Azië - Indonesië - Molukken - Manado en Bunaken

Manado en Bunaken
Tekst en foto's: Marina Snaaijer
Reistijd: februari 2007

Indonesië - Sulawesi

 

     
 

Aankomst Manado

In het donker kwamen we aan in Manado en moesten nog een uur rijden naar het hotel. Manado is best groot, ziet er in het donker rommelig uit. Het is hier regentijd en af en toe valt er een stevige bui. Er branden natuurlijk overal lampjes, maar hier is het donker, veel donkerder als bij ons in het westen. We gingen met het busje naar een sea-food restaurant aan zee. Heerlijk gegeten, chap choy met zeevruchten. Vooral die knapperige verse groenten is weer een opkikker na twee dagen van dat laffe vliegtuig eten.

 Bunaken
Dinsdag 30-01-2007
 

Na een heerlijke nachtrust zit ik nu om 7 uur op het balkon/terras met op 50 m afstand de zee. Daar had ik gisteravond geen idee van. Het is stralend zonnig weer, zo'n 28 graden en een zacht briesje uit zee. Heerlijk! Het 7 uur (later dan in Nederland) tijdsverschil zijn we nu al vergeten.

Bij tienen zaten we al weer in een bootje op zee om in 45 min. naar het eilandje Bunaken te varen. Hier bij dit duik- en snorkelparadijs hebben we weer eens ons hart op kunnen halen. 't Is al weer een paar jaar geleden dat we zo een mooi snorkelplekje hadden. Koraal in vele kleuren en vormen en kleurrijke visjes daar tussendoor.

Toen we weer op de boot waren om even uit te rusten spotte er iemand dolfijnen in de verte.
 
Eerst denk je nog, ja dat zal wel, maar toen zagen we ze zelf ook. Er waren nog 2 mannen van ons aan het snorkelen, maar die hadden helaas even pech gehad, want de kapitein vaarde richting dolfijnen. En toen gebeurde het echt!

Een tiental kwam onze kant op en zwommen en sprongen met ons mee, steeds dichter bij. Aan de andere kant ook een stel, het zullen er minstens 50 zijn geweest. Een enkeling maakte een sprong op 2 meter van de boot. Ik heb mijn ogen uit gekeken en ook steeds foto's gemaakt! Zullen er best een paar gelukt zijn. Was echt helemaal kicken, dit hadden we nooit verwacht.

Voor ons kan deze vakantie nu al niet meer stuk.
 


Bunaken
 


Bunaken

Op het eilandje Bunaken werd een warme lunch bereid in een heel simpel keukentje, uiteraard met vers gebakken vis.

Het is hier echt een paradijsje voor duikers en rustzoekers.

De terugweg ging met een rotvaart over de hoge golven, je moest je echt goed vasthouden, maar iedereen vond het geweldig. Toppie, Toppie, allemaal! Dat is weer het voordeel van dit soort reizen, zeurpieten en mopperpotten zullen nooit zoiets boeken.

 

Lekkere vis?

's Avonds weer in een groot visrestaurant aan zee gegeten. In een open ruimte, lekker windje.
 
Het eten zag er goed uit, veel soorten vis en kip. Alles met en donker sausje overgoten, je weet dus nooit precies wat je eet. Men is hier gewend alles van de vis te gebruiken, behalve de ingewanden. De koppen liggen er in stukken dus gewoon tussen. Ik had al een doorgesneden kop van een bokking op de rand van mijn bord liggen, laat maar! Even later rolde er een soort knikker van mijn lepel, hè, dat voelt een beetje week, even omdraaien en ja hoor het keek me een beetje glazig aan! Toen toch maar alleen rijst en groenten gegeten.

Gezellig nog een uurtje nagetafeld en gedanst bij lifemuziek. Hein uit onze groep bleek een goede zangstem te hebben.
 


Bunaken

 
Rondtour Manado
Woensdag 31-01-2007

Vandaag de hele dag een bustoer gemaakt door het achterland van Manado. Natuurlijk heel veel gestopt. Het eerste uitzichtpunt was op 500 m hoogte over de stad Manado en de baai.
 
Een stuk verderop zagen we kruidnagel- en kaneelbomen. Heerlijk die geur van zo'n stukje boomschors, verse kaneel, zo lekker, je zou het achter je oren kunnen smeren. In een dorpje kochten we mango's. Ieder huis heeft een eigen mangoboom.

We reden door het bloemenstadje Tomohon waar alle bekende Nederlandse bloemen langs de weg stonden, van afrikaantje tot gladiool. Dit dorpje ligt tussen twee werkende vulkanen, die vandaag in de mist lagen gehuld. De natuur is echt adembenemend mooi en afwisselend, van diverse loofbomen tot veel verschillende palmbomen. Het straatbeeld is typerend voor Indonesië, druk en bedrijvig.

We hebben een groot aantal christelijke kerken gezien die netjes onderhouden worden, het merendeel van de bevolking is hier dan ook protestant en katholiek.
 


Mango verkoper

Op de lokale markt werden veel verse groenten aangeboden, maar ook KALONGS (grote vleermuizen) en HONDEN. Deze laatste lagen er donker bruin geblakerd bij, de vacht wordt er afgeschroeid, maar van binnen was alles nog rauw.


Vrolijke vrouw uit Sulawesi


Hondenvlees
 
We lunchten aan het grootste meer van Noord-Sulawesi en reden door groene rijstvelden, altijd dankbaar voor wat mooie foto's. Tenslotte bezochten we een oud kerkhof waar 600 jaar oude grafmonumenten te zien waren. Best wel moe waren we om 17.30 weer in het hotel.

Rugzak vermist
 
Door een misverstand waren we de rugzak kwijt waar alle belangrijke dingen bij elkaar inzaten (zal je altijd zien, doen we anders nooit). Zal nog wel in de bus zitten, dachten we. Toen Frans gestresst met 3 man hotelpersoneel achter de bus aanreed had ik hem al weer gevonden.
 


Ossewagen in rijstvelden Manado

Hij stond niet in de kamer maar op het terras! Leve de mobiele telefoons! Maar helaas werkt het hier nog niet zo. Batterij leeg of geen verbinding. Dus echt paniek voor Frans, hij wist het nog niet! Ze hebben met een klein busje en brommers door de stad gecrosst om de grote bus te vinden waar uiteindelijk de rugzak niet in zat natuurlijk, die stond bij mij op de tafel. Toen hij na 1 1/2 uur terugkwam was iedereen opgelucht en natuurlijk blij met de dikke fooi.


Omgeving Manado - Fietser
 

We vliegen naar Ternate


 
Marina