| Homepage |
Argentinië - Iguazú |
|
|
|
||
|
|
||
|
Iguazú watervallen - ' Circuito Superieur ' |
|
|
|
|
|
|
Dag 1:
dinsdag 22 november 2005:
Een bewogen
heenreis. Een uurtje geleden ben ik aangekomen in Puerto Iguazu en zit nu "downtown" in een groezelig internetcafé een mailtje te typen. Het was zeker een erg bewogen etmaal! Het begon al in Brussel-Zuid waar de balie van Air France bijna onvindbaar was... uiteindelijk toch gelokaliseerd, bleek het doorsturen van de bagage naar de eindbestemming een fabeltje te zijn. |
| Eenmaal in
Parijs moest er dus opnieuw worden ingecheckt en bleek mijn bagage te groot !?
Hoe kan dat nu, ‘t is maar een rugzak. Toch moest hij apart worden ingecheckt. Gelukkig was de boarding stipt en zat ik ruim op tijd in het vliegtuig. Maar dat gold jammer genoeg niet voor iedereen, er was oponthoud doordat alle passagiers met de bus naar het vliegtuig moesten worden gebracht. Resultaat: drie kwartier vertraging en mijn overstaptijd in Buenos Aires naar Iguazu is al zo beperkt. Je moet daar namelijk naar een andere luchthaven en dat is al 45 minuten rijden. OK, zover was ik dan al, gelukkig had het vliegtuig iets van zijn achterstand ingehaald en kwam ik aan in BA met nog een half uur vertraging. Ik had dus 2.5 uur om door de douane te geraken, mijn bagage te recupereren, van luchthaven te veranderen en opnieuw in te checken. Eenmaal uit het vliegtuig en de trap afgedaald, zag ik het meteen: massa’s volk en geen beweging. Dat ging daar minimum 2 uur duren voor ik de douane gepasseerd was!! |
 |
| Samen met een Franse bejaarde dame van
Argentijnse afkomst, die ook een vlucht moest nemen, heb ik dan een van de
mensen van Air France aangesproken en zij heeft er voor
gezorgd dat we konden voorgaan. Dan vlug een taxi genomen, met twee is dat hier zeer goedkoop ( = bus ). Ik had toen nog een uur en tien minuten! Uiteindelijk zijn we in de andere luchthaven aangekomen met nog drie (!!) minuten om in te checken. Dat was even spannend.... |
 |
Volgende
etappe: Buenos Aires - Iguazu. Terug vertraging want er was iets met iemands bagage...
Aangekomen in Iguazu wil ik een karretje nemen om mijn rugzak op te
leggen, breekt de hiel van mijn schoen toch wel niet af zeker !!!! Maar geen erg, ik zal
wel andere uit mijn rugzak halen, tot ik merk dat ik het sleuteltje van
mijn slotje nergens kan vinden !!!! AIAIAI, wat een etmaal. Gelukkig was er
daar een brave man die mijn slotje heeft opengebroken en kon ik mijn schoenen
wisselen. Maar ja, nu geen slot meer natuurlijk. Allé, als alle
dagen zo zullen zijn, dan zal het wel een heel avontuurlijke reis worden?! |
| Ben nu het dorpje wat
aan het verkennen, heb ondertussen het hospitaal en de tandarts al
gevonden, haha.... Maar toch ook enkele mooie dingen: de dame naast mij in het vliegtuig, met haar armbandje met allemaal Heiligen op afgebeeld, die een kruisteken maakte voor het opstijgen en na het landen; de hulp van de bejaarde dame wiens adres ik ben vergeten te vragen; de lieve man die mijn slot openbrak; de warme wind hier, die de geur van het regenwoud aanvoert etc... Dag 2: woensdag 23 november 2005: De watervallen van Iguazu Nog iets vergeten over gisteren....op de vlucht Parijs - Buenos Aires heeft het cabinepersoneel het klaargespeeld om mijn handbagage kwijt te raken!! Ik wou op een bepaald ogenblik iets wegbergen in mijn rugzakje en dat bleek plots spoorloos te |
|
zijn,
na lang zoeken en de helft van het boordpersoneel erbij te halen, hebben
ze het dan toch terug gevonden. Tot dusver mijn perikelen, 't was achteraf gezien toch wel om mee te lachen allemaal. Hoewel het nog niet afgelopen was.... want wat bleek gisterenavond na het diner??....dat blijkbaar ook dat is fout gelopen. Ik had namelijk half pension geboekt en blijkbaar heb ik maar kamer met ontbijt en moet ik mijn diner extra betalen. Allé, niet dat het erg is hoor, voor 7 euro heb je hier voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. En met een lekker glaasje Argentijnse 'San Felipe Caramañola' is het wel genieten. De wijn deed zijn werk, en moe als ik was ben ik om 9 uur als een blok in slaap gevallen, tot vanmorgen om 7 uur de wekker afliep. Het is vandaag schitterend weer en ik heb besloten om mijn helivlucht van morgen, vandaag te doen. Morgen regent het misschien. |
 |
| Straks komen ze me
oppikken, en rijden we de grens met Brazilië over. Helikoptervluchten
mogen namelijk alleen aan de Braziliaanse kant. Vanavond moet ik ook dringend een schoenmaker vinden, want ik heb geen zin om altijd mijn bergschoenen te dragen. |
 |
Ik
ben eens benieuwd! Puerto Iguazu is anders best een leuk 'stadje',
eigenlijk is het meer een groot dorp. Zeer uitgestrekt, maar weinig te
beleven. Buiten het casino is hier niet veel vertier.
