| Homepage |
Argentinië -
Ushuaia |
|
|
|
||
|
|
||
|
Ushuaia |
|
|
|
|
|
|
Dag
4: vrijdag 25 november 2005:
Buenos Aires – Ushuaia. Vannacht veel wakker geweest wegens keelpijn en luidruchtige Nederlanders. Amai, die kunnen nogal wat nachtelijke decibels produceren!! Aan het ontbijt aangeschoven bij een Franse dame en haar dochter die ook een 24-daagse reis maken en nogal verwonderd waren dat ik helemaal 'solo' reis. Verder vlug, vlug, want de taxi is een half uur te vroeg. En ja hoor....de tragikomedie gaat verder....op den duur vraag ik me niet meer af OF er iets zal mislopen, maar simpelweg WAT er zal mislopen. Dat is een stuk gemakkelijker...haha. Aangekomen in de vertrekhal van de luchthaven, is het daar een drukte van jewelste. Overal camera's van TV stations, spandoeken en oververhitte personen. What the hell is dat hier !? Wat blijkt: de piloten van Aerolineas Argentinas staken, en raad eens met welke luchtvaartmaatschappij ik geboekt heb...juist ja... Maar deze keer heb ik toch geluk: Aerolineas werkt samen met Austral, dat wil zeggen dat sommige Aeros vluchten door Austral worden uitgevoerd. Wat blijkt, alle vluchten die beginnen met het cijfer 2 ( zoals mijn vlucht ) vliegen toch, hetzij met enige vertraging omdat zij verzorgd worden door Austral. Alle andere vluchten zijn afgelast. Wat een geluk !!!! The gods are with me....allemaal! Zie je het anders al gebeuren, dit kleine meisje uit het boerengat Knokke....gestrand in een miljoenenstad als BA ? Als het moet zou het ook wel gaan, maar toch liever niet! Ik word prompt
tegengehouden door een journalist die een microfoon onder mijn neus duwt en mij
(in 't Spaans natuurlijk ) vraagt wat ik van de staking vind ? Euh....no habla
Español senior, mag het ook in't engels? Waarop de cameraman begint te lachen en
zegt ' ja, hij is alleen hé en als hij een vrouw ziet...'t Zal wel aan mijn
opvallende cowboyhoed gelegen hebben zeker...!? |
 
|
Uiteindelijk
vertrekt de vlucht met 1u45 minuten vertraging, wat nog meeviel want sommigen
hadden er voor een uur of vijf ! Nu gaat het richting zuiden voor een binnenlandse vlucht van een uur of vier. Tel daar de vlucht van gisteren bij, je doet er dus ongeveer 6 uur over om Argentinië van noord naar zuid te overvliegen. Hoe lang zou dat duren boven ons Belgenlandje...een minuutje of 20..? De vlucht volgt
de kustlijn van Argentinië en overvliegt tijdens de afdaling de uitlopers van
het Andesgebergte nabij Ushuaia. Dit is vuurland en één van de onherbergzaamste
streken. Wind is hier het belangrijkste element. |
| Buenos noches a todos, hasta mañana. Kristine, zuske, mama of Stientje |
| De
aanvliegroute naar Ushuaia is prachtig, het is één van de mooiste die ik ken,
met overweldigend zicht op heel de stad, het beaglekanaal met aan de overzijde
daarvan Chili, de bergen en de Martial gletsjer aan wiens voeten Ushuaia gelegen
is. Mijn hart maakt een sprongetje want, hoe lelijk deze stad ook is, zijn ligging is subliem en zijn status als meest zuidelijke stad ter wereld geeft het iets mysterieus en krachtigs. Ushuaia is een beetje (veel) nostalgie voor mij en brengt liefdevolle gevoelens in mij naar boven. Dit is de stad waar mijn Antarctisch avontuur begon. De stad die onlosmakelijk verbonden is met één van de mooiste periodes van mijn leven. Daarom ben ik hier, uit weemoed....for old times sake. Nog geen twee weken geleden was Andrey hier (de kapitein van het schip dat ons naar Antarctica voer) en als ik de luchthaven binnenkom, voel ik zijn voetafdrukken onder de mijne. Veel emoties, die ik verder voor mezelf hou. Geen bus hier,
dus een taxi brengt me naar het hotel Albatros. |
|
|
Aankomst Ushuaia |
| zeggen! Zoals jullie
gisteren hebben gemerkt, was een internetcafé vinden geen probleem ( er staan
hier meer dan 50 computers). Ook mijn schoen is
gerepareerd door een lieve man met een tandenloze glimlach, in zijn
stokoude schoenmakerij anno 1950. Schitterend! De post was nog steeds
hetzelfde oude gebouwtje dat beschilderd is met gevangenistaferelen. En
ja hoor, nonkeltje Herman, de rollende bureaustoelen staan er nog
steeds!! Verder heb ik
de nieuwe Ushuaiaanse zomercollectie kunnen bewonderen (zoveel kledingszaken) en
werd ik bijna zot, want als pinguingek zoals ik is dit het aardse paradijs!
