Homepage |
Metchnicoff Point - Melchior Eilanden |
|
|
||
|
||
Metchnikoff Point - Brabant eiland. |
Woensdag 21 januari.
Op om 05u45,
wake-up call om 06u15. Elke dag doe ik ook alle andere oproepen en
mededelingen die moeten gebeuren. Gisteren heb ik Raf Moeykens verrast
op zijn 36ste huwelijksverjaardag. |
|
Vandaag
zullen we een heel bijzondere landing maken, dit wordt een historische
dag!. Ik geef wat uitleg door de microfoon (natuurlijk in het Frans en het Nederlands) . We landen deze morgen om 8 uur op Brabant Eiland, meer bepaald op Metchnikoff Point. Dit is de plaats waar de zoon van Gaston de Gerlache, François de Gerlache, in 1984 als enige Belg deelnam aan een Britse wetenschappelijke expeditie onder leiding van Chris Furse. Op 21 juli 1984, op onze nationale feestdag, bracht François de Gerlache een bronzen plaat ter herdenking van de Belgica-expeditie aan op een 70 meter hoge heuvel, aan de kruin van een morene. |
Een van de expeditieleden brak na een val zijn been, waarna de expeditieleden ijlings Brabant eiland verlieten en werden geëvacueerd. Sindsdien zette nooit iemand hier nog voet aan wal. Ik ben aanwezig bij de besprekingen tussen Julio en de Kapitein. Julio zal op verkenning gaan. Dit is niet zonder gevaar. |
Er bestaan namelijk geen gedetailleerde kaarten van dit gebied en de
kliffen rond het eiland zijn verraderlijk. Hij moet eerst een geschikte
plaats vinden om iedereen aan land te zetten. Vervolgens moet hij de bronzen gedenkplaat terugvinden en oordelen of de tocht niet te gevaarlijk zal zijn voor de passagiers.
Bij zijn terugkeer verteld
hij dat hij de plaat heeft teruggevonden alsook de restanten van de hut waar ze
verbleven. |
|
IJle blauwe kleuren in de lagune van Metchnikoff Point |
Na een half uur mag ik de volgende zodiaks laten afvaren. De tocht naar Metchnikoff Point is onwezenlijk. Het schip ligt op één kilometer en we varen door een witte wereld doorspekt met alle tinten blauw. Van het ijle blauw dat schijnt van tussen de gletsjerspleten tot het donkere blauw van de zee. De ijsbergen hebben fantastische vormen en we proberen er allerlei dingen in te herkennen. Ze schitteren in de zon als glazen kathedralen. Iedereen wordt er stil van. |
|
We minderen snelheid want we moeten voorzichtig zijn voor rotspunten
onder water. Het laatste stuk varen we tussen twee hoge rotsmassa’s die
zo’n 15 meter van elkaar verwijderd zijn en we landen op een smal
strookje kiezelstrand. Vandaar gaat het 50 meter steil omhoog over een
terrein van losliggende stenen en zand. De klim is moeilijker dan ik dacht en het eerste stuk leidt ons naar de vervallen hut. We zigzaggen tussen de pinguïnnesten en Julio leidt me naar een triestig ‘curiosum’. Een pinguïn zit op zijn nest eenzaam te broeden… |
|
Aankomst op het Metchnikoff Point |
Kinbandpinguïn, broedend op blikje tonijn. |
niets triestig zou je zeggen, maar bij nader toezien blijkt zijn ‘ei’ een wit blikje tonijn te zijn. De pinguïn staat recht en kijkt vertedert naar zijn ‘ei’ en, met moederlijke zorg, schuift ze het met de snavel in de warme huidplooi van haar buik. Ocharme. |
|
We ploeteren verder over de glibberige helling van Metchinkoff Point. De dikke
laag pinguïnstront maakt het moeilijk vooruit te komen. Het uitzicht op de
omgeving is subliem. De zee, de tafelvormige ijsbergen, de schitterende
weerkaatsing van de zon, de stilte en puurheid van deze plek. De oh’s en de ah’s
zijn niet van de lucht.
Maar dan komt mijn gloriemoment!! |
Pinguïns, met schitterend uitzicht. Metchnikoff Point. |
En daar hangt hij dan, hij wappert in al zijn glorie op het hoogste punt van Metchnikoff Point. MIJN BELGISCHE VLAG! Jozef Verlinden was ietwat gegeneerd om het te vragen, maar de Baron wou graag dat mijn vlag bleef hangen. |
En ik was natuurlijk vereerd! Kun je voorstellen: ik, Kristinetje, heb een vlag op Antarctica!!
Ik ben geen beetje fier en geëmotioneerd!! Dit vergeet ik nooit meer.
We installeren ons op een eenzaam plekje om ten volle te genieten en alle
schoonheid te absorberen. |
|
Mijn trots: de Belgische vlag op Metchnikoff Point, |
De zodiaks worden maar langzaam gevuld want iedereen wil hier zo lang
mogelijk blijven genieten. We verlaten deze plek met de wetenschap dat op Brabant eiland meer Belgen geweest zijn dan eender welke nationaliteit. Zoals de Kapitein zegt: ‘Do not tell me that you are tourists, because you are not. Look at what you wear: rubber boots, parka’s etc. You are not tourists but explorers’! |
|
Wij
vormen een uitzondering op de gewone toeristencruises met hun geijkte vaarroute
en je kunt dus stellen dat wij meer weg hebben van een expeditie. Nog een laatste blik op mijn Belgische driekleur en weg zijn we richting Professor Multanovski.