Dat was het voor deze morgen, meer nieuws vanavond ( of een andere keer )Zere voeten, blaren door mijn sandalen, pijn aan de benen en de uitputting nabij....maar het kan me allemaal niet schelen want vandaag (=gisteren) was WAAAAW, adembenemend mooi !!!! De watervallen van Iguazu staan beslist in mijn top 10 van mooiste dingen die ik ooit zag !!!! Even inpikken waar ik gebleven was in mijn vorige mailtje. Na mijn email, werd ik opgepikt voor mijn private helikoptervlucht over de watervallen. Een half uur durende rit naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Tijdens deze rit vielen mij enkele dingen op. De aarde is hier roodbruin, zoals de gravel op een tennisveld. Overal zie je van die kioskjes, |
| kleine winkeltjes langs de kant van de weg. Stokoude auto naast splinternieuwe. Vrouwen die hun ballast op het hoofd dragen. Het doet een beetje denken aan Afrika. Ook nog heel veel mensen met die typische Indiaanse trekken. De Guarani's waren de |
 |
inheemse bevolking
hier, tot ze brutaal werden gekerstend door de missionarissen
( zie de
film 'The Mission ‘). En tot op vandaag verkopen ze hier hun typische
indianenspulletjes, fluitjes, speren, pijl en boog etc. Verder passeren we de grens met Brazilië. Dat is mijn tweede keer dat ik
Brazilië bezoek voor een paar uurtjes. Ooit zijn we vanuit Venezuela de noordgrens overgestoken, en nu de zuidgrens. Grappig hé, voor de rest ben ik nog nooit in Brazilië geweest. Even voor de ingang van het park bevindt zich de helihaven. Alles gaat hier zo snel en voor ik het goed besef zit ik in de opstijgende helikopter samen met vier andere passagiers ( daar gaat mijn private vlucht...). Vanuit dit gezichtspunt heb je een totaalbeeld van de watervallen. Het zijn er in totaal 275 met een totale lengte van 2700 meter. Gemiddeld zijn ze 65 meter hoog. Het totale debiet is tussen de 10 en 30 miljoen liter water per SECONDE !!! Naargelang het seizoen. Is dat indrukwekkend of niet !!!?? |
|
|
Na 10 minuten staan we weer op de grond: Is 't al gedaan ..... dat
was snel voorbij ! We rijden verder het 'Parque National Iguazu' binnen. Dit park is meer dan alleen de watervallen. Het is 185.000 hectare groot en is daarmee een van de grootste restanten van de 5 % die nog over is van het oorspronkelijke regenwoud. Er leven hier meer dan 200 dierensoorten waaronder: poema, jaguar, herten, coati's, capibaras, kaaimannen etc. |
|
Er zijn ook veel slangen en een veelvoud aan
vogels waaronder: toekans, papegaaien, ara's en parkieten. En wat echt opviel:
duizenden vlinders in alle kleuren en maten. Er leven hier meer dan 800 soorten
en ze zijn werkelijk overal. Schitterend! De plantengroei is hier subtropisch
met vooral veel bamboe. De grote bamboe groeit, als hij jong is, tussen de 10 en
15 centimeter PER DAG en kan tot 30 meter hoog worden. Uiteindelijk komen we aan bij 'Tropical hotel das Cataratas', één van de twee hotels die in het park liggen. Daar begint het pad naar de watervallen. Vanaf de eerst seconde ben ik overdonderd !!! Vanaf het begin van het pad heb je een panoramisch zicht op het grootste gedeelte van de watervallen ( die eigenlijk bijna allemaal op Argentijnse bodem liggen) 's Morgen is de beste tijd om deze kant te bezoeken, vanwege de inval van het zonlicht. |
 |
 |
Het pad loopt verder en volgt de loop van de rivier stroomopwaarts richting de
Gargante del Diablo. Dat is de meest indrukwekkende waterval, samen met nog
