| Homepage |
Argentinië
- Parque
Nacional Los Glaciares
|
|
|
|
||
|
|
||
|
Lake Argentino |
|
|
|
|
|
|
Dag 6: zondag 27 november 2005: El Calafate Na een mooie, korte vlucht ( met de nodige oorpijn wegens mijn sinusitis..) volgt een schitterende landing in El Calafate langsheen het turkooisblauwe Lago Argentino. |
Op de
achtergrond, de eerste bergen van de 'Cordillera de los Andes' die baden
in het feeërieke avondlicht... Dit belooft mooi te worden... We zijn hier in de Patagonische steppe en dat betekend: weids en droog landschap, veel wind, uitgestrekte ranches, Argentijnse cowboys, grazend vee en paarden. Bank en internetcafé zijn al gelokaliseerd dus het zit erop voor vandaag! |
|
|
Dag
7: maandag 28 november 2005:
Alternatieve tour Perito Moreno. Na een simpel maar stevig ontbijt tijdens dewelke ik een leuk gesprek had met een Zwitserse verpleegster in loopbaanonderbreking ( ga dat ook eens vragen aan mijn baas...haha), worden we - dat zijn 22 man en 7 verschillende nationaliteiten - aan het hotel opgepikt voor een ' Tour alternativo de Perito Moreno' |
 |
Eerst
wat uitleg over die Perito Moreno. Perito Moreno is een 65 meter hoge,
60 kilometer diepe en 5 kilometer brede gletsjer. Het is één van de
overblijfselen van de Patagonische ijsvlakte die 18.000 jaar geleden
heel dit gebied bedekte met een ijslaag van 1 tot 4 kilometer dik. Het
is de grootste nog groeiende continentale gletsjer ter wereld, en dit
met een snelheid van 1 meter per dag. Wat enorm vlug is voor een
gletsjer. Zijn ligging is uniek en mede daardoor is hij van dichtbij te bewonderen. Hij ligt aan het Lago Argentino dat op die plaats een V-vorm heeft. De twee armen van de V worden gescheiden door een schiereiland dat recht tegenover de gletsjer ligt en het mogelijk maakt hem tot op een paar tiental meter te benaderen. Sommige jaren groeit de gletsjer zo vlug ( zoals nu ) dat hij tegen en op het schiereiland komt te liggen. Daardoor gebeuren twee dingen: 1. De gletsjer komt onder drukt te staan omdat hij tegengehouden wordt door een landmassa. 2. De gletsjer sluit het V-vormig meer af waardoor in de ene helft het water steeds hoger komt te staan dan in het andere ( het kan namelijk niet meer weg ). |
|
Satelietbeeld van Porito Moreno |
|
In
1988 was zo het waterpeil in de Brazo Rica 23 meter hoger dan in het
andere deel van het meer, gevolg: de gletsjer is gebarsten waardoor
massa's ijs neerstorten en de weg terug vrij was voor het kolkende
water. |
|
Het
is overduidelijk een gletsjermeer, vanwege zijn schitterende turkooise
kleur en het doet mij denken aan mijn reis naar Nieuw Zeeland. Het is
hier een prachtige desolate plek, de koude wind waait de muizenissen uit
je hoofd. We rijden door de pampa met zijn toefjes gras en zijn dorre
grond. Tot twee maal toe vliegt de condor...de grootste vogel hier met een spanwijdte van ongeveer drie meter. Het uiteinde van zijn vleugels zijn precies vingertoppen en wijzen ons de weg. We zien de Upland Goose (gans) waarvan gezegd wordt dat het mannetje zo trouw is, dat hij zelfmoord pleegt als zijn vrouwtje sterft. We zien ook andere vogels met kleurrijke namen die ik al lang ben vergeten... maar dat is niet belangrijk... what's in a name? We komen zo in een overgangslandschap tussen pampa (met maar 200 mm regen per jaar) en Lengawoud |
|
|
Satelietbeeld van Lake Argentina. Links onder Perito Moreno |
| ( 1500 mm ). We passeren Estancia Anita, een 60.000 hectare (!) grote ranch die schapenwol uitvoert over de hele wereld. Daarna duiken we het Lengawoud in en gaat het slingerend verder lang vossenholen, poemasporen, prachtige gele (calafat) en rode bloemen, paalrechte bomen en kabbelende beekjes.... En plots, om de hoek, doemt het eerste beeld op van de imposante witte muur! Hoewel het van hieruit nog 27 kilometer ver is, ziet hij er al indrukwekkend uit. |
 |
Het
is een kat en muisspelletje : we zien hem, we zien hem niet meer, we
zien hem.....en iedere keer dat hij opdoemt, is hij een beetje dichter
en een beetje groter. Op het einde begint onze alternatieve trekking. We wandelen een stukje door het woud en stilletjes zien we zijn trekken van tussen de bomen te voorschijn komen. Het is nog wel een paar honderd meter maar het maakt toch indruk. Zoveel zelf dat ik bijna vergeet te kijken waar ik mijn voeten zet, dit keienstrand is niet het terrein dat je met de ogen op de gletsjer moet oversteken. Het wordt een prachtige tocht waarbij Perito telkens weer verschijnt en verdwijnt. Hij groei maar en groeit maar naarmate we dichter en hoger komen. Op de duur is hij overal, hij vult de hele achtergrond van uiterst links naar uiterst rechts en het is.onmogelijk om in 1 keer een foto van hem te nemen. Ondertussen is ook de zon ons goed gezind en uitbundig werpt ze haar weerkaatsende stralen op deze massieve, witblauwe muur. |
|
Imposante witte muur van de Perito Moreno |
| Het contrast met de groene wouden, de rode bloemen die overal schitteren en het felle wit van de massa ijs, is zo mooi...het is bijna goddelijk. Eenmaal boven hebben we tijd om op ons eentje langs de houten terrassen te lopen die een spectaculair zicht |
 |
geven op de gletsjer in zijn geheel. Ik loop een beetje verdwaasd rond,
toch wat uit mijn lood geslagen door de overdonderde schoonheid van het geheel.