Zoveel pinguïns dat je het op den duur ook niet meer weet. Ik zag zelfs
pinguinsloefen!! Dus keer ik maar terug en zoek mijn kamer op voor een heerlijk bad en een warm bed. |
|
|
Dag 5: zaterdag 26 november 2005: Musea in Ushuaia + de haven. Ik word wakker van een gezapige regenstroom tegen mijn venster. Het regent onophoudelijk en hard, en dus ideaal voor een uitgebreid museumbezoek. Mijn eerste museum is natuurlijk het 'Ex Presidio Museo Maritimo de Ushuaia', gehuisvest in de oude gevangenis en gelegen aan de rand van de stad. Het museum behandelt eigenlijk 4 onderwerpen: de gevangenis zelf, de ontdekking van de straat van Maghelaan, het ontstaan van de stad Ushuaia en de grote Zuidpoolexpedities. Overbodig te melden dat vooral dat laatste me aantrekt vanwege de aanwezigheid van de Gerlache. Om 9u50 ben ik aanwezig voor mijn 10 uurafspraak met directeur Carlos Vairo. Hij is niet de eerste de beste. |
|
|
|
|
|
tijd
had voor een simpele ziel als ik.
Na
het overhandigen van Hermans foto’s, het obligatoire kiekje en de nodige
excuses van Mr. Vairo voor zijn drukke schema, is de meeting afgelopen.
|
||
| 'kristine hannon' ben
die daarop staat. Ik wil iedereen aanklampen die de cellen binnengaat en hen met trots verkondigen dat ik daar veel over weet en dat hij ook een Belg was. Eigenlijk heb ik hier constant de neiging om te zeggen dat ik al in Antarctica was. Zo van : als je vragen hebt, stel ze maar gerust hé.... Ik weet dat het belachelijk is, maar ik voel me hier speciaal en ben trots op mijn Antarctica-avontuur. En iedereen mag gerust weten dat het mijn leven heeft veranderd. Basta !
Wat mij wel
verwonderde was dat er geen voorwerpen aanwezig zijn in de 'de Gerlache cellen'.
Veel boeken, kaarten, knipsels en een prachtige maquette van de Belgica, maar
geen voorwerpen zoals borden, lepels, vorken, potten en pannen e.d.. |
 |
Ondertussen
is het opgehouden met regenen. Ik moet dringend eens langs bij Aerolineas.
