Isla Margarita
Tekst en foto's: Ton Stegers
Reistijd: mei 2007

Venezuela

In mei 2007 zijn wij naar het Caribisch gebied geweest. Naar Isla Margarita en het vasteland van Venezuela waar wij een tocht van 1000 km door de Orinoco Delta gemaakt hebben. De Orinoco is een rivier in Venezuela die ontspringt in de Sierra Parima (Hoogland Guyana) vlak bij de grens met Brazilië. De monding is een enorme rivierdelta (41.000 km²) met moerassen en wouden.
 

Vrijdag - Aankomst op Isla Margarita

Na 9 uur vliegen met in een halfvol toestel van Martinair waar we dus lekker onze benen konden strekken zonder voor Comfort-class te betalen, landden we op Isla Margarita.

Op de luchthaven van Isla (Santiago Mariño International Airport) moesten we lang op onze koffers wachten en werden wij er ook nog uitgepikt om onderworpen te worden aan een uitgebreide koffercontrole. Na een drankje van Q-international zaten we snel in de bus (en onze koffers in een andere bus).

We reden naar ons hotel Puerta del Sol waar tot onze verbazing onze koffers al klaar stonden.

Wiel en Truus, onze kennissen uit Landgraaf, zaten ons al op te wachten en hadden met een smoes (we waren op huwelijksreis) een goede kamer voor ons versierd en waar we opgewacht werden door 2 zwanen gemaakt van handdoeken en bloemen die op ons bed lagen. Lachen geblazen dus.

Door het tijdsverschil van 6 uur waren we toch wel een beetje Jetlag-achtig en na 2 uurtjes bijkletsen lagen we dan ook uitgeput in bed (nadat we natuurlijk de zwanen verjaagd hadden).

Na slecht geslapen te hebben en ook de hele dag wel moeite met het tijdsverschil, zijn we naar de meeting van Q-international gegaan waar we het standaard verhaal aangehoord hebben.

Onderweg werden we meteen met het énige negatieve aspect van Isla geconfronteerd: het straatvuil en de enorme hopen lege flessen langs de weg. Men zal er wel andere prioriteiten hebben of gewoon nonchalant zijn, maar men gooit hier gewoon de flessen in de berm. Als je alle flessen op Isla zou omsmelten dan kun je er een aquarium ter grootte van een voetbalveld van maken. Jammer Jammer Jammer.

Ook ff kennis gemaakt met het begrip Zwarte Markt waar we dan ook maar gebruik van hebben gemaakt door dollars in te wisselen bij "Der Rudi", waar we i.p.v 210.000 Bolivaar 360.000 Bolivaar kregen voor onze dollars. Je wordt gewaarschuwd dit niet te doen omdat men met truckjes werkt en het geld wel eens vals zou kunnen zijn, maar je moet dan toch maar eens een gokje wagen en het pakte goed uit.

Na een wandeling langs het strand van Playa El Agua waar je meteen de duikende en zeilende pelikanen opvallen en de wandelende supermarkten die over het stand lopen om hun sieraden en kleding aan de man te brengen, hebben we alleen nog maar geluierd en genoten van de goede keuken van ons hotel. Er werd echt heerlijk en gevarieerd eten geserveerd en er was geen een dag dat we een lange neus hoefden te trekken. Gewoon goed.

Na het eten ging bij ons weer snel het kaarsje uit en zijn we weer naar ons zwanenverblijf gegaan.

Een vis-vleesmarkt, een groente-fruitmarkt en een markt waar je bijna alles kunt kopen wat je nodig hebt. Van ondergoed via kleding tot huishoudelijke artikelen en TV's aan toe. Er varen dagelijks veel mensen van het vasteland van Venezuela naar Isla om daar hun belastingvrije inkopen te doen. Op de bootjes zie je dan ook heel wat DVD spelers en TV's die meegesleept worden. Je kunt er ook souvenirs kopen en er zijn een hele hoop restaurantjes waar je wat kunt eten of drinken.

Op de markt kijk je je ogen uit en het mooiste zijn natuurlijk weer de mensen die hun waar aanprijzen. We hebben in veel landen gefotografeerd en soms is het moeilijk mensen te mogen fotograferen en soms willen ze dat helemaal niet. Maar hier!!! Ze springen gewoon voor je camera!