Ondertussen doet de zon zijn werk, en is Perito nu ook in de diepte bijna mistvrij. Hij reikt zover mijn ogen kunnen zien...en nog verder. Ik zie spleten, punten, halve cirkels, torens en vallende stukken. De gletsjer schuurt, kraakt, barst en ontploft zoals het geluid van dynamiet of een geweerschot dichtbij. Dan gaan alle hoofden in dezelfde richting, vol verwachting kijkend....valt er iets of niet? Ik zie blauw, blauw en nog eens blauw, in alle tinten als lichtjes die schijnen vanuit het diepste van de ijsmassa. Ik heb het koud, niet zozeer van de ijzige gletsjerwind, maar vooral een soort koud die je alleen krijgt van overweldigende, overdonderde schoonheid. Ken je dat gevoel? Ja, ons Kristinetje haar mond is zeker gesnoerd hoewel er enkele krachttermen |
|
|
Perito Moreno |
Perito Moreno |
| in mij opkwamen...maar geen enkele is allesomvattend genoeg voor deze ruwe schoonheid. Mijn traantjes staan te trappelen, mijn zieltje wordt week en mijn hart kan zoveel moois bijna niet verdragen. Ook deze unieke plek krijgt er zijn plaatsje |
|
('t Is daar in
mijn hartje
al behoorlijk druk !). |
|
|
Perito Moreno |
|
Dag 8: dinsdag 29 november 2005: dagexcursie Todos los Glaciares : Upsala, Spegazzini, Onelli Vandaag vroeg uit de veren want de bus komt mij om 7u15 al oppikken! Als ik even mijn gordijntje optil en nog vanonder mijn warme dekens naar buiten gluur, lijkt het een fantastische dag te worden! De meeste goden hebben mij hier al af en toe eens in de steek gelaten, maar de weergoden zijn mij hier op cruciale momenten altijd goed gezind geweest. Hopelijk blijft dat zo.... |
 |
De rit voert
ons vandaag weer in dezelfde richting als gisteren, alleen de laatste 15
kilometer gaan de andere kant op.
Na een goed
uur rijden komen we aan in Punta Banderas, dit is een kleine aanlegsteiger, want
vandaag gaan we varen !!! |
|
rondvaart op Lake Argentino |
| Binnen heeft iedereen zijn zitplaats, een beetje zoals in de bioscoop. Maar voor mij is dat bijzaak want ik wil buiten zijn. Met drie pulls aan, een winddicht vest, zonnebril en een dikke muts waag ik mij boven op het ijzig koude dek. |
|
De zon is van de partij, al is het nog niet uitbundig en er staat een
meer dan stevige wind. Van zodra we de eerste rotspartij gerond hebben is het al meteen duidelijk voor mij: dit wordt echt super! Want wat zie ik namelijk? De eerste ijsbrokken...!
