Antarctica - Metchnicoff Point

Homepage	Metchnicoff Point - Melchior Eilanden Tekst en foto's Kristine Hannon Reistijd: januari 1998



	Metchnikoff Point - Brabant eiland.

Woensdag 21 januari.

Op om 05u45, wake-up call om 06u15. Elke dag doe ik ook alle andere oproepen en mededelingen die moeten gebeuren. Gisteren heb ik Raf Moeykens verrast op zijn 36^ste huwelijksverjaardag.
Ik had de dag voordien een fles champagne gekocht en van thuis had ik een zelfgemaakt spandoek mee met gelukwensen voor Raf en zijn vrouw. Hij was natuurlijk erg opgetogen toen we allen begonnen te zingen.

Vandaag zullen we een heel bijzondere landing maken, dit wordt een historische dag!.
Ik geef wat uitleg door de microfoon (natuurlijk in het Frans en het Nederlands) . We landen deze morgen om 8 uur op Brabant Eiland, meer bepaald op Metchnikoff Point.

Dit is de plaats waar de zoon van Gaston de Gerlache, François de Gerlache, in 1984 als enige Belg deelnam aan een Britse wetenschappelijke expeditie onder leiding van Chris Furse.
Op 21 juli 1984, op onze nationale feestdag, bracht François de Gerlache een bronzen plaat ter herdenking van de Belgica-expeditie aan op een 70 meter hoge heuvel, aan de kruin van een morene.

Een van de expeditieleden brak na een val zijn been, waarna de expeditieleden ijlings Brabant eiland verlieten en werden geëvacueerd. Sindsdien zette nooit iemand hier nog voet aan wal. Ik ben aanwezig bij de besprekingen tussen Julio en de Kapitein. Julio zal op verkenning gaan. Dit is niet zonder gevaar.

Er bestaan namelijk geen gedetailleerde kaarten van dit gebied en de kliffen rond het eiland zijn verraderlijk. Hij moet eerst een geschikte plaats vinden om iedereen aan land te zetten.
Vervolgens moet hij de bronzen gedenkplaat terugvinden en oordelen of de tocht niet te gevaarlijk zal zijn voor de passagiers.

Bij zijn terugkeer verteld hij dat hij de plaat heeft teruggevonden alsook de restanten van de hut waar ze verbleven.
Het is een echte ravage, de hut is volledig verwoest en alle proviand en materiaal liggen rondgestrooid.
De bronzen plaat is nog intact.
De Baron en Barones worden op de hoogte gebracht van de toestand op het eiland, zodat ze niet schrikken van de aanblik
Ik laat de eerste zodiak vertrekken met aan boord de TV ploeg, Herman, en de Baron en Barones.

IJle blauwe kleuren in de lagune van Metchnikoff Point

Na een half uur mag ik de volgende zodiaks laten afvaren. De tocht naar Metchnikoff Point is onwezenlijk. Het schip ligt op één kilometer en we varen door een witte wereld doorspekt met alle tinten blauw. Van het ijle blauw dat schijnt van tussen de gletsjerspleten tot het donkere blauw van de zee. De ijsbergen hebben fantastische vormen en we proberen er allerlei dingen in te herkennen. Ze schitteren in de zon als glazen kathedralen. Iedereen wordt er stil van.

	We minderen snelheid want we moeten voorzichtig zijn voor rotspunten onder water. Het laatste stuk varen we tussen twee hoge rotsmassa’s die zo’n 15 meter van elkaar verwijderd zijn en we landen op een smal strookje kiezelstrand. Vandaar gaat het 50 meter steil omhoog over een terrein van losliggende stenen en zand. De klim is moeilijker dan ik dacht en het eerste stuk leidt ons naar de vervallen hut. We zigzaggen tussen de pinguïnnesten en Julio leidt me naar een triestig ‘curiosum’. Een pinguïn zit op zijn nest eenzaam te broeden…
Aankomst op het Metchnikoff Point	Kinbandpinguïn, broedend op blikje tonijn.

niets triestig zou je zeggen, maar bij nader toezien blijkt zijn ‘ei’ een wit blikje tonijn te zijn. De pinguïn staat recht en kijkt vertedert naar zijn ‘ei’ en, met moederlijke zorg, schuift ze het met de snavel in de warme huidplooi van haar buik. Ocharme.