Ze vinden het hartstikke leuk en laten zich dan ook vol trots vastleggen op de foto en natuurlijk ff kijken in de display en maar lachen. Tip: Ga vroeg naar de markt want als het zonnetje gaat schijnen weet een blinde de markt zonder begeleiding op 10 km afstand zelfstandig te vinden.

Tegen de middag weer terug naar onze thuishaven. Je maakt gewoon een afspraak met je taxichauffeur en hij komt je op tijd weer halen of hij wacht gewoon tot je klaar bent.
 

Taxi's:

De meeste taxi’s die rondrijden zijn grote, oude Amerikaanse auto’s met kleine dikke Mexicaanse typen met een brede glimlach. De taxi’s hebben geen meter. Bij de meeste hotels staan taxi's die een vast tarief hanteren. Toch is het beter om van tevoren duidelijk een tarief voor de taxirit af te spreken. De taxi's die zo rondrijden en op zoek zijn naar klanten zijn over het algemeen niet officieel! De officiële hebben een gele kentekenplaat.

Maar het zijn allemaal beauty's. Je moet altijd de deur door de chauffeur laten dichtgooien anders valt de deur eruit. Sommige onderdelen worden door plakband aan elkaar gehouden maar de motoren lopen als een klokje.

De verkeersregels worden ook iets anders ingevuld dan in Nederland, regelmatig zie je dat er gewoon door rood gereden wordt. Als basis kun je het beste de stelregel aanhouden: Groot gaat altijd voor Klein. En je staat veiliger met losse handen op de reling van de Eifeltoren dan op een zebrapad in Venezuela.
 

De temperatuur loopt naar mate de dag vordert behoorlijk op (we zitten 11 graden ten noorden van de evenaar).

Tijdsverschil 6 uur met Nederland - Temperatuurverschil 20 graden met Nederland dus dat zit wel snor. Maar een duik in de pool of de Caribbean Sea (Mar Caribe) (watertemperatuur 28°) is een must anders verdamp je ter plaatse. Dus de rest van de dag... relax.

Lekker gebarbecued in het hotel en rond 10 uur naar het zwanenverblijf, lekker in slaap gevallen met op de achtergrond Venezolaanse muziek en op de voorgrond het gejoel van de airco.

Deze plaats was in de 16e eeuw de hoofdstad van Isla Margarita en ligt in het groene binnenland. Voornaamste trekpleister is het Mariabeeld, dat in de Pachegro zou zijn gevonden door indianen. Het beeld staat in een suikerzoete kerk, die eruitziet als een soort schuimtaart.

Duizenden pelgrims komen in september naar het bedevaartsoord om er te bidden en te offeren. Het dorpje zelf is heel sfeervol en de kerk is uitgerust met luidsprekers die er voor zorgen dat je nergens een gebedje hoeft te missen.

De mensen die de kerk bezoeken (het puilt uit) zitten soms helemaal in trance en komen op bezoek bij Maria met een enorme bos bloemen die ze even buiten de kerk hebben gekocht.

De bloemenverkoop is ook al een schouwspel op zich. De verkopers rennen naar de aspirant kopers toe met verschillende bossen in hun handen en proberen zo met hun gebaren en Spaans gebrabbel hun concurrenten af te troeven. Rondom de kerk worden de souvenirs verkocht en stikt het van de eettentjes.
 

Aanbevolen hapjes:

Arepas - Brood, een soort brood van maïsmeel, water en zout
Empanadas - Kleine, dubbelgevouwen pannenkoekjes, met een vulling van kaas of vlees
Pabellon - Vlees met rijst, zwarte bonen en banaan
Parilla - Een barbeque met lekkere vlees- en visgerechten en Patilla (is een watermeloen). De Venezolaanse barbecue met spiezen met worst en verschillende soorten vlees
Sancocho - Vissoep, met o.a. pompoen en uiteraard stukjes vis
Sopa de chipi-chipi - Een pikante soep met kleine clams
Tortilla - Omelet

Op het dorpsplein tegenover de kerk zitten de bewoners lekker op een bankje in de schaduw van de bomen te kletsen of delen samen een kratje bier of fles rum. Ook hier geldt: kijken en bekeken worden.
 

