauna op de kamer. Maar we kunnen er niet van genieten, we moesten weer gauw eten en dan naar bed want morgen weer een redelijk vroege dag
30 juli. Datong – Beijing naar Tianjin |
niet klaar waren. Onder strikte begeleiding van politie en gidsen eindelijk weg, het was wel indrukwekkend, we gingen via de snelweg en alle af- en opritten werden afgezet door politiemensen zodat er niemand onze groep kon onderbreken. Hele files stonden er bij de opritten, we leken wel de koningin, voorrang op alles en een snelheid dat we mochten rijden, heerlijk. Ik denk dat er zo’n 1000 politie mensen aanwezig zijn op alle kruisingen en op-en af ritten Bij alle tolwegen kregen we voorrang en werden er foto’s gemaakt, ik denk dat die ter controle waren of we allemaal wel aanwezig waren. |
|
Zo’n luxe hadden we nog niet meegemaakt. Alleen het tanken was een reuze probleem, 80 auto’s die moesten tanken en verplicht bij een en hetzelfde tankstation geeft een hoop op onthoud, maar ja het systeem hè. Rond de middag kwamen we aan in Beijing, maar we moesten terug want we zouden naar de Grote Muur rijden. Dus op weg naar Ju Yong Guan, dat schijnt de |
|
mooiste plek te zijn bij de Muur. Daar aangekomen, eerst een lunch en daarna de muur beklimmen. Ik heb hem alleen van beneden aanschouwd en dat was al mooi genoeg. Terwijl iedereen naar boven was, heb ik alle winkeltjes bekeken, maar na een paar winkels had ik er genoeg van, je wordt haast vastgeklampt om te kopen verschrikkelijk. Heb heerlijk in de auto zitten wachten tot iedereen terug kwam. Veel bekijks was er wel en iedereen wilde een foto van de auto maken, best wel leuk. Iedereen was weer terug en we moesten weer op pad om de auto naar Tianjin te brengen, de haven plaats waar de auto’s verscheept zouden worden. |
Alles verliep zeer gedisciplineerd, de auto’s in rijen, leeghalen, het
tracking systeem eruit halen en de bussen in om ons naar Beijing terug
te brengen. Uiteindelijk kwamen we om 2.00 uur aan in het hotel, na een
lekke band van een van de bussen, maar ja we hebben geleerd om geduld te
hebben. Eten was er niet meer bij, dus met een beetje honger maar naar bed of anders de minibar plunderen. Wij gaan lekker uitslapen morgen, de excursie pakken we in de middag wel weer op, eerst uitrusten. |
WE HEBBEN ONS EINDDOEL BEREIKT, BEIJING WE ZIJN ER!!!! |
|
Liesbeth |
|
|
|
440.23.03.09 |