We ploeteren verder over de glibberige helling van Metchinkoff Point. De dikke laag pinguïnstront maakt het moeilijk vooruit te komen. Het uitzicht op de omgeving is subliem. De zee, de tafelvormige ijsbergen, de schitterende weerkaatsing van de zon, de stilte en puurheid van deze plek. De oh’s en de ah’s zijn niet van de lucht.

Maar dan komt mijn gloriemoment!!
Ik had vanuit België onze nationale vlag meegenomen en de Baron had mij gevraagd of ze die mochten gebruiken voor een korte ceremonie hier op Metchnikoff ter ere van zijn vader Adrien.
Natuurlijk was ik akkoord.

Pinguïns, met schitterend uitzicht. Metchnikoff Point.

En daar hangt hij dan, hij wappert in al zijn glorie op het hoogste punt van Metchnikoff Point. MIJN BELGISCHE VLAG! Jozef Verlinden was ietwat gegeneerd om het te vragen, maar de Baron wou graag dat mijn vlag bleef hangen.

En ik was natuurlijk vereerd! Kun je voorstellen: ik, Kristinetje, heb een vlag op Antarctica!!
Ik ben geen beetje fier en geëmotioneerd!!
Dit vergeet ik nooit meer.

We installeren ons op een eenzaam plekje om ten volle te genieten en alle schoonheid te absorberen.
Dit heb ik echt nodig want ik heb al moeilijke tijden meegemaakt. Het was niet simpel om eens alles van mij af te schudden.
Uiteindelijk ben ik zeer gelukkig om hier te zijn, ik zou zo graag al mijn zorgen hier achterlaten.
Ik moet toegeven dat ik het erg moeilijk heb om mijn tranen te bedwingen.

De afdaling is wat moeilijk en lastig voor Herman en ik ga hem tegemoet om hem te helpen met zijn fotomateriaal.

Mijn trots: de Belgische vlag op Metchnikoff Point,

De zodiaks worden maar langzaam gevuld want iedereen wil hier zo lang mogelijk blijven genieten.
We verlaten deze plek met de wetenschap dat op Brabant eiland meer Belgen geweest zijn dan eender welke nationaliteit. Zoals de Kapitein zegt: ‘Do not tell me that you are tourists, because you are not. Look at what you wear: rubber boots, parka’s etc. You are not tourists but explorers’!

Wij vormen een uitzondering op de gewone toeristencruises met hun geijkte vaarroute en je kunt dus stellen dat wij meer weg hebben van een expeditie.

Nog een laatste blik op mijn Belgische driekleur en weg zijn we richting Professor Multanovski.

Tijdens de lunch varen we richting de Melchior Eilanden waar we om 14uur arriveren. Deze prachtige eilandengroep ligt in de Dallmann baai.
Er is één station, de Argentijnse Melchior basis.
Deze basis ontvangt echter geen gasten omdat ze te klein is. Jozef en Eddy mogen uitzonderlijk aan land om onze post te laten afstempelen. Ze worden er warm onthaald door de Argentijnse base commander die

De trotse auteur op Metchnikoff Point. (red.)

hen vraagt of er mooie vrouwen aan boord zijn. Eddy liegt hem voor dat er een langharige blondine van 22!(leugentje) aan boord is. Prompt wil de man een videoboodschap achterlaten op Eddy’s camcorder en krijg ik een pikante tekst in mijn boek neergepend. Voor alle vrouwen aan boord krijgen ze een zakje pins mee, die ik later die dag uitdeel.

	Het is hier betoverend mooi, badend in het zonlicht schitteren hier honderden ijsbergen van alle formaten. Het is een wedijver van schoonheid in deze magische puurheid. Hier zullen we een zodiak cruise maken tussen de witte reuzen en langs een gletsjer. We vertrekken voor een magische tocht in de blakende zon, langs een wonderlijk landschap waarbij we de tijd nemen om af en toe de zodiak stil te leggen. Dan pas horen we de geluiden in dit fascinerende werelddeel. De ijsblokken rondom ons sprankelen en we drijven in een zee van spuitwater. We gaan op zoek naar robben en pinguïns en navigeren en laveren tussen klippen, gletsjers en ijsbergen. We varen door een nauwe doorgang vol ijsbrokken en de zodiak heeft de grootste moeite om vooruit te komen. We zien de zon de rand van een ijsberg strelen waardoor hij doorzichtig lijkt te zijn. Ook de karakteristieke blauwe ijstinten wedijveren
IJsberg als een zeeolifant		te waterlating van de Zodiaks

met het turkoois van het omliggende water. We kruisen een andere zodiak en praten en lachen van opwinding.