Rondom het plein rijdt een nimmer stoppende file van blik die alleen maar voor de gezelligheid met de hele familie rondjes draait. Ook komt er nog even een auto langs met een enorme luidspreker op de laadbak.. en volle power dus. Van oud tot jong en van dik tot dun laat iedereen zich van zijn echte kant zien. Als het ff kan zijn de auto's voorzien van een flinke geluidsinstallatie die alleen maar in de hoogste stand probeert op te boksen tegen de luidsprekers van de kerk.

In het plaatselijke kroegje hebben we wat te drinken gehaald, 4 flesjes bier en 2 cola voor omgerekend 1,50 euro. Nog een wandeling door het dorp gemaakt, op elke hoek werd gegrild en was er een rook van jewelste maar het zag er allemaal appetijtelijk uit.

Na 3 uurtjes werden we weer opgehaald door el taxista (de taxichauffeur)  die ons weer veilig naar ons hotel bracht waar we meteen een duik namen in het zwembad. Na gegeten te hebben lekker aan het strand uitwaaien.

Er liep een groep jongeren rond met instrumenten en trommels die er vrolijk op los sloegen en dat met die temperaturen.

We hebben nog geprobeerd om te internetten maar dat ging niet: het was zondag.

's Avonds Mexicaans gegeten, gezellig en lekker met het personeel in Mexicaanse kledij.

Hier in dit pretpark (waar tot 6 uur in de avond geen kip te zien is i.v.m de hitte) bestaat de mogelijkheid om met dolfijnen te zwemmen. Na een grondige instructieles van het team en de begeleiders over wat wel en niet mag gaat een groep van 12 personen (jammer, eigenlijk teveel) een rond bad in waar de dolfijnen al rondzwemmen.

Als voorzichtige kennismaking kan Ria ze eerst strelen en later ook zelfs trucjes laten doen. Met de vingers in de lucht en jawel hoor: hij gaat recht opstaan door met zijn staart in het water te bewegen. Later zelfs wordt ze door zich vast te houden aan de rugvin door het water voortgetrokken.

Het blijkt een bijzonder en ontroerend gevoel te zijn de dieren te kunnen aanraken en iedereen was dan ook zeer onder de indruk.

Het personeel wilde nog wel ff zien wat ik gefilmd had maar daar gaf ik ze geen kans voor. Ze willen hun DVD natuurlijk slijten. Die kon je na afloop kopen maar daar hebben we maar vanaf gezien.

Al met al heel leuk. Minder leuk zijn de aapjes in de kooitjes, waar je altijd het verhaal bij krijgt dat het weesjes zijn omdat de moeder is overleden en dat het dus gerechtvaardigd is dat ze achter tralies zitten. Een schrijnend gezicht, temeer dat wij ze in Afrika, Kenia en Tanzania, in het wild hebben gezien.

Het was onderhand bloedheet geworden. De chauffeur stond al klaar, wij wilden zo snel mogelijk de airco bus in duiken, moesten we nog wachten op een Belgisch stel dat zonodig de DVD met 600 foto's op de monitor wilde bekijken omdat zij er ook opstonden. Nadat we gewoon richting bus liepen kwamen ze toch maar snel achter ons aan.

Op het stand naar de tafereeltjes gekeken die er zoal om je heen gebeuren, zoals een spontaan groepje muzikanten die gezellig muziek maken terwijl de vrouwen bezig zijn elkaars haar in orde te maken.

Of het gezin uit Venezuela dat gewoon een heel tafeltje eten bestelt met frietjes en drank en dat mooi op het strand laten neerzetten om daarna gezellig beginnen te peuzelen.

Zeker niet te vergeten de toeristen die tientallen zonnebrillen of bikini’s passen en dan doodgelukkig zijn als ze de prijs met een euro naar beneden hebben kunnen handelen.

Verder hebben we lekker zitten lachen met Truus en Wiel en een niet zuinig stel uit Zeeland, Frank en Manon Boonman.