Lago
Argentina heeft verschillende vertakkingen en vandaag zullen wij er daarvan drie
bezoeken. Al deze vertakkingen hebben als eindpunt een gletsjer en deze eerste
ijsblokken zijn daarvan afkomstig. |
|
| nog niet) worden de ijsmassas groter en talrijker. Mijn hartje maakt alweer een paar sprongetjes. Het is een mooi spektakel, al die stukken ijs in deze groene omgeving. Het is eigenlijk een beetje vreemd en precies alsof ze hier niet thuishoren. |
 |
Eigenlijk doen ze dat
ook niet ; we zitten hier op een breedtegraad van ongeveer 45 graden zuid en dat
is ongeveer de plaats van pakweg Parijs in het noordelijk halfrond. De eerste gletsjers in het noorden (op zeeniveau welteverstaan, niet op 3000m hoogte) komen pas voor rond de 60ste breedtegraad. Men denkt dat de oorzaak te vinden is in de oceaanwinden, die bij het opstijgen tegen het Andesgebergte zodanig afkoelen dat het vormen van gletsjers mogelijk wordt. Ondertussen kijk ik mijn ogen uit...gisteren was super-waw en vandaag doen we daar nog een schepje bovenop. De massa's ijs worden nu echte ijsbergjes en er zitten een paar hele mooie bij. Alle tinten blauw, lijnen, strepen, gaten, tunnels, afgeplat, puntig, met torentjes en 1 met een roetsjbaan in vanbinnen. En dat alles op enkele meters afstand. De meeste ijsblokken drijven hier al lang, we zijn trouwens nog een 30-tal kilometer van de gletsjer. Je ziet duidelijk aan de lijnen dat ze al enkele |
|
omwentelingen
hebben gemaakt. |
|
van
de ijsmassa heeft dan weer te maken met zijn ouderdom. Hoe ouder het ijs
hoe blauwer de kleur. IJs wordt hier gevormd door sneeuw en niet door
bevroren water, en sneeuw bevat luchtbelletjes. Naarmate die wordt
samengeperst en zo ijs wordt, worden ook de luchtbelletjes samengedrukt
en gevangen. Deze zijn verantwoordelijk voor de typische, verrassende blauwe kleur. Ondertussen varen we vrolijk verder en komen in de Brazo Spegazzini, een mooie fjord met rechts van ons de hoogste gletsjer die 'hangt' aan de bergwand. Een schitterend en uniek zicht! Helemaal op het einde van deze brazo ligt de Spegazinni gletsjer. Hij wordt gevormd door drie verschillende ijsrivieren waarvan de spectaculairste uiterst rechts ligt en als een waterval van ijs langs de bergwand kleeft. Het is werkelijk uitzonderlijk mooi om dit van zo dicht en bij deze heerlijke weersomstandigheden te mogen aanschouwen! Terug uit de
fjord is onze volgende bestemming de Brazo Upsala die logischerwijze leidt naar
de Upsala gletsjer. Dit is een samengestelde gletsjer. Hij wordt gevormd door
verschillende kleinere gletsjers die allemaal parallel aan elkaar
lopen en waarbij de sedimenten van de verschillende onderdelen samen een
soort morene vormen in het midden van de eigenlijke gletsjer. |
 |
|
Brazo Spegazzini |
| liggen in een kleurenbad, een schitterend zicht op de achterliggende cordillera de los Andes met zijn besneeuwde pieken, een muur van ondoordringbaar ijs waar we verrassend dichtbij komen en een indrukwekkende, als een lawine naar beneden glijdende, trage ijsrivier. En op het goede moment horen we de knal, en zien we een massief stuk ijs naar beneden storten. |
 |
Met een donderend geraas verdwijnt
het achter een opspattend watergordijn. Om dan enkele seconden later terug boven
te wippen -als een bal die je onder water loslaat- en uiteindelijk al wiebelend
tot evenwicht te komen....een ijsbergje is geboren en wij waren aanwezig.... De boot maakt rechtsomkeer en we slaan Brazo Onelli in. Hier geen massiever gletsjer, maar een wel een speciale schitterende plaats. We ontdekken Onelli baai. Deze baai, helemaal aan het einde van deze fjord is eigenlijk een ijsbergkerkhof. Daar het een ingesloten meertje is, kunnen de ijsmassa's niet wegdrijven naar het meer. Ze smelten hier en hun 'gletsjermelk' ( de naam voor water afkomstig van een gletsjer) vormen zo de Rio Onelli die dan uitmond in de Lago Argentina. Deze plek is werkelijk zeer speciaal en je krijgt bijna medelijden met deze ijsblokken die hier op elkaar gepakt liggen, want ze |
|
zullen nooit op smeltreis gaan en zijn gedoemd om hier tussen het lengawoud een trage dood te sterven. Dan komt de tijd om terug oneerbiedig te zijn en ons te keren...de terugreis vangt aan. |
|
Twee
uur lang varen we onafgebroken langs zoveel schoonheid, de natuur is hier overal
en ik kan mijn rug niet keren. Ik ben vandaag uitgeput, door ziek te zijn maar ook van alle indrukken en gevoelens te verwerken. Maar ik ben vooral blij en gelukkig en zou dit voor niets hebben willen missen. Kortom een superdag !!!! Alleen....veel te weinig filmpjes meegenomen en dus op 't laatst geen foto's meer..... |
|
|
De buren groeten op Lake Argentino |
|
De reis van Kristine gaat
verder naar
Chili (red) |
|
|
Kristine | |
|
|
||
|
|
| 312.18.01.08 |