Na afloop gaan we terug aan boord waar we op het bovendek worden uitgenodigd op een cocktailparty in de warme zon. We krijgen pure rum om ons bloed te verwarmen. Nodig is dat niet want de zon straalt en er is geen zuchtje wind.
Rondom ons ontrolt de natuur zich in als zijn pracht en kracht en zoals we nu al gewoon zijn, weten we niet waar eerst te kijken.
Terwijl we daarboven aanschouwen hoe ons schip zich verder een weg baant tussen de vlottende ijsmassa’s, zien we plots de fonteinen van 4 walvissen.
De 18 meter lange bultruggen slaan met hun 3 meter lange vinnen op het water en tonen zich van hun beste kant.
Het opspattende water lijken wel diamantjes in de zon. Enkele tientallen meters verder zien we de rugvin van een mannetjes orka die op jacht is. Iedereen is in alle staten, de timing is perfect. Iedereen lacht: nonkeltje Herman heeft dit weer goed geregeld!

Schitterend uitzicht vanaf Metchnikoff Point

Ondertussen gaat mijn dagelijks werk ook verder. Omroepen van mededelingen, koerierdienst Herman, Julio en de kapitein, programma’s ronddelen, vraagbaak voor de passagiers, zodiakbegeleidster enz. Ik vind dit fantastisch, dit werk bevalt me prima en ik kom in contact met iedereen. Tijdens het avondeten varen we verder de Gerlache Straat in, richting Port Lockroy.

We drinken champagne ter gelegenheid van dit speciale moment.
De Baron trakteert, dat mag ook wel als je een zeestraat hebt die je naam draagt!
We volgen de kusten van Antwerpen eiland en zien in de verte Danco kust liggen.
We passeren Kaap Astrup en varen het Neumayer Kanaal in.We verlaten de eetzaal vlugger dan anders want het is buiten wondermooi.

Het is al erg laat en de lage zon dompelt de bergtoppen rondom ons in een wondere kleurenpracht van zachte pastels. Van roze, over lila naar groen.
De wolken krijgen rode kleuren en het geheel heeft een feeërieke en onwezenlijke indruk.

Wegdrijvende ijsbergen

Je moet je in de wang knijpen om je te realiseren dat dit geen surrealistische droom is.
We zijn het er allemaal over eens dat we de gevoelens van ontzag en bewondering voor dit witte continent aan niemand kunnen overbrengen die dit niet zelf heeft gezien. Dit kun je niet uitleggen.

Ondertussen is het middernacht en in de schemering wordt het anker uitgegooid in de Port Lockroy baai.

Het licht van de nooit donker wordende nacht blijft me verwonderen, het is een moment dat ik nooit van mijn leven nog zal vergeten….Zoals zoveel momenten tijdens deze reis.

De heuveltoppen van Wiencke eiland

Ik laat de eerste zodiak vertrekken met aan boord Herman, Eddy en Jozef. De andere zodiaks gaan eerst naar Jougla Point op Wiencke eiland. Ikzelf laat me afzetten bij de basis Port Lockroy.
Ik heb namelijk alle enveloppen en paspoorts van de Kapitein bij, die ik moet laten afstempelen en ondertekenen.

Dat is natuurlijk wel gemakkelijk, ik krijg namelijk voorrang en kan zo mijn eigen stukken afstempelen.

Na de gebruikelijke souvenirjacht schepen we terug in en is de bar de plaats voor het doorspoelen van de geleden emoties.
Matthew (de barman) begint te zingen en spoort mij aan om mee te doen.
Eerst weiger ik, maar het werkt zo aanstekelijk dat we uiteindelijk voor een stomverbaasd publiek een ‘a capella’ versie van ‘the lion sleeps tonight’ ten best geven. Dit is echt leuk en we krijgen er niet genoeg van.
Geholpen door menig glas wijn en bier, zingen we liedjes als ‘morning has broken’, Suzanne’ en nog vele andere.
Na ons mini optreden gaan we allemaal slapen. Het is ondertussen 03 uur.

Middernacht in het Neumayerkanaal

Verder naar Petermann- en Cuverville eiland

Kristine

277.12.10.07


	Europa	Azië	Afrika	Amerika	Oceanië	Links	Info