Tijdens de lunch varen we richting de Melchior Eilanden waar we om 14uur
arriveren. Deze prachtige eilandengroep ligt in de Dallmann baai. |
De trotse auteur op Metchnikoff Point. (red.) |
hen vraagt of er mooie vrouwen aan boord zijn. Eddy liegt hem voor dat er een langharige blondine van 22!(leugentje) aan boord is. Prompt wil de man een videoboodschap achterlaten op Eddy’s camcorder en krijg ik een pikante tekst in mijn boek neergepend. Voor alle vrouwen aan boord krijgen ze een zakje pins mee, die ik later die dag uitdeel. |
|
Het is hier betoverend mooi, badend in het zonlicht schitteren hier honderden
ijsbergen van alle formaten. Het is een wedijver van schoonheid in deze magische
puurheid. Hier zullen we een zodiak cruise maken tussen de witte reuzen en langs een gletsjer. We vertrekken voor een magische tocht in de blakende zon, langs een wonderlijk landschap waarbij we de tijd nemen om af en toe de zodiak stil te leggen. Dan pas horen we de geluiden in dit fascinerende werelddeel. De ijsblokken rondom ons sprankelen en we drijven in een zee van spuitwater. We gaan op zoek naar robben en pinguïns en navigeren en laveren tussen klippen, gletsjers en ijsbergen. We varen door een nauwe doorgang vol ijsbrokken en de zodiak heeft de grootste moeite om vooruit te komen. We zien de zon de rand van een ijsberg strelen waardoor hij doorzichtig lijkt te zijn. Ook de karakteristieke blauwe ijstinten wedijveren |
|
IJsberg als een zeeolifant |
te waterlating van de Zodiaks |
met het turkoois van het omliggende water. We kruisen een andere zodiak en praten en lachen van opwinding. |
Na afloop gaan we terug aan boord waar we op het bovendek worden uitgenodigd op
een cocktailparty in de warme zon. We krijgen pure rum om ons bloed te
verwarmen. Nodig is dat niet want de zon straalt en er is geen zuchtje wind.
Rondom ons ontrolt de natuur zich in als zijn pracht en kracht en zoals we nu al gewoon zijn, weten we niet waar eerst te kijken. Terwijl we daarboven aanschouwen hoe ons schip zich verder een weg baant tussen de vlottende ijsmassa’s, zien we plots de fonteinen van 4 walvissen. De 18 meter lange bultruggen slaan met hun 3 meter lange vinnen op het water en tonen zich van hun beste kant. Het opspattende water lijken wel diamantjes in de zon. Enkele tientallen meters verder zien we de rugvin van een mannetjes orka die op jacht is. Iedereen is in alle staten, de timing is perfect. Iedereen lacht: nonkeltje Herman heeft dit weer goed geregeld! |
|
Schitterend uitzicht vanaf Metchnikoff Point |
Ondertussen gaat mijn dagelijks werk ook verder. Omroepen van mededelingen, koerierdienst Herman, Julio en de kapitein, programma’s ronddelen, vraagbaak voor de passagiers, zodiakbegeleidster enz. Ik vind dit fantastisch, dit werk bevalt me prima en ik kom in contact met iedereen. Tijdens het avondeten varen we verder de Gerlache Straat in, richting Port Lockroy. |
|
We drinken champagne ter gelegenheid van dit speciale moment. De Baron trakteert, dat mag ook wel als je een zeestraat hebt die je naam draagt! We volgen de kusten van Antwerpen eiland en zien in de verte Danco kust liggen. We passeren Kaap Astrup en varen het Neumayer Kanaal in.We verlaten de eetzaal vlugger dan anders want het is buiten wondermooi. Het is al erg laat en de lage zon dompelt de bergtoppen rondom ons in een wondere kleurenpracht van zachte pastels. Van roze, over lila naar groen. De wolken krijgen rode kleuren en het geheel heeft een feeërieke en onwezenlijke indruk. |
Wegdrijvende ijsbergen |
Je moet je in de wang knijpen om je te realiseren dat dit geen surrealistische
droom is. We zijn het er allemaal over eens dat we de gevoelens van ontzag en bewondering voor dit witte continent aan niemand kunnen overbrengen die dit niet zelf heeft gezien. Dit kun je niet uitleggen. Ondertussen is het middernacht en in de schemering wordt het anker uitgegooid in de Port Lockroy baai. Het licht van de nooit donker wordende nacht blijft me verwonderen, het is een moment dat ik nooit van mijn leven nog zal vergeten….Zoals zoveel momenten tijdens deze reis. |
|
De heuveltoppen van Wiencke eiland |
Ik laat de eerste zodiak vertrekken met aan boord Herman, Eddy en Jozef.
De andere zodiaks gaan eerst naar Jougla Point op Wiencke eiland. Ikzelf laat me
afzetten bij de basis Port Lockroy. Ik heb namelijk alle enveloppen en paspoorts van de Kapitein bij, die ik moet laten afstempelen en ondertekenen. |
|
Dat is
natuurlijk wel gemakkelijk, ik krijg namelijk voorrang en kan zo mijn eigen
stukken afstempelen.
Na de gebruikelijke souvenirjacht schepen we terug in en is de bar de plaats
voor het doorspoelen van de geleden emoties. |
Middernacht in het Neumayerkanaal |
Kristine |
|
277.12.10.07 |