Dankzij Frank's duikershorloge dat hij in het zwembad gooide, werd ik exact op de hoogte gehouden van de watertemperatuur en diepte van het zwembad en je kon er ook nog op zien hoe laat het was. Helaas bleven zij maar een weekje, maar dat is te begrijpen met zo'n duur horloge.

Woensdag - Dolfijnen spotten op zee
 

Vanuit het hotel opgehaald en naar het ongerepte visserdorp El Guamache gebracht. Daar stapten we op de gereed staande penero.

Met een klein groepje een 30 tal minuten varen richting het eiland Cubagua op zoek naar dolfijnen. Wij hoefden niet lang te wachten of ze kwamen er al aan. Echt honderden, van alle kanten.

De zee was heel kalm en daardoor leek het een spiegel. Je kon deze beesten heel goed onder water zien zwemmen en in schooltjes doken ze op en verdwenen ze weer. Een Venezolaanse die aan boord was hoefde maar te fluiten en ze kwamen er weer aan. Ook zagen we nog trompetvissen en een schildpad. Het was een gezellige dag met een leuke groep. De aangeboden drankjes namen weinig aftrek omdat iedereen alleen maar oog voor de Flippers had. Het was zeer zeker de moeite waard.

Wij hadden deze trip gedaan met Arie van Reel-man.com. Arie is bekend van het TV programma "Ik vertrek" dat op de Nederlandse buis is geweest.

Een fijne dag dus.

Op een van de vissershuisjes stonden wel wat anti-toeristen leuzen geschilderd. De bewoners van dat gedeelte waren er waarschijnlijk niet zo blij mee dat er dit soort activiteiten plaats vonden.

De chauffeur wilde het niet letterlijk voor me vertalen maar ik merkte dat hij het gênant voor ons vond dat het er stond.

Juan Griego dankt zijn naam aan een Griekse piraat die hier aanspoelde, Jan de Griek. Juan Griego staat bekend om zijn mooiste zonsondergang ter wereld (nou dat verhaal heb ik ook op 100 Griekse eilanden, in Kenia, in Tanzania, in Afrika en in Israël gehoord).

Dus het was gewoon een mooie zonsondergang, punt uit!

Ook heb je hier een leuke boulevard waar meestal Arabieren hun winkels hebben gevestigd. Alles wat je hier echter koopt is ECHT NEP, ook al zullen ze beweren dat het merkartikelen zijn...

En op elke hoek staat wel iemand die vraagt: Change Money. Verder een prachtig kerkje dat helaas geheel is ingesloten door winkels.

Lekker gegeten bij "La Mamma" (doet iedere toerist waarschijnlijk), maar het was dus echt goed.

Je kon er allerlei kreeften en gamba's eten tegen prima prijzen. Wij betaalden met 4 man incl. drankjes 55 euro.

Ook hier komen de verkopertjes uit het dorp met hun tierelantijntjes langs of zingen een liedje of zeggen een gedichtje op om hun zakgeld (of levensonderhoud) op te voeren.

Later op de avond door onze (bijna privé-) chauffeur opgehaald die het onderweg nog klaarspeelde een kat plat te rijden.

Maar dat bleek de prijs voor de hele boot te zijn ongeacht het aantal meevarenden. Wij waren er heel vroeg en zaten dan ook in een van de eerste bootjes en het was er heel rustig, geen storende bootjes met andere toeristen.
 

Ongelooflijk mooi.

Natuurlijk de bekende mangrove bomen en planten (4 verschillende: zwarte, witte, rode en knoopmangroven, dit is vrij zeldzaam om ze alle 4 tezamen te hebben), maar ook schitterende zeesterren (in zoet water) en heel erg mooi: de zeepaardjes.

Je kon ze zo uit het water pakken. Ria had er een in haar hand en ze kon zo het hartje voelen kloppen (van het zeepaardje dus). Snel weer terug gezet om verdere stress te voorkomen.

Verder eigenlijk weinig vogels gezien, waarschijnlijk omdat het iets regende, maar normaal kun je er pelikanen, fregatvogels, parkieten, papegaaien, aalscholvers en wit-grijze reigers zien.

Verder naar de Orinoco Delta