Mr.Vairo zei me zoeven dat vandaag ALLE vluchten zijn afgelast! Even polsen wat
de vooruitzichten zijn voor mijn vlucht naar El Calafate morgen... Het kantoor van AA is natuurlijk dicht. 't Is zaterdag. Dan maar telefonisch, uiteindelijk vertelt de bediende mij dat de vluchten hoogstwaarschijnlijk zullen doorgaan, maar met twee uur vertraging. Ik moet hem morgen om 11 uur terugbellen. Allé, op hoop van zegen! Mijn volgende stop is het 'Museo del Fin del Mundo', eigenlijk niet veel soeps... Een beetje teleurstellend. Het is zeer klein en hopeloos onvolledig. Wat wel tof is : je krijgt er een stempel van 'Fin del mundo' in je paspoort ! 't Is misschien onnozel, maar het heeft wel iets....kan ik thuis een beetje stoefen (= opscheppen voor de niet West-Vlamingen) .... |
| Ondertussen heb ik bij 'tante Sara' (ja, je leest dat goed) een hamburguesa gegeten. Tante Sara was een Hollandse die naar het diepe zuiden is geëmigreerd. Haar frietjes zijn schattig en lekker en hebben dezelfde vorm als onze chips, maar dan dikker gesneden. Muy bien ! |
|
|
Nu ga ik ophouden voor vandaag, ik moet nog naar de ‘ pharmacia’ want ik ben een beetje koortsig, verkouden en 'keelonstoken'. Dat is de schuld van die tochtige luchthavens en vliegtuigen. Dus dat wordt vroeg onder de wol en morgen weer fit man (vrouw is beter)! |
|
|
Dag 6: zondag 27 november 2005:
Staking Aerolineas Argentinas Ushuaia Ik word wakker met een keel van schuurpapier, rode oogjes en een hoofd dat op springen staat. Koorts dus... De 'letodal' die ik gisteren in de pharmacia kreeg, moet blijkbaar nog beginnen werken. Eigenlijk zou ik graag wat langer slapen maar jammer genoeg moet ik - zoals overal in Argentinië - al om 10 uur uitchecken. Ongelooflijk hoe dood het hier is op zondag! Uitgenomen de souvenirwinkels en intenetcafes is hier alles potdicht. Zelf het taxidepot is gesloten en ik zal dus zelf voor mijn vervoer moeten zorgen. Maar eerst moet ik nog zien te achterhalen of mijn vlucht naar El Calafate wel zal vertrekken... Het agentschap van AA is natuurlijk dicht, dus telefoneer ik naar de drie verschillende nummers die ik heb neergeschreven. Nergens antwoord, of de lijn is bezet. |
|
|
|
|
|
Hun
onderkomen bestond uit een uit takken
vervaardigde wigwam en ze stookten grote vuren ( fuego ) om zich warm te
houden en te drogen. Het waren kunstenaars in het vervaardigen van
primitieve kano's en ze leefden voornamelijk van de visvangst. De reusachtige vuren waren het eerste dat Maghelaan zag en zo werd dit land ' Tierra del Fuego ' genoemd.
Dan
maar richting luchthaven, ik kan even goed daar wachten en zodoende weet
ik ook direct wat de verwachtingen zijn. Ik kom er om 12u30 aan voor
mijn vlucht van 15 uur. Eerst een heleboel chaos, nul informatie en een
massa wachtenden die niet |
||
|
Er is hier vast tapijt, en daar er geen stoelen te bespeuren zijn nestel
ik mij ergens op de grond voor een dutje. Reizen is veel wachten en nog
meer geduld hebben. Maar, ervaring heeft me dat geleerd en ik probeer
het aangename aan het onvermijdelijke te koppelen. Het is best gezellig : als ik na een uurtje of twee rusten mijn ogen opendoe, zit en ligt het hier zo'n beetje vol wachtenden. Ik raak met verschillende mensen aan de praat en zo gaat de tijd toch nog redelijk snel. Als ik nu een spel kaarten bijhad... Informatie is hier erg schaars en als je er niet zelf om vraagt (wat enkel kan in 't Spaans), krijg je helemaal geen ! De vier uur worden vijf uur vertraging....niks drank- of maaltijdbonnetjes....trekt uwe plan met uw acht uren wachttijd !! Maar ja, het is voor iedereen hetzelfde. Hakuna matata. 't Is vervelend maar er zijn ergere dingen. |
|
|
Kristine | |
|
|
||
|
|
| 311.18.01.08 |