enkele andere zoals San Martin, Boselli en Adan y Eva. De Gargante is steeds gevuld met een massa nevel, vanwege zijn halve cirkelvorm kan die namelijk moeilijk weg. Het is een donderend geraas en een indrukwekkend schouwspel. Helemaal op het einde van het pad, het dichtste punt bij de watervallen, loopt een staketsel tot middenvoor de imposante watervallen. Het lawaai is oorverdovend, de kracht allesverwoestend, de geur ziltig en je voelt de nevel en de luchtverplaatsing. De oorspronkelijke naam van de watervallen was: ' Santa Maria', want dat was wat Alvar Nuñez Cabesa de Vaca (what's in a name..) riep toen hij de watervallen ontdekte in 1542. Het was zeker een krachtigere term die bij mij door mijn hoofd schoot toen ik dit zag ( meer iets in de zin van 'holy shit..). |
|
Overzicht vanaf de Braziliaanse kant |
|
Aan het einde van het pad ging het dan met een open lift terug naar boven waar
weer een ander beeld verscheen van het geheel. Schitterend !!! Dan terug eventjes de grens over en Argentinië binnen waar ik het voertuig moest verlaten en met mijn voeten op een nat stuk mousse moest gaan staan.....!? Desinfectado Señora....maar waarvoor weet ik niet...!? |
|
Terug in het
hotel ga ik van de 'planta baja' (=gelijkvloers) naar de 'secunda pisa' (=tweede
verdiep) om meer filmrolletjes te halen in mijn kamer. Ik heb namelijk mijn
artistieke en fotografische talent gebotvierd deze morgen. Dan, hop, op de publieke 'back to basics' omnibus genaamd 'El Practico' en dat klopt want hij stopt praktisch voor de deur en rijdt constant heen en weer naar de Argentijnse kant van de watervallen. Daar aangekomen, wordt duidelijk dat het spectaculairste stuk niet bezocht kan worden. Dit op palen gebouwde en 1100 meter lange pad naar de Gargante del Diablo (=duivelskeelgat) is twee weken geleden verwoest. |
|
|
 |
|
|
|
Zicht vanaf Isla San Martin |
Gargante del Diablo - duivelskeelgat |
| Maar daar heb ik me toch wel misrekend.... Ongeveer 200 treden, geen gewone maar van die hoge, en terug. Daarna nog de klim terug naar het eindpunt van het pad en dat alles bij 35 graden in de schaduw!! |
|
Eventjes gedacht dat ik het niet zou halen en dat ze mij mochten komen
halen...amai mijn benen en knietjes. Maar 't was zooooo mooi, onvoorstelbaar....en het schoonste moest nog komen !!! De 'Circuito Superieur ' is een 650 meter lange wandelbrug, -pad over de bovenrivier, net voor de val van het water. WAAAAW, de timing was perfect, het weer en de lichtinval subliem en het resultaat was: fantastische regenbogen en onvoorstelbaar adembenemende zichten. Ik was daar ook bijna alleen want het was kort voor sluitingstijd. |
 |
|
 |
|
|
|
Dit treintje is ecologisch verantwoord en rijdt op gas. Vanavond geen
avondeten in het hotel...waarom 23 peso’s (=7 euro) betalen voor een
driegangen menu als je dat kunt krijgen voor 13 peso’s (=4 euro) in een
restaurantje langs de weg. Er zijn er hier genoeg, gezellige typische restaurantjes met terrasje. |
|
Eventjes naar
het internetcafé, maar vandaag zal het niet gaan. Geen verbinding. Nog mijn
vervoer regelen om morgen in de luchthaven te geraken en dan naar mijn kamer
waar ik nog een half uur durend gevecht heb met mijn veel te kleine rugzak.
Sorry short, sorry pull maar voor jullie is er geen plaats meer, jullie blijven
hier. Oh ja, mijn schoenen zijn nog niet gerepareerd...geen tijd gehad vandaag. En nu, de boeken toe, ons Kristinetje is moe en gaat dodoke doen. Tomorrow is another day |
|
|
|
Kristine | |
|
|
||
|
|
| 309.18.01.08 |